Η πολιτική και η επιστήμη. Με αφορμή την αποψινή ομιλία του Πρωθυπουργού

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι απόφαση. Όπως πολλά σημαντικά πράγματα στη ζωή. Κάνεις μια ορισμένη επιλογή, απολαμβάνεις τα αγαθά της επιλογής σου και, ενίοτε, γεύεσαι και τα δεινά της. Τα έχει αυτά η ζωή. Άλλη επιλογή το να ασχοληθείς με τη μάχιμη πολιτική, να αγωνισθείς δηλαδή να πείσεις με την επιχειρηματολογία και το έργο σου τους συμπολίτες σου να σου εμπιστευθούν την ψήφο τους, και άλλο να ασχοληθείς επαγγελματικά με την πολιτική ως επιστήμη.

Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς με το πρώτο, στο ίδιο πάντα παράδειγμα, θα πρέπει να σε εμπιστευθούν οι ψηφοφόροι. Να σου δώσουν το 40% στις εκλογές, όπως συνέβη με τον σημερινό με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη που ηγήθηκε της Νέας Δημοκρατίας, για να μπορέσεις να κυβερνήσεις αυτοδύναμα, αλλά και λογοδοτώντας στους ψηφοφόρους. Άλλως, δε ζεις σε δημοκρατία, αλλά σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου  για παράδειγμα, όπως οι πολίτες διαβάζουμε σε ορισμένα έντυπα και σε ορισμένους ιστότοπους της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Σε περίπτωση έντονης αμφισβήτησής σου από μέσα ενημέρωσης, που σου προσάπτουν ότι, ως πρωθυπουργός πια, επιδιδόσουν στην παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, οφείλεις να λογοδοτήσεις στους πολίτες, να απευθυνθείς δηλαδή σε αυτούς και να εξηγήσεις τη συμπεριφορά σου.

Όπως έκανε πριν από λίγο ο πρωθυπουργός, ο οποίος υποστήριξε ότι «δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο στις δημοκρατίες από τη δικαιοσύνη και θα αναμένουμε την ετυμηγορία της. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, ήμασταν πολύ ειλικρινείς όταν είπαμε ότι στην υπόθεση του Νίκου Ανδρουλάκη εντοπίστηκε επιχειρησιακή αστοχία, αναγνωρίστηκαν ευθύνες. Πρώτος εγώ τις ανέλαβα και μίλησα για αυτές, προχωρήσαμε αμέσως σε μια πρώτη θεραπεία, αυξάνοντας τα φίλτρα ελέγχου στις νόμιμες επισυνδέσεις, ενεργοποιήθηκαν και η δικαιοσύνη και η βουλή, πρωτοβουλίες που αναγνώρισε ο πρόεδρος της επιτροπής PEGA όταν ήρθε εδώ και είχε ουσιαστικές συζητήσεις με πολλούς κρατικούς αξιωματούχους».

Αν αποφασίσεις, πάλι, να γίνεις πολιτικός επιστήμονας και να βιοπορίζεσαι διακονώντας την επιστήμη της πολιτικής, οφείλεις να είσαι προετοιμασμένος για έναν βίο ολίγον μοναστηριακό και να είσαι προσεκτικός στη γραφή και στη διδασκαλία με βάση τα δεοντολογικά στοιχειώδη.

Έτσι, το να υποστηρίζεις, στο ίδιο παράδειγμα πάντα, πως ένας πρωθυπουργός, εκλεγμένος σε Πολιτεία όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν, είναι κάτι ανάλογο του Χόνεκερ ή του Τσαουσέσκου, και θα έχει την τύχη του τελευταίου, δεν είναι κρίση πολιτικού επιστήμονα. Είναι ιδεολογική χρήση του επαγγελματικού σου αντικειμένου, είναι κουβενταρία καφενειακή.

Αυτό είναι έκπτωση και επαγγελματική αυτοαποκαθήλωση, δική σου και σε κάποιο βαθμό του χώρου που φιλοδοξείς να εκφράσεις.