Με το μέγεθος της παραοικονομίας στην Ινδία να υπολογίζεται στο 20% του ΑΕΠ, ο Μόντι θέλησε να βγάλει στο φως το μαύρο χρήμα που κρυβόταν στις σκιές της παραοικονομίας. Οι Ινδοί μπορούσαν να καταθέσουν όσα χρήματα ήθελαν, όμως όλες οι καταθέσεις άνω των 250.000 ρουπιών θα έπρεπε να ελεγχθούν. Για ποσά μεγαλύτερα από το όριο, οι καταθέτες έπρεπε να αποδείξουν ότι είχαν φορολογηθεί για το εισόδημα αυτό. Εάν δεν μπορούσαν να το κάνουν, θα πλήρωναν ολόκληρο τον φόρο και πρόστιμο 200%.
Τι έγινε τελικά; Η απονομισματοποίηση φέρεται να έβαλε φρένο στην ανάπτυξη της Ινδίας τους πρώτους μήνες από την εφαρμογή της. Οι οικονομολόγοι της Δύσης αναγνωρίζουν ότι τα στατιστικά στοιχεία της Ινδίας δεν είναι απολύτως αξιόπιστα, όμως όλα τα στοιχεία μαρτυρούσαν την επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών: Η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας φαινόταν ακόμα και στις νυχτερινές φωτογραφίες των δορυφόρων, με τους αναλυτές να επισημαίνουν ότι η χώρα έδειχνε πιο σκοτεινή.
Και σύμφωνα με τα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας, φαίνεται ότι το πείραμα της απονομισματοποίησης δεν πέτυχε. Και αυτό γιατί το 99% της αξίας των παλιών χαρτονομισμάτων που απομακρύνθηκαν από την κυκλοφορία, τελικά βρήκε τρόπο να επιστρέψει στο χρηματοοικονομικό σύστημα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι εγκληματίες και όσοι κρατούσαν κρυμμένο μαύρο χρήμα, βρήκαν τρόπο να ανταλλάξουν τα χαρτονομίσματά τους με τα καινούργια, όπως όλοι οι άλλοι.
Η αντιπολίτευση ισχυρίστηκε ότι η υπόθεση αυτή κόστισε στην Ινδία 1,5 εκατ. θέσεις εργασίας, 1,13 δισ. δολάρια για το τύπωμα των νέων χαρτονομισμάτων και 1,5 ποσοστιαία μονάδα πτώσης στην οικονομική ανάπτυξη.
Σε έναν βαθμό, πάντως, το τραπεζικό σύστημα και ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας ευνοήθηκαν, καθώς εκατομμύρια Ινδών άνοιξαν τραπεζικούς λογαριασμούς για πρώτη φορά στη ζωή τους. Όμως ακόμα και σήμερα, τα μετρητά βασιλεύουν στην Ινδία. Στα καταστήματα, οι πωλητές συνηθίζουν να δίνουν στον πελάτη δύο τιμές: Μία εάν σκοπεύει να πληρώσει με κάρτα, και άλλη μία, αισθητά χαμηλότερη, εάν θα δώσει μετρητά.