Αλλά ειλικρινά και κυρίως για τους φίλους μου τους Παναθηναϊκού, αλλά και για τους “φίλους” μου τέτοιους, δυο πραγματάκια θα ήθελα να πω. Το πρώτο, θα ήθελα πραγματικά να ξέρω, αν είχε δοθεί η συγκεκριμένη φάση σε βάρος του Παναθηναϊκού στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο πέναλτι, τι ακριβώς θα λέγαμε και αν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί έστω και ένας και ειδικά κάποιοι… λαλίστατοι και υπερσίγουροι και… πανηγυρίζοντες για την καθαρότητα της φάσης, να πουν “ναι ήταν σίγουρα πέναλτι πολύ σωστή απόφαση και πάμε ήρεμα και χωρίς άλλα παρακάτω”. Δεν ξέρω ειλικρινά, αν πάντως βρεθεί ή έχετε βρει εσείς κάποιον… τέτοιον, ας μας τον δείξει και σε μας να βρούμε το… φως μας και την… γνησιότητα της Παναθηναϊκοφροσύνης μας. Το δεύτερο που είναι και το πιο σοβαρό.
Άνθρωπος και ειδικά πραγματικά Παναθηναϊκός, που έχει ζήσει εκείνη την βραδιά στην Λεωφόρο με τον Ευθυμιάδη και από χθες μου βγαίνει όλο καμάρι και χωρίς δεύτερη σκέψη και μιλάει για δίκαιο αποτέλεσμα και τα σχετικά, μάλλον κάτι έχει μπερδέψει. Εκτός κι αν τότε τελικά δεν φωνάζαμε σας Παναθηναϊκός γιατί είχαμε πραγματικά δίκιο, γιατί πραγματικά είχαμε υποστεί χειρουργεία επί χειρουργείων για χρόνια ολόκληρα, αλλά απλά φωνάζαμε απλά γιατί… δεν μας έπαιρνε να κάνουμε τα ίδια και τώρα πια που “μας παίρνει” δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα να κάνουμε ότι κατηγορούσαμε για χρόνια ολόκληρα.