Ο τρόπος που έγινε δεκτό το τελικό 1-1 αντικατοπτρίζει εκατέρωθεν συναισθήματα, αλλά και λογική. Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε μεν το απόλυτο ξεκίνημά του, αλλά έχοντας πλέον βγάλει όλα τα ντέρμπι του πρώτου γύρου, διατήρησε αμείωτη μια σημαντικότατη βαθμολογική προίκα από τον Ολυμπιακό, η οποία όσο περνάνε οι αγωνιστικές τόσο μετατρέπεται σε υποθήκη τίτλου.
Πόσο μάλλον από την στιγμή που από το συγκεκριμένο βράδυ, το σίγουρα χειρότερο – αγωνιστικά – φετινό τους, οι πράσινοι δεν μέτρησαν (πέραν του τραυματισμού του Παλάσιος) τελικά καμία ζημιά. Ούτε από τον αντίπαλό τους στο γήπεδο, ούτε από τον αμεσότερο διώκτη τους μιας και η ΑΕΚ άφησε δύο βαθμούς στην Τρίπολη και έτσι οι πρωτοπόροι κράτησαν και το +6 από την Ένωση, έχοντας έτσι απόλυτη γνώση του που βρίσκονται και πως (θέλουν να) συνεχίσουν.
Από την άλλη, λογιστικά, το στάτους των ερυθρόλευκων προφανώς δεν άλλαξε. Οι 10 βαθμοί διαφοράς που υπήρχαν πριν τη σέντρα του ντέρμπι, διατηρήθηκαν, αλλά όμως αυτή η απόσταση πλέον δεν αποτυπώθηκε στο χορτάρι της Λεωφόρου, όπου κατατέθηκε η πλέον πειστική απόδειξη της αδιαμφισβήτητης πλέον βελτίωσης του Ολυμπιακού.
Αυτή εννοείται πως προσφέρει εχέγγυα αντεπίθεσης, αλλά πλέον, για να σηματοδοτήσει και δυναμική επιστροφή στη διεκδίκηση του τίτλου και μια τέτοια προοπτική να μετατραπεί σε ρεαλιστική, το επόμενο ντέρμπι που ακολουθεί, αυτό με την ΑΕΚ σε μια εβδομάδα, αυτομάτως μετατρέπεται στο πλέον κομβικό της χρονιάς για τους ερυθρόλευκους. Μετά από αυτό, θα ξέρουν και αυτοί που βρίσκονται και πως (μπορούν να) συνεχίσουν.