Αυτό το είχε και πέρσι. Τι άλλαξε φέτος; Πρώτα και κύρια, Παλάσιος και Αϊτόρ δεν είχαν ψυχολογικό βάρος. Συνέχισαν με ψυχολογία στα ύψη, με ωριμότητα στο κεφάλι τους. Ήρθε να τους δώσει την ώθηση ο Σπόραρ που θυσιάζει εαυτόν για να βρίσκουν διαρκώς χώρους αυτοί οι δύο. Ήρθε ο Τσέριν να δώσει στον Πέρεθ όλη την ηρεμία και άνεση που χρειάζεται.
Πώς θα συνδεθούν όμως όλοι αυτοί; Πάρτε κύριοι τον Μπερνάρ για να δείτε το πώς. Έκανε την αρχή στη Λαμία, το έδειξε και με τον Άρη, αλλά απέναντι στον Βόλο ο Βραζιλιάνος έκανε παπάδες από το πρώτο του άγγιγμα. Από εκείνη την κλειστή ντρίμπλα στα δεξιά που κατέληξε σε σέντρα για την κεφαλιά του Βέρμπιτς κάπου στο 15ο λεπτό.Σε έναν άλλον Παναθηναϊκό, του Μπόλονι, του Στραματσόνι, αυτοί οι ίδιοι παίκτες, θα είχαν ήδη αχρηστευθεί. Στον Παναθηναϊκό του Ιβάν μπαίνουν σε ένα πλαίσιο, είναι μέρος ενός δομημένου συνόλου, δεν επηρεάζονται από την κριτική των έξω, βλέπουν την εμπιστοσύνη του προπονητή και αποδίδουν. Με τον χρόνο τους, αλλά αποδίδουν.