Ήσουν ζωηρή ως παιδί ή πιο χαμηλών τόνων;
Δεν ήμουν χαμηλών τόνων παιδί, αλλά σίγουρα ήμουν εσωστρεφής. Και εκρηκτική μερικές φορές.
Η δεκαετία του ’80 στο «Αυτή η νύχτα μένει», σου φαίνεται μία εντελώς άγνωστη εποχή;
Εντελώς άγνωστη δεν μου είναι, γιατί γεννήθηκα αυτή τη δεκαετία. Έχω μία αμυδρή αίσθηση, κυρίως από τους γονείς μου που ήταν μεγαλωμένοι και γαλουχημένοι σε αυτά τα χρόνια. Δεν είχα πολλά ερεθίσματα, αλλά έχω αυτή την εικόνα της ανεμελιάς, της ελευθεριότητας και της ανοιχτοσιάς της εποχής, που ήταν μία συνεχόμενη γιορτή.
Σου αρέσει να τσαλακώνεις τον εαυτό σου, επιδιώκεις και τέτοιους ρόλους – ειδικά στον κινηματογράφο – για να ξεφεύγεις από την ταυτότητα της νέας ωραίας και ρομαντικής;
Φυσικά και το επιδιώκω, αν δεν έχω την αίσθηση ότι είμαι καμιά καλλονή! (γελάει). Ειδικά μέχρι και μία ηλικία στο θέατρο, μου δίνονταν κυρίως ρόλοι ενζενί. Δεν στέκομαι όμως στην εμφάνιση αλλά στις αντιφάσεις που έχει ο χαρακτήρας.