Θανάσης Βέγγος: Η μουσική συνοδεύει και συχνά πρωταγωνιστεί στις ταινίες του

Οι ταινίες του Θανάση Βέγγου κατακλύζονται σε τέτοιο βαθμό από μουσική, που θα τις έλεγες και εκτεταμένα βιντεοκλίπ. Η μουσική συνοδεύει, αλλά και συχνά πρωταγωνιστεί στις ταινίες του.

Είναι γνωστό πως ο Βέγγος χρησιμοποίησε κατά κόρον εφέ και αποσπάσματα κομματιών του Spike Jones. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Ακούμε: Κομπρεσέρ. Σειρήνες. Εκρήξεις. Φρεναρίσματα. Ρολόι-κούκο. Ροχαλητά. Ήχους προσγείωσης και απογείωσης αεροπλάνων. Γκονγκ. Τρενάκι, ηλεκτρικό παιχνίδι. Καλπασμούς αλόγων. Καμπάνα ρολογιού. Ξυπνητήρι. Πιατίνια και τύμπανα. Λατέρνα. Παραπλανητικό κλάξον, (για να ξεφορτωθεί τους βενζινάδες). Συνθηματικά γαβγίσματα. Γέλια (δικά του). Γέλια (άλλων). Κραυγές. Θριαμβευτικές σάλπιγγες. Ποιήματα. Μαγνητοταινία. Ηλεκτρονικούς ήχους.

Την τιμητική τους έχουν επίσης στα φιλμ του Βέγγου, οι σπανιόλικες μελωδίες, οι μεξικάνικες, οι exotica και φυσικά το tango, το paso doble και το flamenco:

• “Mexican Hat Dance”, από την The New Manhattan Philharmonic (αλλού αναφέρονται ως Manhattan Pops Orchestra), μεξικάνικο θέμα σε easy listening εκτέλεση, του
• Των ιδίων προδιαγραφών και τα “Cielito Lindo” και “El Relicario”, του Εγγλέζου Roland Shaw και της Ορχήστρας του, από τον δίσκο τους Mexico! του 1963.
• Απίστευτο φλαμένκο το “Sevillanas”, από τον Fernando Sirvent και τον δίσκο του Guitarra Flamenca, του
• Απίθανο το paso doble “La Espaniola”, από τον Atanasio Ortin και την Ορχήστρα του, άγνωστης ημερομηνίας.
• Το αθάνατο βραζιλιάνικο choro “Tico (No Fuba)”, στις ταινίες του Βέγγου ακούγεται σε δύο versions, μία από τον βασιλιά του Mambo Perez Prado , του 1963, και μία από τον Αμερικάνο βιρτουόζο της κιθάρας Al Caiola, σε ηχογράφηση του 1960. Από τον δεύτερο ακούμε και το “Granada”, του 1966.
• Κάπου σα να παίρνει τ’ αυτί μου και το “Mama Ines” από τον Roberto Delgado, δηλαδή τον Γερμανό Horst Wende και την Ορχήστρα του, του 1967.
• Φοβερό τανγκό, όπως το έλεγαν τότε, το “Εl Bandido” του Μanuel Canela. Παρότι ο Βέγγος το προαναγγέλλει ως “τανγκό αργεντινό” ο Canela ήταν Ιταλός! Πριν το ακούσουμε εμείς ο Βέγγος τραγουδάει το σκοπό του ως “Άλα ριάλα παπαριάλα, άλα ριάλα παπαριά”.
• “La Cucaracha”: το πασίγνωστο μεξικάνικο corrido σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις, του Miguel Dias και των Mariachi του (Mariachi Miguel Dias), του 1961 και από τους Manhattan Pops Orchestra, του 1968.
• To “Espana Cani είναι ένα εκπληκτικό Paso Doble από την Βanda Τaurina, που έβρισκε κανείς στο δίσκο Τhe Βrave Βulls! Music Οf Τhe Βull Fight Ring του 1955. Το ίδιο και το “Gato Montes”, με τους ίδιους συντελεστές.
• Άλλο εξαιρετικό Paso Doble που ακούμε είναι το “La Sorello” (κομμάτι του 1905, που γνώρισε πάμπολες διασκευές, γνωστό και ως La Sorella (March), το πρωτότυπο αυτού που διασκευάστηκε ελληνιστί ως “Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα”), εδώ από την Madrid Afficienado Brass Orchestra, αγνώστων λοιπών στοιχείων και ημερομηνιών ηχογράφησης!