Λίγες μέρες πριν συμπληρώσει τα 54 της χρόνια, τον Ιούνιο του 1987, η Μαίρη Χρονοπούλου είδε την τόλμη της τυπωμένη στο χαρτί. Ήταν η εποχή που η Ελληνική έκδοση του Playboy σημείωνε μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές της επιτυχίες με την φωτογράφηση της.
Γεννημένη τον Ιούλιο του 1933 είχε την τόλμη σε μια ηλικία που άλλες γυναίκες έχουν περάσει στην εφεδρεία να αποδεχθεί την πρόταση του ανδρικού περιοδικού και να στηθεί μπροστά στη κάμερα του Ντίνου Διαμαντόπουλου σε ένα στούντιο στο Κουκάκι.
«Στα 20 μου χρόνια δεν χρειαζόμουν καμία επιβεβαίωση. Στα 50 ναι, για αυτό έκανα την φωτογράφηση στο Playboy» είχε πεί εστιάζοντας την απόφαση της για αυτό. Η έμπνευση του Διαμαντόπουλου ήταν να «ντύσει» την Μαίρη με πολύχρωμα πανιά και να παραδώσει στα αδηφάγα ανδρικά μάτια ένα «σύμβολο του σεξ» άλλων εποχών.
Και ποιος άνδρας δεν θα ήθελε κάποια στιγμή να είχε βρεθεί στη θέση του Φαίδωνα Γεωργίτση και να ακούσει από το στόμα μίας τόσο εκρηκτικής γυναίκας το περίφημο «του αγοριού απέναντι, πείτε του πως το θέλω» όπως είχε κάνει η Χρονοπούλου στο «Μία κυρία στα μπουζούκια» του 1967.
Μαίρη Χρονοπούλου: Όταν πεθάνω να με κάψετε και κανεις δεν θα ξέρει πού βρίσκομαι
Η πρωταγωνίστρια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μίλησε για τις ανησυχίες της και αναφέρθηκε στις επιθυμίες της, όπως η καύση μετά τον θάνατό της:
«Εγώ το κάνω συμβολαιογραφικά. Την όλη διαδικασία παραλαβής της σορού μου, όταν εγκαταλείψω αυτόν τον κόσμο -διότι δεν είναι μόνο η καύση που με απασχολεί αλλά κι όλη η διαδικασία που θα προηγηθεί. Τα έχω όλα μυστικά, όπως κι όλη αυτή την ιστορία, υπό απόλυτη σεμνότητα και λιτά».
«Η τελευταία μου εναπόθεση θα είναι σε χρώμα λευκό. Κι όχι φέρετρο. Κανείς δεν θα ξέρει πού θα βρίσκομαι. Το τελευταίο «πάρτι» έχει άλλο πλάνο! Η καύση είναι ένας εξαγνισμός! Είναι προτιμότερο να σε σπαράζουν σκαθάρια και σκουλήκια;», διερωτήθηκε η Μαίρη Χρονοπούλου.