Το σύντομο φθινόπωρο της Λιζ Τρας

Δεν είναι σκόπιμο λογοπαίγνιο για το ρέκβιεμ του ελευθεριακού χώρου, αλλά πιστή αποτύπωση της διάρκειας της κυριαρχίας Τρας στο τιμόνι των Συντηρητικών και της Μεγάλης Βρετανίας.

Η χώρα, με τις ποικιλόμορφες ιδιαιτερότητες, είναι βέβαιο ότι θα ξαναβρεί τον κυβερνητικό της δρόμο, τα μονοπάτια της διακυβέρνησής της. Αυτό όμως που διακυβεύεται είναι, πλέον, η ίδια η σοβαρότητα ενός κόμματος, που, διαχρονικά, απέφευγε τη γελοιοποίηση και τον διασυρμό.

Μια άγραφη, αλλά απαραβίαστη παρακαταθήκη, που μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά, ήθελε και θέλει το κόμμα των τριών αιώνων να διατηρεί σαν κόρη οφθαλμού την αξιοπρέπειά του στην πολιτική ζωή και στα δημόσια πράγματα της χώρας. Οι Τόρις δεν έκρυψαν ποτέ αυτό που πυρηνικά είναι: Συντηρητικοί. Στην ουσία του, στο βάθος του, το ιστορικό κόμμα είναι ανεξίτηλα συντηρητικό.

Ακόμη και κατά τη μακρά περίοδο της κυριαρχίας Θάτσερ και τα συναφή ανοίγματα στο σύγχρονο φιλελευθερισμό, το κόμμα διατηρούσε την άμεση προτεραιότητα της πατρίδας και της διατήρησης των ηθών και των εθίμων. Γέμει σχετικών θατσερικών αναφορών το διαδικτυακός κόσμος.

Η Τρας, η οποία κατάφερε να εκλεγεί κόντρα σε όλες τις αρχικές προβλέψεις εταιρειών δημοσκοπήσεων και διαπρεπών της πολιτικής επικοινωνίας, διολίσθησε σε σοβαρά οικονομικά ατοπήματα την ώρα ακριβώς που οι μικρομεσαίες και μεσαίες κοινωνικές ομάδες επιζητούσαν και προσδοκούσαν από την ίδια το ακριβώς αντίθετο: την οικονομική σταθερότητα, τον συντηρητισμό στο πεδίο της οικονομίας.

Η απερχόμενη Πρόεδρος έχασε τα πατήματά της στο οικονομικό έδαφος, εκεί όπου κυρίως κρίνονται πια οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν έχουν συγχωρήσει τον επιπόλαιο προϋπολογισμό της Πρωθυπουργού, η οποία πολύ γρήγορα διέψευσε το πρόγραμμα, για το οποίο είχε εκλεγεί από τους συντηρητικούς αγωνιστές. Μέσα σε 45 μέρες, η οικονομική κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ακόμη χειρότερη από την κατάσταση που παρέλαβε, όταν διαδέχθηκε τον Μπόρις Τζόνσον.

Το βαθύ Συντηρητικό Κόμμα πήρε την υπόθεση στα χέρια του και της έδειξε ευγενικά την πόρτα της εξόδου.

Η ώρα της διαδοχής έχει ήδη σημάνει, με δύο ονόματα να ακούγονται όλο και πιο πολύ τις τελευταίες ώρες, σύμφωνα με την ειδησεογραφία. Αυτά του Ρίσι Σούνακ και του Μπόρις Τζόνσον.

Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με τον υποψήφιο που ηττήθηκε με καθαρή διαφορά και, ουσιαστικά, από τον πρώτο γύρο. Ο Σούνακ διαθέτει ηγετικά γνωρίσματα, πλούσια υπουργική εμπειρία, πολύτιμες οικονομικές γνώσεις. Επιβαρύνεται όμως με την αιτίαση περί «μηχανορραφίας» που του αποδίδουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι. Αυτοί βλέπουν στο πρόσωπό του εκείνον που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην κυριαρχία του Bojo, ενώ μια ενδεχόμενη δεύτερη εσωκομματική ήττα σε διάστημα ολίγων μηνών θα του κοστίσει την ετικέτα του «μονίμου υποψηφίου», που καταλήγει να είναι «looser».

Ο Μπόρις Τζόνσον φέρεται να είναι η υποψηφιότητα, που πρόκειται να επαναδιεκδικήσει την ηγεσία. Πολλοί βουλευτές και στελέχη των Συντηρητικών στρέφονται ήδη προς τον Τζόνσον, ζητώντας του να θέσει υποψηφιότητα και να επιδιώξει ένα θεαματικό come back στο πηδάλιο των Τόρηδων και της διακυβέρνησης.

Οι υποστηρικτές του, ωστόσο, φαίνεται να λησμονούν το θεμελιώδες αξίωμα, γύρω από το οποίο αρθρώνεται το κόμμα. Προτάσσει πάντοτε τη συντηρητικά νοούμενη αξιοπρέπειά του. Ο Τζόνσον δεν διαθέτει την επαρκή έξωθεν καλή μαρτυρία, παρά τις δυσεύρετες πολιτικές δεξιότητές του. Στο κόμμα, που «παραμένει ίδιο αλλάζοντας», επικρατεί, στην τρέχουσα συγκυρία, η προσεκτική αλλαγή σελίδας στην ηγεσία.