Το νομοσχέδιο περί της παραπληροφόρησης είναι μία πρόφαση για το καθεστώς Ερντογάν, προκειμένου αυτό να λογοκρίνει το δημοσιογραφικό έργο, όπως υποστηρίζει στην Deutsche Welle η δημοσιογράφος Μπανού Γκιλέ.
Μία από τις σημαντικότερες κινήσεις του Ερντογάν προς τις εκλογές του 2023 είναι το σχέδιο νόμου που θα λογοκρίνει τις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όταν τον βολεύει και θα τον θέτει υπό παρακολούθηση όταν τον συμφέρει. Υπάρχει ένα άρθρο σε αυτό που δίνει στους δημοσιογράφους του Διαδικτύου το δικαίωμα να λαμβάνουν κάρτες τύπου, και προσποιείται ότι δίνει φωνή σε επαγγελματικές οργανώσεις και αφήνει την απόφαση στο Τμήμα Επικοινωνίας της Προεδρίας. Μας ζητείται να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό. Αλλά δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι. Η δυστυχία μας θα περάσει με ψήφους AKP-MHP και θα αυξηθεί εκθετικά με αυτόν τον νόμο. Μόνο εμείς οι δημοσιογράφοι δεν θα είμαστε δυστυχισμένοι. Όποιος χρησιμοποιεί μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πλατφόρμες επικοινωνίας και ασκεί κριτική στην κυβέρνηση θα είναι δυσαρεστημένος. Ειδικά όταν πλησιάζει η ημέρα των εκλογών.
Αυτή η ρύθμιση, η οποία επισήμως προορίζεται να διατεθεί στην αγορά με την ονομασία «Νόμος κατά της παραπληροφόρησης», είναι μια κίνηση που δίνει τη θέση της στη λογοκρισία. Η παραπληροφόρηση, που σημαίνει διαστρέβλωση της αλήθειας ή της πληροφορίας, θα τεθεί σε εφαρμογή όταν διαδοθούν ειδήσεις που έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, που είναι αποδεκτές για το AKP ή το MHP. Για παράδειγμα, εάν οι αναφορές ενός βασανισμένου ατόμου διαφέρουν από αυτές που αναφέρουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, θα πουν: «Κάνετε ψευδείς και παραπλανητικές ειδήσεις ή διαδίδετε πληροφορίες». Όταν αυτή η ρύθμιση γίνει νόμος, αν πάτε ενάντια στις αποδεκτές πραγματικότητες της κυβέρνησης, θα καταδικαστείτε σε φυλάκιση. Ίσως η ποινή σας να ανασταλεί, ίσως να μην πάτε φυλακή, αλλά αυτό θα προσθέσει στο αρχείο σας. Οι έρευνες θα εξελιχθούν γρήγορα σε μηνύσεις. Ο στόχος λοιπόν θα είναι να φιμωθούν όχι μόνο οι δημοσιογράφοι αλλά όλοι, όλοι, εμφυσώντας τον φόβο με αυτόν τον τρόπο.
Ας πούμε ότι την ημέρα των εκλογών έγιναν σοβαρές καταγγελίες για την ασφάλεια των ψήφων. Ακόμη και η διατύπωση αυτών ως καταγγελιών και η παρακολούθησή τους μπορεί να είναι «παραπληροφόρηση» για το δικαστικό σώμα, το οποίο χρησιμοποιεί ως εξουσία και μηχανισμό του. Σε μια στιγμή, με τον ορισμό του άρθρου 29 του νόμου, θα είστε «το πρόσωπο που διαδίδει δημόσια ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια, τη δημόσια τάξη και τη γενική υγεία της χώρας, με τρόπο που να είναι κατάλληλος για τη διατάραξη της δημόσια ειρήνη, μόνο με κίνητρο τη δημιουργία άγχους, φόβου ή πανικού στον κόσμο» και μπορεί να αντιμετωπίσετε ποινή φυλάκισης έως και 3 ετών. Εάν πιστεύεται ότι είστε οργανωμένοι με κάποιο τρόπο, η ποινή μπορεί να αυξηθεί κατά το ήμισυ. Ξέρετε, έχουμε μια κυβέρνηση ικανή να δημιουργήσει έναν οργανισμό ακόμα και σε ένα μη επανδρωμένο περιβάλλον.
Τα τρολ, των οποίων η κύρια δουλειά είναι να υποβάλλουν ποινικές καταγγελίες εναντίον δημοσιογράφων και χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που δεν μπορούν να φύγουν από το CIMER για να αποκτήσουν εξουσία, θα επιδοθούν επίσης σε μια πιο πυρετώδη δουλειά. Διότι, με αυτόν τον νόμο, η διαδικασία για μια είδηση που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στο παρελθόν έπρεπε να ξεκινήσει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τώρα όμως θα ξεκινήσει με καταγγελία.
Ας πούμε ότι είστε σε έναν αγώνα για δικαιώματα. Όταν το μοιράζεστε αυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εάν η αλήθεια που εκφράζετε δεν ταιριάζει σε κάποιον, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση που μπορεί να σας οδηγήσει στο δικαστήριο, ακόμη και σε φυλάκιση.
Ας πούμε ότι υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες και ευρήματα για διαφθορά πολιτικού στην εξουσία. Αν αυτός ο πολιτικός ευνοηθεί από τη δική του δικαιοσύνη ή δεν υπάρξει απόφαση για αυτόν, θα έρθει το άρθρο παραπληροφόρησης και θα σας βρει. Θυμηθείτε, τι γράφτηκε για τη διαφθορά των τεσσάρων υπουργών τότε. Η κυβέρνηση θα έχει δημιουργήσει ένα θαυμάσιο εργαλείο για να αποτρέψει τέτοιες ειδήσεις. Πολύ καλή κίνηση πριν τις εκλογές, έτσι δεν είναι;
Η δημόσια υγεία είναι επίσης πολύ σημαντική. Ας υποθέσουμε ότι κάνατε μια ανεξάρτητη έρευνα για ένα θέμα δημόσιας υγείας, όπως η απόκρυψη θανάτων από τον Covid, και μοιράζεστε τα ευρήματά σας. Αν το Υπουργείο Υγείας επιμείνει στο δικό του σενάριο και δεδομένα και σας κατηγορήσει για παραπληροφόρηση, θα αντιμετωπίσετε ξανά τον κίνδυνο δίωξης και τιμωρίας.
Πληθωρισμός! Προφέρατε κάποιον άλλο αριθμό εκτός από τον ετήσιο πληθωρισμό που βρήκε η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία TUIK κοιτάζοντας τα προσεκτικά επιλεγμένα καλάθια; Όταν μοιράζεστε το ποσοστό πληθωρισμού που υπολογίστηκε από την Independent Inflation Research Group ENAGrup, η οποία διπλασιάζει τα δεδομένα της TUIK, μπορεί να αντιμετωπίσετε την κατηγορία ότι κάνετε μια κίνηση «για να διαταράξετε τη δημόσια ειρήνη».
Κάνατε μια αντικειμενική πρόβλεψη για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Αν και, υπήρξαν άνθρωποι που δικάστηκαν σε αυτή τη χώρα στο παρελθόν, για αναφορές σχετικά με την ισοτιμία του δολαρίου και για tweet. Αυτή τη φορά δεν θα αθωωθείς.
Παραδείγματα όπως αυτό θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν επ’ αόριστον. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, ξέρεις.
Εκτός από αυτά, η αλληλογραφία και τα προσωπικά σας στοιχεία ενδέχεται να ζητηθούν από κανάλια επικοινωνίας όπως το WhatsApp.
Ενώ η κυβέρνηση διαμορφώνει αυτόν τον νόμο, ισχυρίζεται ότι η Δύση επωφελείται από τους νόμους των κοινωνικών δικτύων. Αναφέρει ως παράδειγμα τη Γερμανία. Ωστόσο, ο κανονισμός στη Γερμανία έχει σχεδιαστεί κατά κύριο λόγο ενάντια στη ρατσιστική ομιλία που διαδίδει μίσος και τις εκκλήσεις για βία. Στοχεύει επίσης στην πρόληψη παραβιάσεων ιδιωτικών πληροφοριών, ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής. Η Τουρκία δεν είναι Γερμανία. Αυτός ο νόμος δεν είναι ο νόμος για τα κοινωνικά δίκτυα της Γερμανίας. Επομένως, η εφαρμογή του δεν θα είναι η ίδια όπως στη Γερμανία. Γι’ αυτό κανείς δεν λέει ιστορίες.
Θα περάσει αυτός ο νόμος από τη Βουλή; Τι να κάνουμε λοιπόν; Όχι μόνο εμείς οι δημοσιογράφοι, αλλά και εσείς πρέπει να υψώσετε τη φωνή σας για να προστατέψετε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες σας. Η ελευθερία του Τύπου, η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα λήψης πληροφοριών είναι έννοιες αλληλένδετες. Χωρίς αυτά δεν θα υπήρχε ούτε δημοκρατία ούτε δημοκρατικές εκλογές. Θυμηθείτε, μην παίρνετε αυτή τη δουλειά ελαφρά.