Ήταν η αφορμή, ώστε η ιδέα να γίνει διαιτητής είχε «ριζώσει» για τα καλά μέσα στο μυαλό της. Άντεξε τις επικρίσεις, τις προσβολές από την κερκίδα, τα υποτιμητικά σχόλια κάποιων συναδέλφων της.
Έθεσε σε προτεραιότητα την διαιτησία. Βρήκε το θράσος να μπει σε έναν χώρο που κυριαρχούν οι άνδρες. Άφησε πίσω τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκαμο, ώστε να κυνηγήσει με… μανία το όνειρο της. Και να που δικαιώθηκε…