«Δουλεύω περισσότερο με graphic novel και κόμικ σε σχέση με ταινίες. Έχω κάνει κάποια πρότζεκτ στο παρελθόν, που στηρίζονταν σε αληθινά γεγονότα και σε υπαρκτά πρόσωπα. Είχα στη διάθεσή μου μια συγκεκριμένη ποσότητα υλικού και αναφορών, αλλά δεν είχα ιδιαίτερη «οπτική» υποστήριξη για αυτά. Είχα το σενάριο και τις αναφορές στις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους που αφορούν τα γεγονότα της ταινίας. Έπρεπε λοιπόν να ψάξω σε αρχεία, ώστε να μην γενικεύσω στο πώς οι άνθρωποι μοιάζουν στις διαφορετικές χώρες και μην απλοποιήσω τα πράγματα. Ο στόχος ήταν οι χαρακτήρες να φαίνονται αληθινοί» αναφέρει ο Μικέλ Σόμερ.
«Ήθελα να δουλέψω πολύ σε ένα ανάλογο πρότζεκτ, που μεταφέρει ένα τόσο σημαντικό μήνυμα. Ειδικά σε ένα κοινό, όπως το ελληνικό. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να συμπεριφερόμαστε στους μετανάστες, με μαζικό τρόπο, χωρίς καμιά εξαίρεση. Είναι αυτοί από τη μια πλευρά και εμείς από την άλλη. Σαν να υπάρχει ένα φράγμα που μας χωρίζει. Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό ότι προσωπικές ιστορίες, όπως αυτή στο Flee γίνονται γνωστές, ούτως ώστε εμείς, ως άνθρωποι να καταλάβουμε, ότι δεν υπάρχει κάτι που μας χωρίζει από άτομα σαν τον Αμίν» τονίζει η Δανάη Κατωπόδη.