Οι συζητήσεις των ισλαμιστικών ομάδων στην Τουρκία έχουν αρχίσει να έρχονται στο προσκήνιο όλο και περισσότερο. Είναι μια «εκλογική στρατηγική» να ακούγονται για κοινωνικά ζητήματα, από τη λήξη της Συνέλευσης της Κωνσταντινούπολης έως τις ακυρώσεις φεστιβάλ;
Η Τουρκία αποχώρησε από τη συνέλευση πέρυσι αφού ορισμένες θρησκευτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Κοινότητας İsmailağa, ανακοίνωσαν ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης πρέπει να ακυρωθεί. Μια ομάδα που ονομάζεται Müdafaa-i İslam Movement ανακοίνωσε ότι ακύρωσε 14 φεστιβάλ μέσα σε 4 μήνες κατόπιν αιτήματός τους. Η τραγουδίστρια Gülşen στοχοποιήθηκε για φερόμενη προσβολή των οπαδών του ιμάμη hatip και αργότερα συνελήφθη. Τέλος, με το όνομα «Μεγάλη Οικογενειακή Συγκέντρωση», ισλαμιστικοί κύκλοι συγκεντρώθηκαν και οργάνωσαν συγκέντρωση ενάντια στο κίνημα LGBTI.
Στην Τουρκία, υπάρχει μια περίοδος κατά την οποία ο θρησκευτικός λόγος για κοινωνικά ζητήματα γίνεται όλο και πιο ορατός. Μία από τις συνέπειες αυτής της ορατότητας είναι η ταχεία ανταπόκριση στα αιτήματα των κοινοτήτων και των ισλαμιστικών ομάδων για τη δημόσια σφαίρα.
Έμφαση στο «ο θεσμός τη οικογένειας απειλείται»
Φαίνεται ότι η έμφαση στην «οικογένεια» είναι εμφανής στις συζητήσεις των ισλαμιστικών ομάδων. Το κύριο επιχείρημα της «Μεγάλης Οικογενειακής Συνάθροισης», που διοργανώθηκε υπό την ηγεσία της Πλατφόρμας για την Ενότητα στη Γνώμη και τον Αγώνα, στο Saraçhane της Κωνσταντινούπολης, ήταν ότι «ο θεσμός της οικογένειας βρίσκεται υπό την απειλή των LGBTI». Στη διαδικασία αποχώρησης από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, οι εκκλησίες ισχυρίστηκαν ότι το συμβόλαιο διέλυσε οικογένειες.
Μιλώντας στη DW Turkish, ο Kürşat Mican, Πρόεδρος της Πλατφόρμας Unity in Opinion and Struggle, περιγράφει το κίνημα LGBTI ως «ροή».
Ο Mican ισχυρίζεται, “Τα έθνη είναι πάντα διαφθαρμένα από τα ρεύματα. Είναι το έθνος που κρατά ζωντανό ένα έθνος, την πατρίδα και τη σημαία. Ο πυρήνας του έθνους είναι η οικογένεια. Η απουσία οικογένειας προκαλεί την κατάρρευση του έθνους. Απαιτούμε το δίκιο μας στο άρθρο 41 του Συντάγματος: η προστασία της οικογένειας».
Στο άρθρο επισημαίνει ο Mican, αναφέρεται ότι «Η οικογένεια είναι το θεμέλιο της τουρκικής κοινωνίας και βασίζεται στην ισότητα μεταξύ των συζύγων».
Μεταξύ των συνιστωσών της Πλατφόρμας Ενότητας Γνώμης και Αγώνα, που ο Kürşat Mican λέει ότι ιδρύθηκε ενάντια στις “επιθέσεις στις αξίες”, υπάρχουν ενώσεις όπως “Τα εγγόνια του Φατίχ”, “Φετίχ 1453”, “Η Μεγάλη Οθωμανική Ένωση” και “Yesevi Alperenler”. Σχέση”.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="454" width="873" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
«Στόχος να μετατραπούν οι εκλογές σε ψήφο βασισμένη σε αξίες»
Ο Seren Selvi Korkmaz, Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικών Ερευνών της Κωνσταντινούπολης, λέει ότι η κυβέρνηση του AKP ακολουθεί μια στρατηγική που αυξάνει την επιρροή των θρησκευτικών ομάδων στην πολιτική. «Οι δραστηριότητες που επανενεργοποίησαν τον κοσμικό-θρησκευτικό άξονα τον τελευταίο καιρό είναι στην πραγματικότητα μέρος της εκλογικής διαδικασίας», λέει. Σύμφωνα με τον Κορκμάζ, το ΑΚΡ κατά κάποιο τρόπο έχει ανάγκη από πολιτικές ταυτότητας προκειμένου να προστατεύσει τη δική του βάση και να πείσει τους αναποφάσιστους ενώ πηγαίνει στις εκλογές. Ο Κορκμάζ λέει, “Δεν φαίνεται δυνατό να προσφέρουμε μια οικονομική υπόσχεση στις παρούσες συνθήκες. Ο στόχος είναι να μετατραπούν οι εκλογές σε ψήφο βασισμένη σε αξίες και ταυτότητες.”
Ως εκ τούτου, αποδίδει την ανάδειξη του θρησκευτικού λόγου στην πολιτική σκηνή στην ανάγκη για πόλωση ενεργειών έναντι των ταυτοτήτων στην εκλογική διαδικασία.
Ο Κορκμάζ λέει επίσης ότι αν και η κυβέρνηση άρχισε να παλεύει με την κοινότητα του Γκιουλέν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, προτίμησε να συνεργαστεί με άλλες κοινότητες. Υπενθυμίζοντας ότι εδραίωσε το κοινό του μέσω των εκκλησιών, δηλώνει ότι η παροχή υπηρεσιών προχωρά επίσης με αυτόν τον τρόπο.
“Οι κοινότητες είναι μέρος ενός είδους κοινωνικού σχεδιασμού στο οποίο η εξουσία δημιουργεί τον εαυτό της. Η συναίνεση στον τρόπο ζωής που επιθυμεί η εξουσία παράγεται μέσω των κοινοτήτων.”
Ο Ateş Altınordu υποστηρίζει επίσης ότι έχουν σχηματιστεί συμμαχίες μεταξύ του κυβερνητικού κόμματος και των κοινοτήτων σε κάθε περίοδο της τουρκικής πολιτικής, αλλά αυτή η συμμαχία έχει πάρει διαφορετική μορφή την τρέχουσα περίοδο. Είναι της γνώμης ότι η εν λόγω συμμαχία είναι επίσης αποτελεσματική στο να φέρει στο προσκήνιο ισλαμιστικές ομάδες.
“Οι εκκλησίες υποστηρίζουν την κυβέρνηση και σε αντάλλαγμα το κυβερνητικό κόμμα τους παρέχει προνόμια. Αυτά τα προνόμια μπορεί να είναι να αποκτήσουν το καθεστώς ενός κοινωφελούς ιδρύματος ή να νοικιάσουν ένα συγκεκριμένο κομμάτι γης σε χαμηλή τιμή.”