Η Rina Sawayama, η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα το δεύτερο άλμπουμ της με τίτλο «Hold the girl», και νομίζεις ότι παρακολουθείς την πέμπτη σεζόν του GNTM που φέτος ‒και καλά‒ ασχολείται με το diversity. Η queer Sawayama εκπροσωπεί επάξια το diverse στην ποπ μουσική και παρότι μπήκε κάπως αργά σε αυτήν, στα είκοσι επτά της, είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο αυτό που κάνει.
Οι κριτικοί το αποθέωσαν και το TikTok πήρε φωτιά με το κομμάτι της «ΧS».
Είχε τέτοια απήχηση, που κατάφερε να συνεργαστεί σε ένα κομμάτι με τον Έλτον Τζον, ενώ θεωρήθηκε σκανδαλώδες που το όνομα της δεν υπήρχε στις υποψηφιότητες για το βραβείο Μercury, το σημαντικότερο που δίνεται στη βρετανική μουσική βιομηχανία σε πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες.
Όπως φαίνεται, δεν προτάθηκε επειδή, αν και έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αγγλία, γεννήθηκε στην Ιαπωνία. Ωστόσο, μετακόμισε στη χώρα μαζί με τους γονείς της όταν ήταν πέντε χρονών λόγω της δουλειάς του πατέρα της στην Japan Airlines. Το αρχικό σχέδιο ήταν να ξαναγυρίσουν στη Ιαπωνία όταν θα γινόταν δέκα, αλλά οι γονείς της κατάλαβαν ότι η κόρη τους θα ωφελούνταν περισσότερο αν παρέμεναν στη Βρετανία, λόγω της καλλιτεχνικής κλίσης που έδειχνε ότι είχε. Δυστυχώς, ο γάμος τους δεν άντεξε, ο πατέρας της γύρισε στην Ιαπωνία και η Rina έμεινε στο Λονδίνο μαζί με τη μητέρα της.
Παρότι είχε μια προβληματική εφηβεία, κατάφερε να σπουδάσει στο Cambridge και να ανακαλύψει τη σεξουαλικότητα της μέσα από την queer παρέα που είχε εκεί, η οποία έγινε η ανεπίσημη οικογένειά της. Σήμερα δηλώνει πανσεξουαλική.
Όλα αυτά τα βιώματα της υπάρχουν στο νέο άλμπουμ που ξεκινάει με το κομμάτι «Minor Feelings», το οποίο πήρε τον τίτλο του από το ομώνυμο βιβλίο της ποιήτριας Cathy Park Hong και αναφέρεται στο πώς είναι να μεγαλώνεις μια Ασιάτισσα στην Αμερική. Η εισαγωγή του συγκεκριμένου θυμίζει το «Like a prayer» της Μαντόνα.
Το «Hold the Girl» είναι προϊόν της ψυχοθεραπείας που έκανε για να βρει τον εαυτό της. Αν πρέπει να τη συγκρίνουμε με κάποια σταρ, αυτή σίγουρα είναι η Lady Gaga, αν και το πρόσφατο άλμπουμ της είναι γεμάτο από μεταμοντέρνα country, όπως το «Τhis Hell», στο βίντεο του οποίου παντρεύεται έναν άνδρα και μια γυναίκα σε μια μεθοδιστική εκκλησία ή το «Send my love to John», όπου ένας πατέρας ζητά συγχώρεση από τον γκέι γιο του. Στο «Frankenstein» μιλάει για την εποχή που έψαχνε έναν ή μια σύντροφο για να την «κατασκευάσει». «Ακόμη ακούγεται σαν Muse σε κάποια σημεία με όλα αυτά τα επικά riffs, που καμιά φορά στρέφονται εναντίoν της», γράφουν στο Pitchfork.
To στυλ της, πάντως, παραμένει ένας αχταρμάς από αναφορές σε διάφορα ονόματα από το heavy metal μέχρι την electro pop ‒ και είναι τόσο πολλές που σε ζαλίζουν.
Σήμερα, στα τριάντα δύο της, έχει κάπως αποκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα της και μάλλον αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνη έφυγε οριστικά για Ιαπωνία, ενώ όλα δείχνουν ότι σύντομα η καριέρα της θα εκτοξευτεί, αφού θα πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Κιάνου Ριβς στο John Wick 4. Επίσης, κατάφερε να αλλάξει τους κανονισμούς στα βραβεία Mercury.
Η ίδια δηλώνει στην «Guardian» ότι δεν την ενδιαφέρει η ταμπέλα του πονεμένου καλλιτέχνη, το μόνο που θέλει είναι να απολαύσει όσα πρόκειται να έρθουν.