Για τους Βρετανούς, η βασιλική οικογένεια είναι μια οικογένεια καθημερινής αναφοράς, ακόμη και έγνοιας, αποτελούμενη από πρόσωπα που οι πολίτες τα αισθάνονται και ας μην τα έχουν γνωρίσει ποτέ από κοντά. Και αυτό έχει να κάνει με το βαθύ πατριωτισμό των μελών της, την αποδεδειγμένη στο αμόνι της ιστορίας μέριμνα για την Μεγάλη Βρετανία και τους Βρετανούς, τα «όχι» που έχουν υποστηρίξει απέναντι σε εύρωστους και ισχυρούς ξένους παράγοντες, την αποφυγή της επιδειξιομανίας.
Στον Κάρολο Γ’ καταλογίζεται μια κάποια ελαφρότητα στους τρόπους, μια δόση παιδικότητας, ένα στοιχείο αυθορμητισμού
Ακόμη όμως κι αν ισχύουν όλες αυτές οι φήμες που τον ακολουθούν, ακόμη κι αν ισχύουν στο ακέραιο, ο Κάρολος εμφανίσθηκε «σαν έτοιμος από καιρό» για το ύπατο αξίωμα, σαν να γνώριζε ότι, σε κάποια στροφή της ζωής του, θα ανταμωθεί με τα δύσκολα. Δεν χρειάζεται κάποιον περισπούδαστο συνταγματολόγο ή κάποιον ενημερωμένο πολιτικό επιστήμονα – διεθνολόγο να του υπενθυμίζει τον έναν ή τον άλλον συνταγματικό κανόνα, αυτόν ή εκείνον τον συσχετισμό εσωκομματικής δύναμης στους Τόρηδες και στους Εργατικούς, τις μετακινήσεις των τεκτονικών πλακών στη διεθνή σκηνή.
Τα γνωρίζει αυτά, ο νέος βασιλιάς, και τα παρακολουθεί από δεκαετίες. Η βασίλισσα πέθανε δυστυχώς, λοιπόν. Κι ο νέος βασιλιάς είναι εδώ και δεν είναι γυμνός, όσο και αν επιμένουν ορισμένοι για το αντίθετο.