Σεμνά ξεχωριστός, χωρίς να κομπάζει για τις 20.000 γυναικείες κατακτήσεις του, όπως ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και συνεπής υπέρμαχος της ισότητας έγχρωμων και λευκών, χωρίς να παρασύρεται σε ακτιβιστικοκεντρικές υπερβολές όπως ο επίσης λαβωμένος από τη νόσο του Parkinson Μωχάμετ Άλι, ο Μπιλ Ράσελ έφυγε στα 88 του χρόνια, από φυσικά αίτια, πλήρης ημερών και τίτλων, χωρίς να κουβαλά μαζί του καμία πικρή ιστορία αγώνα ενάντια σε κάποια χρόνια νόσο.
Έφυγε όπως φεύγουν οι νικητές, κλέβοντας τη βασίλισσα του μεγάλου μπασκετικού χορού που ακούει στο όνομα «Πλανήτης ΝΒΑ». Έφυγε κλέβοντας τη νίκη, μαζί με την καρδιά των φιλάθλων που αγαπούν το μπάσκετ και τη ζωή που ευτυχώς, κάποιες φορές έχει χώρο και για νικητές χωρίς πολύ πικρές ούτε πολύ φανταχτερές ιστορίες.