Υποκλοπές: Διαγωνισμός αντιφάσεων

«Όλη η Αθήνα ακούει και δεν μιλάει» τραγουδούσαν οι Φατμέ το 1986 στο –όπως εξελίσσεται- «εμβληματικό» άσμα τούτου του καλοκαιριού «Μπλέξαν οι γραμμές μας»!

Εδώ στο pagenews.gr, όχι διότι είμαστε προφήτες, αλλά διότι όταν κάτι είναι τόσο προφανές φωνάζει από μόνο του, είχαμε προδιαγράψει από τα τέλη Ιουλίου πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση των υποκλοπών, γράφοντας «Μπλέξαν οι γραμμές τους» . Και μάλιστα όσα επεσήμανε το pagenews.gr ήταν πριν από την επίσημη κυβερνητική παραδοχή για την παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη.

Η διαφορά με το τραγούδι των Φατμέ είναι ότι, ενώ οι στίχοι λένε «η Αθήνα ακούει και δεν μιλάει», στην προκειμένη περίπτωση μιλάει όχι μόνο η Αθήνα, αλλά σύμπασα η επικράτεια. Έτσι κι αλλιώς βεβαίως το θέμα προσφέρεται για συνωμοσιολογία. Αυτό, σε συνδυασμό με:

1. τη σοβαρότητα αυτού καθ αυτού του γεγονότος,
2. αλλά και άλλων παρεμπιπτουσών παραμέτρων –όπως πχ η αναβίωση/ανατροφοδότηση της αντιπάθειας και αντίθεσης στον Κυριάκο Μητσοτάκη πρώην στελεχών της ΝΔ, αλλά και ενσωματωμένων στον ΣΥΡΙΖΑ ιστοσελίδων, αρθρογράφων και «δήθεν» ανεξάρτητων αναλυτών, με εμφανείς στοχεύσεις και σαφείς πηγές «πληροφόρησης»… καθιστούν το θέμα των υποκλοπών ως ένα «καυτό» θέμα με πολιτικό-νομικό-παρασκηνιακές προεκτάσεις.

Φλυαρία

Με βάση όλα τα παραπάνω δεν θα ανέμενε κάποιος κάτι διαφορετικό από το να εκτυλίσσεται μια απίστευτη σεναριολογία. Πλην όμως η ανέξοδη, αδιέξοδη και επικίνδυνη φλυαρία –από κάθε σχετικό και άσχετο- δεν εντάσσεται στο πλαίσιο της «ελευθερίας απόψεων», αλλά της ασυδοσίας και της αδολεσχίας…

Από τη στιγμή που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αποδέχθηκε τη σοβαρότητα του θέματος  ΚΑΙ με δηλώσεις του, αλλά ΚΑΙ με πράξεις –όπως τις παραιτήσεις-, τότε πρέπει άμεσα στην κυβερνητική πλειοψηφία να μπει φραγμός και επικοινωνιακό χαλινάρι σε όσα λέγονται ή ακόμη και διαρρέονται: είτε από στελέχη, είτε από βουλευτές, είτε από δημοσιολόγους. Οι δε δημόσιες παρεμβάσεις της Κυβέρνησης πρέπει να έχουν μια συνέχεια και συνέπεια έτσι ώστε μην αφήνουν κενά ή περιθώρια για δεύτερες σκέψεις και δεύτερες αναγνώσεις. Έτσι κι αλλιώς η κατάσταση δεν επιδέχεται περισσότερα βάρη, λάθη, αβλεψίες, επικοινωνιακές αστοχίες και βιαστικές αποφάσεις. Ήδη η απομάκρυνση του Γρηγόρη Δημητριάδη θα επηρεάσει αρκετά και την ουσιαστική λειτουργία της κυβέρνησης, όπως και την «ψυχολογική». Ως προς το τελευταίο, δεν είναι μυστικό ότι πολλά παραδοσιακά στελέχη της παράταξης –πέρα από τις όποιες επιμέρους ή προσωπικές διαφωνίες με τον πρώην γενικό γραμματέα της Κυβέρνησης- αναγνώριζαν στο πρόσωπό του ένα –αν όχι το ισχυρότερο- από τα πιο συνεπή και πιστά στελέχη του κόμματος που βρίσκονταν δίπλα στον Πρωθυπουργό.

Σε συνεχή παρακολούθηση

 Η Κυβέρνηση οφείλει να είναι για έναν ακόμη λόγο προσεκτική σε όσα δημοσίως λέει, πέρα από τον προφανή και αυτονόητο ότι πρόκειται για ζητήματα που άπτονται ευαίσθητων κρατικών υπηρεσιών και λειτουργιών…

Είναι δεδομένο ότι σε Ευρώπη και ΗΠΑ βρισκόμαστε σε μια συγκυρία που οι έρευνες και οι συζητήσεις για τα ζητήματα παρακολουθήσεων/ελευθερίων κλπ βρίσκονται σε έξαρση. Κι άρα καθετί που γίνεται σε οποιαδήποτε χώρα αποκτά εξ αυτού του λόγου πολλαπλασιαστική δύναμη. Και μάλιστα, αυτή η δύναμη γίνεται ακόμη ισχυρότερη από το ότι είτε οργανώσεις Τύπου, είτε άλλες οντότητες (κρατικές ή μη) επιδεικνύουν ιδιαίτερη σπουδή, οι μεν (του Τύπου) στη διερεύνηση των καταγγελιών, οι δε στον έλεγχο της ενημέρωσης και των πληροφοριών…

Δυστοπία

Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια ατμόσφαιρα στην οποία, το πιο εύκολο είναι να αναπτυχθούν τα «μικρόβια» της δημαγωγίας, της παραπληροφόρησης και τα οποία οδηγούν με σταθερά βήματα στην απαξίωση και τη δηλητηρίαση της πολιτικής διαδικασίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες είτε μέσω άρθρων σε διεθνή Μέσα, είτε μέσω κοινωνικών δικτύων, πολλές κυβερνητικές αναφορές έτυχαν σκληρής κριτικής, καθώς απαιτούνταν  διευκρινίσεις. Θυμηθείτε: οι αναφορές περί νόμιμης διαδικασίας, η οποία όμως αν ήταν εν γνώσει του Πρωθυπουργού δεν θα γινόταν. Αμέσως ανέκυψε το ερώτημα: άρα ο Πρωθυπουργός θα εμπόδιζε μια έρευνα παρανομώντας; Όχι! Ανταπάντησε η Κυβέρνηση, θα έκρινε πριν από τον εισαγγελέα αν έπρεπε να γίνει. Μην αποκλείσει κάποιος την πιθανότητα λίαν συντόμως να τεθεί το ερώτημα: «Άρα η Κυβέρνηση θέλει να έχει τον αποφασιστικό λόγο κι άρα να ξέρει ποιος και γιατί παρακολουθείται; Και ποια ασφάλεια υπάρχει αυτή η διαδικασία;».

Διευκρινήσεις

Υπάρχουν και κάποιοι που ζητούν περαιτέρω διευκρινήσεις, πως συμβιβάζονται από τη μια η Κυβέρνηση να μην γνωρίζει (λόγω εθνικής σημασίας) τι συμβαίνει με την έρευνα, αλλά από την άλλη να ζητά να ενημερώσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Με ποια στοιχεία, αφού δεν γνωρίζει;

Είναι απολύτως κατανοητό ότι η υπόθεση έχει φέρει σε δύσκολη θέση την Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός με τις κινήσεις και τις δηλώσεις του επιχειρεί, να πείσει αφενός ότι δεν γνώριζε, αφετέρου ότι μπορούν (ο ίδιος και η Κυβέρνηση)  να καταστούν εγγυητές μιας διαδικασίας που να παρέχει απόλυτη ασφάλεια στους πολίτες. Σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούν να τοποθετηθούν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών παραγόντων, οι οποίες προκειμένου να δημιουργήσουν αυτήν την «αίσθηση ασφάλειας» είναι τόσο έντονες, που μερικές φορές δημιουργούν σειρά αντιφάσεων.

Τρικυμία στην αντιπολίτευση

Κι αν η Κυβέρνηση είναι, εξ αντικειμένου, σε δύσκολη θέση, τι μπορεί να παρατηρήσει  κάποιος για την αντιπολίτευση –ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ- που, αν και δεν θα έπρεπε, είναι σε απόλυτη τρικυμία και πλέουν σε πελάγη αντιφάσεων και προσωπικών στρατηγικών.

Για παράδειγμα, είτε οι «Σημιτοφύλακες» είτε στελέχη του ΠΑΣΟΚ –πχ Ευάγγελος Βενιζέλος και Άννα Διαμαντοπούλου- που φλέρταραν με την εξουσία του Μαξίμου, βρήκαν αφορμή να διατυπώσουν θέσεις που έρχονται σε κόντρα με την κυβερνητική γραμμή.

Τέτοιες κινήσεις, μπορεί να κάνουν κάποια γαλάζια στελέχη να νιώθουν «δικαιωμένα» για τα εκ μεταγραφής πολιτικά πρόσωπα, πλην όμως, στο αποτέλεσμα, πλήττουν σοβαρά την εικόνα της Κυβέρνησης. Κι όχι μόνο με όσα λένε. Αλλά και διότι υποχρεώνουν σε κάποιες περιπτώσεις –όπως ο «χαρτοπόλεμος» αναλύσεων/ανακοινώσεων Γ.Γεραπετρίτη, Ευ. Βενιζέλου- να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για κάτι που σε τίποτε δεν βοηθά την πρόοδο της υπόθεσης, αλλά μόνο την προσωπική προβολή των συμμετεχόντων.

Η υπόθεση υποκλοπών δίνει τη δυνατότητα να επανεμφανιστούν ως τιμητές πρόσωπα του παρελθόντος, όπως επί παραδείγματι ο Γιώργος Παπανδρέου, διεκδικώντας κομμάτι δημοσιότητας. Έτσι μην θεωρηθεί περίεργο αν λίαν συντόμως δούμε και παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη!

Eπίσης, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις υποκλοπων του παρελθόντος, οι υποθέσεις εξελίσσονταν σε σκληρή επιχειρηματικό-εκδοτική αντιπαράθεση…

Πρωταγωνιστής-κομπάρσος

Αρκετά νωρίς το pagenews.gr είχε επισημάνει ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης σε μια κατ εξοχήν προσωπική του υπόθεση διέτρεχε τον κίνδυνο να εξελιχθεί από πρωταγωνιστή σε κομπάρσο. Σημειώναμε δε (περί τα τέλη Ιουλίου για το «Μέτωπο διαρκείας ανάμεσα σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ»):  «Βεβαίως, στο ΠΑΣΟΚ –κάτι που δεν ενδιαφέρει την Κυβέρνηση να συνυπολογίσει- έχουν να αντιμετωπίσουν και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους πήρε όλη την πολιτική-επικοινωνιακή πρωτοβουλία διαχείρισης της καταγγελίας για απόπειρα υποκλοπής, τόσο που ο πραγματικός πρωταγωνιστής να φαντάζει κομπάρσος.  Κι ακριβώς αυτή η «σύμπλευση», «ταύτιση» ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ είναι η ουσία, τόσο της επιθετικής ρητορικής της ΝΔ, όσο και της κυβερνητικής αντίδρασης».

Και είναι αλήθεια! Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έτσι κι αλλιώς είναι εκπαιδευμένος στον πολιτικό ακτιβισμό και τον πολιτικό κλεφτοπόλεμο, φέρνει το θέμα των υποκλοπών στη Βουλή: σε προ ημερησίας, στην Επιτροπή θεσμών, σε Εξεταστική κλπ. Εκεί δηλαδή που όλοι θα συζητάνε για τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά ο Νίκος Ανδρουλάκης θα απουσιάζει.

Κι αυτό αποκτά πρόσθετη σημασία, διότι από την προ ημερησίας που θα γίνει –μάλλον στις 23 Αυγούστου- με δεδομένη τη δομή της συζήτησης δεν θα προκύψει τίποτε απολύτως πλην εντυπώσεων, κατηγοριών και σκοτεινών υπονοούμενων. Κι όλα αυτά εν απουσία του άμεσα θιγόμενου…

Αίφνης, ο Αλέξης Τσίπρας θα εμφανιστεί ως ο εκφραστής της «όλης αντιπολίτευσης» παίρνοντας σαφώς προβάδισμα στο διαγκωνισμό ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που οι –προ των διακοπών- δημοσκοπήσεις έδειχναν σταθερή φθορά του ΠΑΣΟΚ…

Εκμετάλλευση, ή λάθη;

Αίσθηση προκαλεί η πλήρως αντιφατική στάση του ίδιου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ενώ έχει πέσει θύμα παρακολούθησης δεν σπεύδει στην ΕΥΠ να ενημερωθεί.  Ποιος άνθρωπος θα έπεφτε θύμα και δεν θα κινούσε γη και ουρανό για να μάθει τις απαντήσεις; Κι εν συνεχεία να τις δημοσιοποιήσει…

Δεν ισχυριζόμαστε κάτι διαφορετικό πέρα από το εξής: ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ επέλεξαν να επενδύσουν και να εκμεταλλευθούν πολιτικά το γεγονός.  Αν όντως επέλεξαν το δρόμο της πολιτικής αξιοποίησης, τότε πώς ζητούν  νομική ικανοποίηση; Είναι παγίως γνωστό ότι στην πολιτική διαδικασία, ο ορθός λόγος δεν αποτελεί προτεραιότητα, αλλά εξαίρεση…

Είναι λοιπόν αντιφατικό ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει τη δυνατότητα να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής, πχ απαιτώντας ενημέρωση από την ΕΥΠ και μετά να προβεί σε δηλώσεις να μην το κάνει…

Και κατόπιν είναι ακόμη πιο αντιφατικό, να ζητά δημόσια ενημέρωση. Από ποιόν; Από την Υπηρεσία Πληροφοριών; Πότε και που έχει ξαναγίνει αυτό στον κόσμο; Από την Κυβέρνηση; Η οποία καλώς ή κακώς αρνείται ότι ήξερε; Και πώς θα γίνει δημόσια ενημέρωση σε κάτι που θεωρείται ως «εθνικό μυστικό»;

Αναζητώντας την αλήθεια

Είναι απορίας άξιο πώς ενώ η αντιπολίτευση και δη το ΠΑΣΟΚ «κατηγορεί» τη ΝΔ ότι έκανε την υπόθεση ρινγκ, να επιχειρεί ακριβώς το ίδιο πράγμα…

Πρέπει να αναρωτηθούν όλοι: θέλουν απαντήσεις και αποκατάσταση των νομικών ζητημάτων ή απλή δημόσια εκτόνωση σ ένα τόσο σημαντικό ζήτημα ΚΑΙ ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων;

Με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοιεύθηκε χθες, η Κυβέρνηση δείχνει να κινείται γρηγορα στο αξονα της «θεσμικότητας» που θέλει να υπηρετήσει. Μένει να φανεί πόσο αυτό, θα της το πιστώσουν οι Πολίτες εν καιρώ…

Βεβαίως από την άλλη πλευρά, και η ΝΔ οφείλει να μελετήσει τη στάση της στα ζητήματα της «νομιμότητας», αφού την είχαν κι όπως φαίνεται εξακολουθούν να την ταλαιπωρούν: παλαιότερα ήταν το «νόμιμο και το ηθικό», τώρα το «νόμιμο αλλά μη απολιτικά αποδεκτό».

Είναι κάτι παραπάνω από σαφές, ότι το γεγονός πως υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες/αναλύσεις/απόψεις/προσεγγίσεις επί της ουσίας του θέματος των υποκλοπών αποκαλύπτουν και τη σοβαρότητα του. Η οποία δεν είναι βέβαιο αν θα αναδειχθεί, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα. Μάλλον σαν προπέτασμα καπνού πολυτελείας μοιάζει σε μια προεκλογική περίοδο, που έτσι κι αλλιώς θα βγάλει πολλά στη δημόσια συζήτηση…