Η Ταιβάν απασχολεί, πλέον, την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι, που… τόλμησε να επισκεφθεί ένα ανεξάρτητο εθνικό κράτος με δικό του Σύνταγμα και νόμους, προκάλεσε τη μήνι της Ιαπωνίας, η οποία βλέπει μια «αποικία» της να αυτονομείται και, μάλιστα, να διαπρέπει σε απαιτητικούς τομείς, όπως είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού ψηφιακού κράτους.
Παρά την αυξανόμενη πίεση από το Πεκίνο, η Ταιβάν έχει εστιάσει την προσοχή της, από το 2016 και την άνοδο στην εξουσία του φιλελεύθερου κόμματος της Ανεξαρτησίας, σε ψηφιακά εργαλεία, ικανά να παράσχουν στους πολίτες περισσότερο διευρυμένα περιθώρια ελέγχου της κρατικής εξουσίας, που έχει την εγγενή τάση να αυτονομείται.
Υπό την ηγεσία της Υπουργού Ψηφιακού Μετασχηματισμού, Audrey Tang, μιας τρανσέξουαλ και δεδηλωμένης αναρχοατομίστριας, που αποστρέφεται τις υπερβολικά ισχυρές κρατικές εξουσίες, η Ταιβάν προσπαθεί να επανεφεύρει τη δημοκρατία απέναντι στο δυσκίνητο κινεζικό υπερωκεάνιο του διαδικτυακού ελέγχου.
Η Ταιβάν αγωνίζεται, τα τελευταία χρόνια, να συγκροτήσει ένα σύγχρονο ψηφιακό κράτος. Αυτό θα πρέπει να υπάρχει για τον πολίτη. Όχι ο πολίτης για το ψηφιακό κράτος. Αυτή η βαθιά φιλελεύθερη αντίληψη για τη σύγχρονη ψηφιακή κρατική οντότητα ενθουσιάζει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν. Το ίδιο τονίζει και η Νάνσι Πελόζι, η οποία σπεύδει να συγχαρεί την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος και του αρμοδίου Υπουργείου.
Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο με το συγκεντρωτικό κράτος της Κίνας. Τα τεχνολογικά εργαλεία της Κίνας είναι, αναμφίβολα, εργαλεία αιχμής, άρτια ακονισμένα, αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν ενδιαφέρεται η απολυταρχική ηγεσία του ΚΚ Κίνας να συγκροτήσει ένα σύγχρονο κράτος της πολιτικής λογοδοσίας και της αυξημένης πολιτικής νομιμοποίησης.