Μπλέξαν οι γραμμές τους…

Θα μπορούσε να ήταν μια «μουσική μονομαχία», ανάμεσα σε Φατμέ/Νίκο Πορτοκάλογλου και Βασίλη Παπακωνσταντίνου/Αντώνη Ανδρικάκη… Να λένε οι μεν «Μπλέξαν οι γραμμές μας» και ν απαντούν οι άλλοι «Στο ίδιο έργο θεατές»…

Θα μπορούσε να ήταν μια έξοχη νοσταλγική συναυλία, αν δεν ήταν όμως ένα κακότεχνο και θλιβερό σενάριο πολιτικής ανακύκλωσης…

Ίδιο σκηνικό

Υποκλοπές! Πόσα περισσότερα πράγματα/έννοιες/διαδικασίες είναι τόσο άρρηκτα δεμένες με την πολιτική πρακτική από τη Μεταπολίτευση και πέρα; Ελάχιστα, αν υπάρχουν κάποια…

Από τότε που ο Θεοφάνης Τόμπρας υπηρετούσε την αλλαγή με… κασέτες και… μπομπινόφωνα, μέχρι τα πιο εξελιγμένα συστήματα Pegasus και predator. Θα μπορούσε να πει κάποιος, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, όμως θα ήταν άδικος απέναντι στις τεχνολογικές εξελίξεις και την αναβάθμιση πλέον των συστημάτων.

Μπορεί όπως τραγουδούσαν οι Φατμέ το 1986 «φάρσες και βλάβες και υποκλοπές, όλη Αθήνα ακούει και δεν μιλά», αλλά πλέον δεν ακούει όλη η Αθήνα. Ακούνε ελάχιστοι-λίγοι-με άγνωστη έδρα ανά τον κόσμο. Σίγουρα όμως ισχυροί. Πανίσχυροι.

Οι Φατμέ είχαν εντάξει αυτό το «εμβληματικό» -για την περίπτωσή μας- τραγούδι στο δίσκο τους «Βγαίνουμε από το τούνελ», αλλά μάλλον δεν το καταφέραμε! Παραμένουμε δέσμιοι είτε συστημάτων, είτε στρατηγικών….

Εν τέλει μπορεί να μην επιστρέφουμε πίσω σε «μαύρες εποχές», αλλά να μην φύγαμε ποτέ από αυτές, απλά σε κάποιες περιόδους, ίσως η κακοφωνία και η τοξικότητα να μην ήταν τόσο ισχυρές στην ελληνική κοινωνία και να επικρατούσαν συνθήκες «νηνεμίας». Πλην όμως το δηλητήριο, ποτέ δεν είχε αποβληθεί από τον οργανισμό μας.

Παλιοί-νέοι πρωταγωνιστές

 Τόμπρας, Κοσκωτάς, Γρυλλάκης, Μαυρίκης, κρυφές (και ροζ) κάμερες και συνομιλίες, δήθεν «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία, εκβιασμοί, βίντεο με παγιδευμένες συζητήσεις, ξένες πρεσβείες, τηλεφωνικοί θάλαμοι και Πακιστανοί…

Όλα αυτά δεν φαντάζουν ούτε άγνωστες λέξεις, ούτε άγνωστα γεγονότα. Οι μεγαλύτεροι τα έζησαν όλα. Οι κάπως νεώτεροι άκουσαν κάποια. Και τώρα άπαντες καλούνται να τα ξαναζήσουν. Κι όλα αυτά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους: μην αποτολμήσει κάποιος να ρωτήσει, για παράδειγμα, «τι σχέση έχει η πραγματική ή υποτιθέμενη παρακολούθησε ενός πολιτικού ή ενός δημοσιογράφου με την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής –με τα ίδια μέσα- ενός προσώπου του θεάματος;». Υποκλοπή Δημοκρατίας-παραβίαση ιδιωτικής/προσωπικής/επαγγελματικής ζωής είναι ΟΛΑ.

Αν και διαφορετικές συγκυρίες και διαφορετικές τεχνολογικές δυνατότητες, όλες οι εποχές αντίστοιχων σκανδάλων ή σκανδαλολογίας είχαν ένα κοινό: είτε ασταθές πολιτικό σύστημα είτε επιθυμία κάποιων δυνάμεων να καταστήσουν ασταθές το πολιτικό σύστημα…

Στη σύγχρονη εκδοχή των «υποκλοπών 2022» έχουμε δυο περιπτώσεις: την απόπειρα παρακολούθησης του κινητού του προέδρου του ΠΑΣΟ κ Ν.Ανδρουλάκη (την περίοδο που ήταν υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος) και τη διαπίστωση της παρακολούθησης  –τουλάχιστον για ένα συγκεκριμένο διάστημα και μ’ ένα κακόβουλο λογισμικό- του δημοσιογράφου Θ.Κουκάκη.

Έρευνα-όχι αποπροσανατολισμός

Το Αν αυτές οι υποθέσεις συνδέονται με κάποιο τρόπο θα ήταν ένα ερώτημα που θα μπορούσε –ανάμεσα σε πολλά άλλα- να απαντηθεί αν γινόταν κάποια σοβαρή έρευνα κι όχι απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης.

Για να καταστεί σαφές και εξ αρχής κάτι σημαντικό: ΔΕΝ τίθεται ζήτημα ότι τέτοιες καταγγελίες ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ερευνώνται-ενδελεχώς-διεξοδικά και κατά τρόπο που να μην δημιουργεί υπόνοιες συγκάλυψης ή πολιτικού αντιπερισπασμού. Από την άλλη, η ατέρμονη συζήτηση περί διαγραμμάτων απομακρύνει τη διερεύνηση της αλήθειας.

Διότι, ας μην έχει αμφιβολία κάποιος, ότι τίποτε απολύτως δεν θα βγει από αυτές τις υποθέσεις, καθώς  γι άλλη μια φορά εντάσσονται στην πολιτική στρατηγική και τις προεκλογικές τακτικές των κομμάτων. Παραμένει αμφίβολο αν τα κόμματα που μετέρχονται τέτοιες μεθόδους πετυχαίνουν κάτι.

Εκείνο το οποίο δεν επιδέχεται αμφιβολίας είναι, ότι για μια ακόμη φορά, η δημιουργία ατμόσφαιρας σκανδαλολογίας –και η κατάληξη που με βεβαιότητα και με μαθηματική ακρίβεια ξέρουμε ποια θα είναι- θα προκαλέσει, όπως στην περίπτωση πχ Novartis, ανήκεστο βλάβη στη σχέση Πολιτών-πολιτικής και θα προσθέσει άλλο ένα κομμάτι στο μεγάλο πάζλ απαξίωσης των πολιτικών και αποδόμησης της πολιτικής διαδικασίας.

Η καταγγελία Ανδρουλάκη

Η «έκρηξη» της υπόθεσης έγινε μετά τη μηνυτήρια αναφορά Ανδρουλάκη που κατατέθηκε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου την περασμένη Τρίτη. Και άρχισε το γαϊτανάκι των εξελίξεων…

Κι επί του προκειμένου έχουμε τον τύπο και την ουσία της υπόθεσης. Η ουσία είναι η απόπειρα παρακολούθησης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις –άλλων ευρωβουλευτών και κορυφαίων ευρωπαίων πολιτικών- έχουν γίνει και παρακολουθήσεις. Η Κυβέρνηση παρουσίασε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία από το 2018  «έχουν καταγραφεί περιστατικά σε 45 χώρες μεταξύ των οποίων ένα στην Ελλάδα. Επαναλαμβάνω από το 2018» (ΓιάννηςΟικονόμου-29/7/22). Μάλιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σημείωσε: « η Ε.Ε. εντόπισε στοιχεία απόπειρας παρακολούθησης του Επιτρόπου Δικαιοσύνης Ντιντιέ Ρέιντερς. Σύμφωνα με έκθεση τμήματος για τα Δικαιώματα των Πολιτών και τις συνταγματικές υποθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καταγράφονται απόπειρες ή και παρακολουθήσεις από κακόβουλα λογισμικά για τον Πρόεδρο Μακρόν και τουλάχιστον 5 στελεχών της γαλλικής Κυβέρνησης, τον πρώην Πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ και 14 Υπουργούς του, για αξιωματούχους του Φινλανδικού Υπουργείου εξωτερικών που υπηρετούν στο εξωτερικό. Η Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η κυρία Καϊλή ανέφερε ότι είχε και η ίδια μια παρόμοια επίθεση στο κινητό της, ενώ προκύπτει ότι αντίστοιχα περιστατικά έχουν συμβεί σε ευρωβουλευτές της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και ενδεχομένως της Ισπανίας. Ανάμεσα στους άλλους, δηλαδή, αντιμετώπισαν το ίδιο ή ενδεχομένως και χειρότερο πρόβλημα ο Επίτροπος Δικαιοσύνης, Γάλλοι Πρωθυπουργοί, Γάλλοι Υπουργοί, υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών της Φινλανδίας, η Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Πολωνοί, Ούγγροι και ενδεχομένως Ισπανοί ευρωβουλευτές».

Μεγάλη διάσταση

Οι επισημάνσεις αυτές διατυπώθηκαν προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η θέση της κυβέρνησης ότι «η διάσταση του προβλήματος είναι μεγαλύτερη, είναι παγκόσμια, είναι πολύ διαφορετική από αυτή που θέλουν να υπονοήσουν ορισμένοι». Προφανώς αυτή η προσέγγιση δεν βρίσκει σύμφωνη την αντιπολίτευση, η οποία θεωρεί ότι η Κυβέρνηση μ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να παρουσιάσει άλλο ένα πρόβλημα (όπως της πανδημίας, της ακρίβειας, της ενεργειακής κρίσης, του πληθωρισμού κλπ) ως παγκόσμιο πρόβλημα κι άρα ότι δεν έχει ευθύνη…

Η απάντηση είναι άμεση και χωρίς περιστροφές από το Μέγαρο Μαξίμου: «Η Κυβέρνηση επιδιώκει, απαιτεί και θα συνδράμει έτσι ώστε η έρευνα να καταλήξει γρήγορα σε αποτέλεσμα. Οι ελληνικές Αρχές δεν χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα λογισμικά

Κάποιοι με αφορμή την υπόθεση απόπειρας παρακολούθησης του κινητού του κ. Ανδρουλάκη την περίοδο που ήταν υποψήφιος Πρόεδρος για το κόμμα του, αλλά και όχι μόνο για την υπόθεση αυτή, προσπαθούν με εικασίες εφευρήματα και απίθανες συνδέσεις, χωρίς καμία τεκμηρίωση, να δώσουν διαστάσεις συνομωσίας, με σκοπό να συκοφαντήσουν την Κυβέρνηση».

Νέο πεδίο σφοδρής σύγκρουσης

Πλέον έχοντας εισέλθει αναπόδραστα και χωρίς επιστροφή σε περίοδο σκανδαλολογίας, φαντάζεται κάποιος, ότι ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν για την αναζήτηση της αλήθειας καθώς το θέμα προσφέρεται για ακατάπαυστη σεναριολογία, συνωμοσιολογία, πολιτική παραφιλολογία, εντυπωσιοθηρία, δημαγωγία και πολιτική αδολεσχία.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε την καταγγελία για να αποκτήσει κάποιο πολιτικό προβάδισμα. Όπως φάνηκε, τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό. Πολύ γρήγορα η αντιπρόεδρος  του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Εύα Καιλή έκανε δήλωση ότι κι εκείνη αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με τον πρόεδρο του κόμματός της.

Αυτό είχε διπλό αρνητικό αντίκτυπο: αφενός εκνευρισμό στα ηγετικά κλιμάκια, καθώς τα φώτα έφυγαν  πάνω από τον Ν.Ανδρουλάκη, αφετέρου αποδυναμώθηκε η καταγγελία καθώς τοποθετήθηκε ως «μια από τις πολλές»… ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν μειώνεται η αξία της ή η ισχύς της νομικής απαξίας που έχει η πράξη (έστω και απόπειρας υποκλοπής). Πλην όμως αποδυναμώνεται το σενάριο «πολιτικού σχεδίου».

Αυτογκόλ ΠΑΣΟΚ

Παράλληλα, όμως φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είχε μελετήσει ποια θα ήταν τα επόμενα βήματα μετά την καταγγελία, είτε πολιτικά είτε επικοινωνιακά. Γι αυτό και πολύ γρήγορα απώλεσε πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων, η οποία πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κουμουνδούρου και γιατί το υπηρετεί ως «πολιτική πρακτική» και γιατί έχει εξοικείωση με τη δημιουργία κλίματος πολιτικής παραφιλολογίας, εκμεταλλεύθηκε το γεγονός προκειμένου πρώτα, μέσω των φιλικών της και των αντικυβερνητικών ΜΜΕ, να οικειοποιηθεί το θέμα κι εν συνεχεία να το χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα εναντίον της Κυβέρνησης. Και παράλληλα, να το προσθέσει ως άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα αποσυντονισμού της κυβερνητικής λειτουργίας και αποδόμησης του πολιτικού της αφηγήματος.

Όπως και με την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει περισσότερο στο να ενισχύσει την –όποια- αρνητική εικόνα της κυβέρνησης, παρά να παρουσιάσει/προωθήσει την –όποια- θετική δική του πρόταση/αντιπρόταση/ατζέντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει στρατηγικά να επενδύσει και να αξιοποιήσει τα «αρνητικά» συναισθήματα «φόβου»-«οργής»-«απογοήτευσης/παραίτησης» (που σαρώνουν στις δημοσκοπήσεις) έναντι των θετικών –πλην όμως δημοσκοπικά ισχνών- χαρακτηριστικών: «ελπίδα»-«σιγουριά»-«περηφάνια».

Οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν ξέρει κάποιος αν η επίμονη σκανδαλολογία και η αχλή διαφθοράς, που θέλει να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει –και πόση- ανταπόκριση σε κοινά ευρύτερα των δικών του ψηφοφόρων ή του σκληρού πυρήνα-κομματικού και Μηντιακού. Ενδεχομένως, η Κουμουνδούρου να θεωρεί ότι το…λευκό πολιτικό μητρώο προ του 2015 με το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα», έχει ακόμη ισχύ. Πλην όμως οι δημοσκοπήσεις άλλα δείχνουν, καθώς η κυβερνητική προϋπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η εν συνεχεία στρατηγική του, του έχει αφαιρέσει το άλλοθι του «αμόλυντου» σχηματισμού. Άλλωστε στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB δεν υπάρχει καμία διαφορά με την Κυβέρνηση στο θέμα «διαφάνεια»,  ενώ το πρόσημο  είναι ξεκάθαρα αρνητικό ως προς τις ικανότητες αντιμετώπισης αντίστοιχων προβλημάτων.

Καταλήγοντας, να σημειώσουμε ότι είναι βέβαιο ότι θα παρακολουθήσουμε μια υπόθεση με ατελείωτα παραπολιτικά χαρακτηριστικά. Η θερινή ραστώνη και η ανυπαρξία νέων ουσιωδών ζητημάτων στη δημόσια σφαίρα, θα πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις με σενάρια κατασκοπίας. Έτσι κι αλλιώς, στην πορεία προς τις κάλπες, το προπέτασμα καπνού πάντα δημιουργεί εντυπώσεις .Ποτέ όμως δεν αποτελεί κριτήριο επιλογής πάνω από την κάλπη.