Ο Ματέο Σαλβίνι τοποθετείται στο ζήτημα που προέκυψε από σημερινό δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας «La Stampa», σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία βρίσκεται ουσιαστικά πίσω από την πρόσφατη ανατροπή του κυβερνητικού συνασπισμού υπό τον Μάριο Ντράγκι.
Με βάση τους συντάκτες του δημοσιεύματος, υπήρξε συνάντηση, πριν από δύο μήνες, ανάμεσα στον Όλεγκ Κοστιούκοβ, διπλωμάτη της ρωσικής πρεσβείας στη γειτονική χώρα, και τον Αντόνιο Καπουάνο, σύμβουλο του Ματέο Σαλβίνι και στέλεχος της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά. Σύμφωνα πάντοτε με το δημοσίευμα, ο Κοστιούκοβ ρώτησε τον Καπουάνο εάν η Λέγκα σκεπτόταν να αποσύρει τους Υπουργούς της από την Κυβέρνηση υπό τον Μάριο Ντράγκι.
Είναι προφανές ότι, αν το δημοσίευμα ευσταθεί και τα έγγραφα, στα οποία αναφέρεται, είναι πραγματικά, τότε υπάρχει σοβαρό ζήτημα παρέμβασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην εσωτερική πολιτική ζωή της Ιταλίας και μείζων ηθικό και πολιτικό πρόβλημα για τον επικεφαλής της Λέγκας, Σαβίνι.
Μάλιστα, την ανάγκη να διερευνηθεί η εγκυρότητα του άρθρου υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, και ο Ενρίκο Λέτα, ο οποίος είναι ο επικεφαλής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο Ματέο Σαλβίνι, από την πλευρά του, έκανε λόγο, αναφερόμενος στο επίμαχο δημοσίευμα της La Stampa, για «ανοησίες», για «ψευδή είδηση» και για «το γνωστό, φανταστικό σενάριο, με κύρια στοιχεία τον Πούτιν, τον φασισμό, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό».
Ο επικεφαλής της ευρωσκεπτικιστικής Λέγκας συμπλήρωσε: «Η διεθνής πολιτική είναι ανεξάρτητη από τις κυβερνήσεις, είμαστε περήφανα σύμμαχοι με ελεύθερες δημοκρατικές δυτικές χώρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε καλές σχέσεις με τον Πούτιν».
Αυτή η τελευταία πρόταση του Σαλβίνι πυροδότησε νέα σχόλια, τα οποία δεν αποκλείουν ανάμιξη του Ρώσου Προέδρου, Πούτιν, στα εσωτερικά μιας ξένης χώρας, που ανήκει στον δυτικό κόσμο και η οποία αποτελεί την Τρίτη οικονομική δύναμη της Γηραιάς Ηπείρου.
Υπενθυμίζεται, απλώς, ότι, μετά την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αυτή είναι η τρίτη κατά σειρά σοβαρή κρίση διακυβέρνησης στο δυτικό μπλοκ. Είχε προηγηθεί η Γαλλία, όπου ο Εμμανουέλ Μακρόν κατάφερε να επανεκλεγεί στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά χωρίς να συγκεντρώνει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ακολούθησε η Μεγάλη Βρετανία, όπου ο Πρόεδρος των Συντηρητικών και Πρωθυπουργός της χώρας εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση, μετά τις μαζικές παραιτήσεις Υπουργών από τα αξιώματά τους.