Πίσω από 300 χρόνια στην αποικιακή Λατινική Αμερική τα υφάσματα είναι πλούσια, η μόδα διέφερε από την τάξη και τη φυλή. Είναι ένα σκηνικό που θα δείτε στην έκθεση «Ζωγραφισμένο ύφασμα: Μόδα και τελετουργία στην αποικιακή Λατινική Αμερική», που εγκαινιάζεται στις 14 Αυγούστου στο Μουσείο Τέχνης Blanton στο Όστιν του Τέξας.
Μέσα από ρούχα, υφάσματα, πίνακες και γλυπτική, αυτό το ταξίδι στη Λατινική Αμερική του 1700 (τον τελευταίο ολόκληρο αιώνα της αποικιακής βασιλείας της Ισπανίας) είναι μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε και να αναθεωρήσουμε μια αφήγηση που διαμορφώθηκε από αποικιοκρατίας και να κατανοήσουν την έννοια του υφάσματος και των ενδυμάτων στη ζωή και τη θρησκεία κατά τη διάρκεια της περιόδου. Με τις αυτόχθονες ομάδες, τους σκλάβους Αφρικανούς, τους Ισπανούς αποικιστές και τους μικτούς απογόνους τους να αναμιγνύονται με τη μία ή την άλλη μορφή, είναι αδύνατο η ιστορία της μόδας στην περιοχή να ειπωθεί μόνο μέσα από τον φακό της Ισπανίας.
Πόσο ρευστή είναι τελικά η μόδα;
«Η μόδα παρείχε πληροφορία για όλους τους κοινωνικούς τομείς τόσο σε επίπεδο φυλής όσο και σε επίπεδο τάξης, και παρά τον στόχο των ισπανικών αρχών, που προσπάθησαν να περιορίσουν ορισμένα ρούχα σε συγκεκριμένους κοινωνικούς τομείς, η μόδα ήταν, όπως είναι σήμερα, πολύ ρευστή», δήλωσε ο Δρ. Ο Rosario I. Granados, Marilynn Thoma Associate Curator of Art of the Spanish Americas for the Blanton Museum.
«Μπορείς να φοράς πράγματα για να σε αντιλαμβάνονται με τον τρόπο που θέλεις να σε αντιλαμβάνονται και αυτό συνέβη σε μεγάλο βαθμό στην περίοδο της αποικιοκρατίας. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό γιατί ίσως η ίδια συζήτηση σχετικά με το πώς η μόδα σας επιτρέπει να πλοηγηθείτε από διαφορετικές περιόδους είναι κάτι που [θα μπορούσε να μας βοηθήσει] να ξεκινήσουμε μια συζήτηση γύρω από τη φυλή. Όπως το φύλο είναι πολύ ρευστό, γιατί δεν δεχόμαστε ότι η φυλή είναι επίσης πολύ ρευστή, ότι το χρώμα του δέρματός σας λέει κάτι για εσάς, αλλά δεν σας περιορίζει σε αυτό που πρέπει να είστε;»