Επίθεση στην κυβέρνηση και στον προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη και την πολιτική και δικαστική της διαχείριση. Στην ανακοίνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά κατ’ αρχήν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο καταλογίζοντάς του ότι «για άλλη μια φορά σήμερα προσπάθησε να συσκοτίσει την αλήθεια».
Ολόκληρη η ανακοίνωση
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για άλλη μια φορά σήμερα προσπάθησε να συσκοτίσει την αλήθεια. Αφού επί μέρες προσπαθούσε να πείσει με fake news πως ο Λιγνάδης αποφυλακίστηκε εξαιτίας της νομοθετικής μεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί πως η αναστολή δόθηκε με την κρίση των δικαστών βάσει του νόμου του 2010 και όχι με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ο Ποινικός Κώδικας. Για του λόγου του αληθές υπάρχουν το τελευταίο διάστημα
Η αντίφαση γίνεται ακόμα πιο έντονη αν συνυπολογίσουμε ότι ο καταδικασμένος για δύο βιασμούς ανηλίκων Λιγνάδης είχε προφυλακιστεί ως επικίνδυνος να διαπράξει νέα εγκλήματα. Το δικαστήριο που αποφάσισε ότι είναι ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων, αποφάσισε ταυτόχρονα ότι δεν είναι επικίνδυνος να διαπράξει νέα εγκλήματα.
Απέναντι σε αυτή τη κραυγαλέα αντίφαση της δικαστικής απόφασης είναι απολύτως φυσιολογικό και εν τέλει στοιχείο δημοκρατίας να ασκείται κριτική, τόσο από κόμματα και συλλογικότητες όσο και από ενεργούς πολίτες.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτηρίζει λαϊκισμό και δημαγωγία την αναφορά στον καταδικασμένο πλέον βιαστή Λιγνάδη ως εκλεκτό της εξουσίας. Αλήθεια από πότε η επισήμανση της αλήθειας είναι λαϊκισμός;
Ποια κυβέρνηση ήταν αυτή που άλλαξε τον τρόπο διορισμού στο Εθνικό θέατρο για να διοριστεί χωρίς διαγωνισμό ο Λιγνάδης;
Μήπως ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που μετέβαινε με στρατιωτικό ελικόπτερο στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσει τον εκλεκτό του σκηνοθέτη;
Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πολιτικοποίησε την τοποθέτηση ενός διευθυντή στο Εθνικό θέατρο δίνοντας χαρακτηριστικά μάχης με την Αριστερά στον χώρο του πολιτισμού;
Το πιο σημαντικό όμως από όλα ήταν η προσπάθεια για 20 μέρες να καλύψουν τον βιαστή Λιγνάδη, όταν το πανελλήνιο παρακολουθούσε σοκαρισμένο τις καταγγελίες των θυμάτων. Τότε που η κα Μενδώνη απαξίωνε τις καταγγελίες, εξαπέλυε επιθέσεις στα θύματα και αρνούνταν να τον αποπέμψει από επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου.
Σε ότι αφορά δε τις κατηγορίες περί παρέμβαση στην δικαιοσύνη, καλό είναι στο σπίτι του κρεμασμένου να μη μιλάνε για σκοινί. Γιατί παρέμβαση στη δικαιοσύνη δεν είναι η κριτική στις αποφάσεις της, αλλά να μιλάς για σκευωρία και να φτιάχνεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας προκειμένου να συγκαλύψεις ένα τεράστιο σκάνδαλο.
Παρέμβαση στην δικαιοσύνη είναι να ανέχεσαι απειλές προς τους δικαστές ότι θα “πάθετε ότι έπαθε η Τουλουπάκη” όπως ακούστηκε μέσα στη δίκη του Λιγνάδη.
Παρέμβαση στη Δικαιοσύνη είναι να χαρακτηρίζει ο Πρωθυπουργός «ελευθεροδολοφόνους» και «συμμορία» δημοσιογράφους επειδή ερεύνησαν ένα σκάνδαλο και τελικά αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Δεν είναι ούτε λαϊκό δικαστήριο ούτε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη η κριτική τόσο της αντιπολίτευσης όσο κυρίως των ίδιων των πολιτών και των καλλιτεχνών σε μία απόφαση, που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση και με τη λογική και το αίτημα της κοινωνίας για Δικαιοσύνη.
Η αλαζονεία, όμως, της κας Μενδώνη και του κ. Μητσοτάκη φαίνεται και από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την εύλογη και υπερκομματική κριτική. Δεν βλέπουν κοινωνικές αντιδράσεις, αλλά ενεργούμενα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και της αντιπολίτευσης. Για την τρομαγμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει καταλάβει ήδη την Επίδαυρο, τα θέατρα και τις μουσικές σκηνές σε ολόκληρη την χώρα.
Τυφλωμένοι από την αλαζονεία της εξουσίας αδυνατούν να ακούσουν την κοινωνία που αντιδρά μπροστά σε αυτή την αδικία και δεν σωπαίνει.
Γιατί είναι πρώτη η ίδια η κοινωνία που δεν μπορεί να σιωπήσει για το γεγονός ότι ένας καταδικασμένος για δύο βιασμούς ανήλικων βγαίνει με αναστολή.
Γιατί δε χρειάζεται να είναι κάποιος ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για να εξοργιστεί με το κουκούλωμα, χρειάζεται να είναι άνθρωπος.
Γιατί τοξικότητα, την οποία επικαλείται όψιμα η κυβέρνηση, δεν είναι η κριτική στην αδικία αλλά η συγκάλυψη.
Ο κος Μητσοτάκης και η κα Μενδώνη ενοχλούνται από κάθε διαμαρτυρία σαν να είναι δική τους υπόθεση, γιατί από ό,τι φαίνεται επέλεξαν από την πρώτη στιγμή να την αντιμετωπίσουν σαν να τους αφορά προσωπικά.
Οπότε ένα ερώτημα υπάρχει μόνο: Γιατί προσβάλλονται τόσο πολύ από την κριτική στον καταδικασμένο βιαστή Λιγνάδη και γιατί ενοχλούνται από την δίκαιη κριτική στις αντιφάσεις της συγκεκριμένης απόφασης;
Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά την απάντηση. Καθώς και ότι δεν έχει τίποτα να περιμένει από την σημερινή κυβέρνηση. Και όποτε και να γίνουν οι εκλογές, θα αποφασίσει για μία πιο δίκαιη κοινωνία.