Αρχαιολόγοι εντόπισαν άγνωστο οικισμό στους πρόποδες των Πυρηναίων

Το 2018, το δημοτικό συμβούλιο της Artieda -που βρίσκεται στη βορειοανατολική Ισπανία, στην επαρχία της Σαραγόσα και ανήκει στην περιοχή Aragon της χώρας- ζήτησε τη βοήθεια του Τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Σαραγόσα για τη μελέτη ορισμένων ερειπίων που βρίσκονται γύρω από το ερημητήριο San Pedro, γράφει η εφημερίδα «El Pais».

Τρία χρόνια αργότερα, οι ειδικοί επιβεβαίωσαν ότι οι χώροι αυτοί αποτελούσαν ένα μεγάλο ενιαίο αρχαιολογικό συγκρότημα και εντόπισαν δύο φάσεις κατοίκησης στην επιφάνεια του χώρου: μία κατά την αυτοκρατορική ρωμαϊκή περίοδο (1ος έως 5ος αιώνας) και μία άλλη κατά την πρώιμη μεσαιωνική χριστιανική εποχή (9ος έως 13ος αιώνας). Τώρα, η ερευνητική ομάδα δημοσίευσε τα αποτελέσματα σε μια έκθεση με τίτλο «El Forau de la Tuta: A Hitherto Unknown Roman Imperial City on the Southern Slopes of the Pyrenees». Είναι εντυπωσιακό ότι, παρά τις μεγάλες διαστάσεις της πόλης και τα «κτίρια μνημειακών διαστάσεων», κανείς δεν γνωρίζει το αρχαίο της όνομα.

Τη μελέτη συνέταξαν οι εμπειρογνώμονες José Ángel Asensio, Paula Uribe, Lara Íñiguez, María Ángeles Magallón, Milagros Navarro, Jorge Angás, Enrique Ariño, Irene Mañas, Carmen Guiral, Cristian Concha, Óscar Lanzas, Aurora Asín και Guillermo Mora. Η έκθεση σημειώνει ότι με βάση σημαντικά στοιχεία από τα ερείπια που σώζονται στο ερημητήριο, καθώς και αντικείμενα που βρίσκονται σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και τα ευρήματα στο χώρο, ο οικισμός ήταν αστικού χαρακτήρα -το όνομα της πόλης είναι προς το παρόν άγνωστο- και αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της (ρωμαϊκής) αυτοκρατορικής περιόδου.

Οι ειδικοί διαπίστωσαν επίσης ότι, μεταξύ του 9ου και του 13ου αιώνα, μια άλλη πόλη ή χωριό τύπου αγροτικού βιότοπου επικάθισε πάνω στον ρωμαϊκό οικισμό

Τα ερείπια του μεσαιωνικού θύλακα περιλαμβάνουν την περιοχή της αψίδας της εκκλησίας, η οποία αποτελούσε μέρος του ερημητηρίου San Pedro, πολυάριθμα σιλό με κυκλικά ανοίγματα και ένα εκτεταμένο νεκροταφείο που συνάδει με χριστιανικές ταφικές τελετές.

Στο εσωτερικό του ερημητηρίου, οι συγγραφείς της μελέτης εντόπισαν δύο κορινθιακά κιονόκρανα, τρεις ιταλικές αττικές βάσεις, μια κλασική και ένα θραύσμα γείσου. Οι τεράστιες διαστάσεις και η τυπολογία των αντικειμένων υποδεικνύουν ότι προέρχονται από διάφορα δημόσια κτίρια της πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου. Σύμφωνα με τον José Ángel Asensio, έναν από τους επικεφαλής της έρευνας, δύο από τα κιονόκρανα «θα αποτελούσαν μέρος κορινθιακών κιόνων ύψους άνω των έξι μέτρων και θα ανήκαν σε δημόσιο κτίριο τεραστίων διαστάσεων, ίσως σε ναό φόρουμ. Όσον αφορά στη χρονολόγησή τους, υφολογικά μπορούν να χρονολογηθούν στο τέλος του πρώτου αιώνα».

Η μελέτη επιβεβαιώνει ότι τα κομμάτια αυτά προέρχονται από τουλάχιστον δύο διαφορετικά μνημεία. Οι τυπολογίες τους δείχνουν ότι φιλοτεχνήθηκαν με διαφορά μεγαλύτερη από μισό αιώνα, «γεγονός που καταδεικνύει μια παρατεταμένη περίοδο στη διαδικασία μνημειακής διαμόρφωσης της πόλης».

Η έκθεση αυτή των εμπειρογνωμόνων του Instituto de Estudios Altoaragoneses (Ινστιτούτο για τις Πρώιμες Σπουδές της Αραγονίας), των πανεπιστημίων της Σαραγόσα, του Μπορντό, του Πολυτεχνείου της Μαδρίτης, της Σαλαμάνκα, του UNED (Εθνικό Πανεπιστήμιο εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης) και της Σχολής Τουρισμού της Σαραγόσα υποδεικνύει, επίσης, τη θέση τεσσάρων επιτύμβιων λίθων από την περιοχή, οι οποίες βρίσκονταν στο Επισκοπικό Μουσείο της Jaca και σε ιδιωτικές συλλογές στην Artieda.