Μια ακόμη αναθεωρητική και βαθιά ανιστόρητη ύβρις εκτοξεύεται από μερίδα του Τύπου της γειτονικής χώρας, με στόχο πλέον την ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Κρήτης.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το δίκτυο TR Haber, τα 3/4 της Κρήτης είναι τουρκικό έδαφος, με μοναδική εξαίρεση τον Νομό Χανίων που, κατά τους συντάκτες, είναι ελληνικός.
Υποστηρίζεται ότι, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πολλά νησιά που ανήκαν στους Τούρκους στο Αιγαίο έμειναν με ασαφές νομικό καθεστώς και ότι το σημαντικότερο από αυτά τα νησιά, που δωρίστηκαν στους Έλληνες από τις κυρίαρχες δυνάμεις της περιόδου χωρίς την έγκριση της Τουρκίας, είναι αναμφίβολα η Κρήτη, με τη θέση της να θυμίζει αεροπλανοφόρο στη μέση της Μεσογείου, κατά τη λογική πάντοτε των συντακτών.
Επιπλέον, θεωρείται ότι «η Κρήτη, ένα από τα νησιά του οποίου το νομικό καθεστώς παρέμεινε στο κενό για έναν αιώνα μετά τον πόλεμο, δεν ανήκε ποτέ στα χαρτιά στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει επίσημη συμφωνία ότι η Αθήνα κατέχει όλο αυτό το νησί».
Οι Τούρκοι υποστηρίζουν, επίσης, ότι «η Συμφωνία του Λονδίνου της 30ης Μαΐου 1913 όριζε τη μεταβίβαση της Κρήτης στις “συμμαχικές δυνάμεις”. Αυτά τα “συμμαχικά κράτη” που καθορίστηκαν από την Αγγλία αποτελούνταν από τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Ελλάδα. Μετά τη μεταφορά της Κρήτης σε αυτές τις 4 χώρες στα χαρτιά, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Σερβία αποχώρησαν από τη συμφωνία και παραιτήθηκαν των δικαιωμάτων τους».
Με την αποχώρηση των τριών αυτών χωρών, ενώ αναμενόταν ότι τα 3/4 της Κρήτης θα περνούσαν στον πρώην ιδιοκτήτη της, δηλαδή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αθήνα δημιούργησε de facto κατάσταση διεκδικώντας ολόκληρο το νησί.
Το ρεβιζιονιστικό δημοσίευμα ολοκληρώνεται με έναν λόγο προτρεπτικό προς τους αναγνώστες του, αφού τονίζεται ότι πρέπει άμεσα να γίνει τουρκική απελευθερωτική απόβαση στη Μεγαλόνησο, στους νομούς Λασιθίου, Ηρακλείου και Ρεθύμνου, ότι «η Κρήτη, η οποία είναι βαριά οπλισμένη από τις ΗΠΑ, θα είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε περίπτωση πολέμου μετά από πρόκληση στη Θάλασσα των Νησιών. Οι τουρκικές ομάδες SAT και SAS έχουν επίσης νομική αιτιολόγηση για την επιχείρηση απόβασης κατά της Κρήτης. Μέχρι τη μέρα που θα φανεί ένας ημιτελής απολογισμός το 1913, η Άγκυρα θα συνεχίσει να εκφράζει τη θέση της ότι τα 3/4 της Κρήτης είναι τουρκικό έδαφος».