Η φετινή Σύνοδος Κορυφής των Επτά Ηγετών στη Γερμανία ήταν η πιο κρίσιμη από την ίδρυση της ομάδας το 1973, υπό το φως της συνεχιζόμενης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Όμως, το πιο αξιοσημείωτο και, σίγουρα, το πιο δαπανηρό προϊόν της συγκέντρωσης των G-7 είναι ένα νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης υποδομών ύψους 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο αποκαλείται «Partnership for Global Infrastructure and Investment» και το οποίο απευθύνεται στις αναπτυσσόμενε χώρες εν είδει «εξισορρόπησης» αναλόγων κινήσεων εκ μέρους της Κίνας.
Συγκεκριμένα, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν τόνισε τη δέσμευσή του σε αυτό το παγκόσμιο σχέδιο και υπογράμμισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καλύψουν τη χρηματοδότηση κατά το ένα τρίτο, δηλαδή ένα ποσό ύψους περίπου 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το πρόγραμμα στοχεύει να παράσχει δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση για έργα υποδομής σε αναπτυσσόμενες χώρες για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η παγκόσμια πρωτοβουλία υποδομών σκοπεύει να χρηματοδοτήσει έργα σε ορισμένους τομείς, με κυριότερους την κλιματική αλλαγή και την ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλλα.
Το πρόγραμμα συνιστά ουσιαστικά μια εναλλακτική λύση προς την εννιάχρονη πρωτοβουλία «Belt and Road» της σοσιαλιστικής Κίνας.
Οι στρατηγικοί στόχοι της Ρωσίας και της Κίνας είναι σχεδόν πανομοιότυποι. Και οι δύο θέλουν τα δυτικά έθνη αδύναμα και διχασμένα. Οι δυτικές επενδύσεις που στοχεύουν στην αντιμετώπιση της ανάπτυξης υποδομών της Κίνας και των τεχνολογικών εισβολών στις αναπτυσσόμενες χώρες θα έρθουν εκ των πραγμάτων αντιμέτωπες με τις προσπάθειες της Κίνας να υποκαταστήσει τις ΗΠΑ και την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, που βασίζεται σε ορισμένους κανόνες σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, η χρήση της εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ για την εξαγωγή αμερικανικών εσωτερικών πολιτικών προτεραιοτήτων, όπως το φύλο και τα περιβαλλοντικά ζητήματα, είναι ουσιαστικά αποσυνδεδεμένη από το τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση της κινεζικής απειλής .
Η πρακτική παγκόσμια οικονομική δέσμευση, όπως αυτή εκφράσθηκε στην πρόσφατη διάσκεψη της G7, κινείται προς το συμφέρον της Αμερικής, που έχει ενσωματώσει τις βαθύτερες λογικές του οικονομικού φιλελευθερισμού. Αποσπασματικές και άστοχες πολιτικές δεν μπορούν να κάνουν αυτό που ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας μπορεί να πράξει, σε αντίθεση με τα συγκεχυμένο οικονομικό υπόδειγμα της Κίνας.