Σε μια δέσμη αυστηρών μέτρων προχώρησε η οικονομικά πανίσχυρη ιστορική χώρα των 125.000 κατοίκων κατά της Ρωσίας, θέλοντας να δείξει την αντίθεσή της στη ρωσική στρατιωτική εισβολή και το απολυταρχικό καθεστώς Πούτιν.
Ειδικότερα, το Τόκιο απαγόρευσε τις εισαγωγές ρωσικού χρυσού και την παροχή καταπιστευματικών, λογιστικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών στη Ρωσία για την κατάσταση στην Ουκρανία.
Επιπλέον, απαγόρευσε την εισαγωγή χρυσού από τη Ρωσία, ενώ η ιαπωνική κυβέρνηση πρόσθεσε 57 Ρώσους πολίτες και άλλα πέντε άτομα στον κατάλογο κυρώσεων με την υποψία ότι συμμετέχουν στην αποσταθεροποίηση που συντελείται στην ανατολική Ουκρανία.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="635" width="960" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Πρέπει να τονισθεί ότι, από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ιαπωνίας επιδεινώνονται ολοένα και περισσότερο, με το Τόκιο να υποστηρίζει τις δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας. Η σκλήρυνση της στάσης της Ιαπωνίας κατά της Ρωσίας επιβεβαιώθηκε και πρόσφατα, στο πλαίσιο της Συνόδου της G7, της Συνόδου των επτά πιο ανεπτυγμένων χωρών, στο πλαίσιο της οποίας η ιαπωνική κυβέρνηση εισηγήθηκε την περαιτέρω αυστηροποίηση της στάσης του ανεπτυγμένου κόσμου έναντι της Μόσχας και λόγω του ότι αυτή παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας και λόγω του απολυταρχικού χαρακτήρα του καθεστώτος Πούτιν στη Ρωσία.
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο εθνών παρεμποδίζονται από παλαιά, κυρίως από μια διαμάχη αναφορικά με την κυριαρχία των Νήσων Κουρίλ, μετά την κατάκτησή τους από τους Ρώσους τον Αύγουστο του 1945. Δεν υπήρξε συνθήκη ειρήνης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ιαπωνίας μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και, παρόλο που η Ιαπωνία παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα στις Νήσους με τη Συνθήκη του Σαν Φρανσίσκο του 1951, η Σοβιετική Ένωση (όπως και η Κίνα) αρνήθηκε να υπογράψει αυτή την Ιαπωνική – Αμερικανική συνθήκη, που τερματίζει την περίοδο της αμερικανικής κατοχής και αποκαθιστά την ιαπωνική διοίκηση στο έδαφός της.