Γεωργία: Ο λαός ψηφίζει Ευρώπη, ο Πρωθυπουργός όχι!

Μια ιδιότυπη, πολιτικά σχιζοειδή κατάσταση έχει περιέλθει εδώ και αρκετό καιρό η Γεωργία, αφού οι κάτοικοι της ιστορικής χώρας τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που αντιπαλεύει ο ίδιος ο Γεωργιανός Πρωθυπουργός. Η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών αρνήθηκε στη Γεωργία το καθεστώς υποψηφιότητας που παραχωρήθηκε στην Ουκρανία και τη Μολδαβία. Οι Γεωργιανοί διαδηλώνουν, για να ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία τους να  ανταποκριθεί στα αιτήματα που θέτουν τα 27 κράτη – μέλη της ΕΕ.

Οι Γεωργιανοί βγήκαν και πάλι κατά χιλιάδες στους δρόμους της Τιφλίδας. Αυτό συνέβη για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες και, ήδη, ανακοινώνονται και άλλες συγκεντρώσεις. Ο λόγος αυτής της κινητοποίησης δεν είναι άλλος από το ότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, που συνορεύει με τη Μαύρη Θάλασσα, δεν θέλουν να χάσουν το τρένο της ευρωπαϊκής προοπτικής,   διεκδικώντας μαχητικά το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας της ΕΕ, καθεστώς που αρνήθηκε η Ένωση στην τελευταία σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, η οποία παραχώρησε το καθεστώς αυτό στην Ουκρανία και τη Μολδαβία.

Ωστόσο, η οργή των Γεωργιανών δεν στρέφεται εναντίον των 27, αλλά εναντίον των δικών τους αρχηγών, αφού η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν,  ήταν σαφής: «Η πόρτα είναι ορθάνοιχτη. Πλέον, εναπόκειται στη Γεωργία να λάβει τα απαραίτητα βήματα για να προχωρήσει».

Οι διαδηλωτές στην Τιφλίδα απαιτούν την αποχώρηση του Πρωθυπουργού της χώρας, του Ιρακλί Γκαριμπασβίλι, ενός δισεκατομμυριούχου που κατηγορείται ότι έχει ανατρέψει το κράτος δικαίου και ότι στέκεται στο πλευρό της Μόσχας, παρά την αντίθετη άποψη των Γεωργιανών. Οι διαδηλωτές ζητούν την αντικατάστασή του από μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπεύθυνη να βάλει τη Γεωργία σε ευρωπαϊκή τροχιά. Κι αυτό απαιτεί μεγαλύτερη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, σεβασμό στην ελευθερία του Τύπου και πιο αποφασιστική καταπολέμηση της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.

Μάλιστα, πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι το 80% των Γεωργιανών θέλουν να δουν τη χώρα τους μια μέρα να ενταχθεί στην ΕΕ, απόφαση που τη θεωρούν ως ένα άλμα προς τα εμπρός από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Εξάλλου, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αφυπνίσει δυσάρεστες μνήμες, που δεν είναι και τόσο μακρινές για τους Γεωργιανούς. Το 2008, βίωσαν έναν πολύ πιο σύντομο πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά τα αποτυπώματα του οποίου εξακολουθούν να φέρουν: περίπου το 20% του γεωργιανού εδάφους βρίσκεται στα χέρια των φιλορώσων αυτονομιστών, στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, με ρωσικά στρατεύματα να σταθμεύουν σε αυτές τις δύο περιοχές.

Η όχι και τόσο συχνή ανοιχτή αντιπαράθεση πολιτικής ηγεσίας και λαϊκής θέλησης περικλείει και μια αδήριτη γεωπολιτική διάσταση. Η Γεωργία έχει ενισχυμένη γεωπολιτική θέση, λόγω της διέλευσης από το έδαφος της σημαντικών αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, με μεγαλύτερο τον αγωγό «Μπακού-Τιφλίδα-Τσεϊχάν», τον δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος παγκοσμίως.

Το έργο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, παραμένει ημιτελές, με πρωταγωνιστές τις πλατιές λαϊκές μάζες και τον Πρωθυπουργό, έναν πολιτικό ηγέτη που στερείται πλέον νομιμοποιητικής βάσης. Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες, αφού, κατά πάσα πιθανότητα, θα δείξουν εάν οι Γεωργιανοί είναι σε θέση να αντιστρέψουν την πορεία της ιστορίας ενός παλαιού έθνους του Καυκάσου, στα ακροτελεύτια ανατολικά όρια της Γηραιάς Ηπείρου και σταυροδρόμι πολλαπλών πολιτισμικών καταθέσεων.