Λε Πεν: Από τη δαιμονοποίηση προς τη δημοκρατική κανονικότητα;

Ο Εμμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας και έτσι, αναδείχθηκε σε πολιτικό κυρίαρχο της προεδρικής πολιτικής ζωής στη Γαλλία. Ενώ όμως πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές περίμεναν την κοινοβουλευτική έκπληξη από τον Ζαν  – Λυκ Μελανσόν και το εκλογικό σχήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, η έκπληξη προήλθε από την Λε Πεν, ανεξάρτητα από την έκβαση που θα λάβει η συγκατοίκηση ανάμεσα σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Πράγματι, η Μαρίν Λε Πεν και η Εθνική Συσπείρωση πλησιάζουν στον στόχο τους, με τους 89 βουλευτές που εξέλεξαν, που δεν είναι άλλος από το να παρουσιασθούν ως ένας χώρος συμβατός και εξοικειωμένος με τη συνταγματική νομιμότητα. Με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκεται να τιναχθεί η «στάχτη», το στίγμα της ακροδεξιάς πολιτικής δύναμης και να θεωρείται ως ένα κόμμα που σέβεται πλήρως και εφαρμόζει τους κανόνες της δημοκρατικής νομιμότητας.

Επιπροσθέτως, η Λε Πεν διεξήγαγε μια εκστρατεία χαμηλού επικοινωνιακού θορύβου, προσπαθώντας να φιλοτεχνήσει για τον εαυτό της το προφίλ της υποψήφιας της δημοκρατικής δεξιάς. Ο πολιτικός λόγος της ήταν προγραμματικός, προσεκτικά και ευγενικά διατυπωμένος, μακριά από τα λάθη και τις αβλεψίες του παρελθόντος, και θα μπορούσε να τοποθετηθεί λίγο πιο δεξιά από τον πολιτικό λόγο που εξέφερε το κόμμα των γκωλικών δημοκρατικών Ρεπουμπλικάνων. 

Χαρακτηριστικό της ευφορίας Λε Πεν είναι το ότι δεν κινεί διαδικασίες διαδοχής στην ηγεσία του κόμματος, όπως πιθανολογούνταν έντονα κατά την προεκλογική περίοδο. Μάλιστα, ο νεαρότατος πολιτικός δελφίνος Τ. Μπαρντέλα δεν διστάζει να δηλώσει ότι «ένα επιπλέον βήμα για την ένταξή μας στο πολιτικό σύστημα έγινε και οι ευθύνες μας αυξάνουν σημαντικά, αφού μια νέα εποχή ξημερώνει για εμάς».

Πλέον, το κόμμα της Μαρίν Λε Πεν σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τη νέα του θέση στην Εθνοσυνέλευση για να συνεχίσει τη διαδικασία αποδαιμονοποίησης, η οποία άρχισε πριν από λίγα χρόνια, καίτοι ο Πρόεδρος Μακρόν φέρεται να έχει εξομολογηθεί σε συνεργάτες του ότι προτιμά τη Λε Πεν για πολιτικό αντίπαλο, για να αποκαλύψει το αληθινό, κρυφό πολιτικό πρόγραμμα που κρύβει η έμπειρη πολιτικός κάτω από τον θεσμικό, κοινοβουλευτικό μανδύα, τον οποίο προετοιμάζεται να ενδυθεί.