Η vέα στρατηγική του ΝΑΤΟ

Οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη ολοκληρώθηκαν και, μαζί με τον τερματισμό τους, διαμορφώθηκε και η νέα στρατηγική αντίληψη της Συμμαχίας.

Συγκεκριμένα, με βάση τη νέα στρατηγική αντίληψη της Συμμαχίας, μπορεί να γίνει βάσιμα λόγος για αλλαγή στην πορεία πλεύσης του οργανισμού. 

Πριν από όλα, η ρωσική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανήγαγε τη Μόσχα πιο άμεση απειλή για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα του ευρωατλαντικού χώρου. Η Ρωσία αντιμετωπίζεται ως πρόκληση για τα συμφέροντα, τις αξίες αλλά και την ασφάλεια των συμμάχων.

Μάλιστα, το μήνυμα διατυπώνεται με τρόπο ξεκάθαρο και πυκνό από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και συνοψίζεται στη φράση του, σύμφωνα με την οποία ο Πούτιν επεδίωκε τη φινλανδοποίηση της Ευρώπης, αλλά πέτυχε την ΝΑΤΟποίηση της Ευρώπης.

Επιπλέον, η συμμαχία αυτή των δημοκρατικών χωρών επιμένει σθεναρά στην υπεράσπιση της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού στο όνομα των δυτικών αξιών της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. 

Ωστόσο, κατά τα πορίσματα της Συνόδου στην Ισπανία, το τέλος των εχθροπραξιών δεν θα επιτευχθεί τροφοδοτώντας ένα νέο ψυχρό πόλεμο ανάμεσα στην Δύση και τη Ρωσία. Πρέπει να επιδιωχθεί ένα άνοιγμα προς τις χώρες που μέχρι τώρα παρακολουθούσαν από το περιθώριο την επιθετικότητα της Ρωσίας του Πούτιν κατά της Ουκρανίας ή ακόμα και μέσα από μια στάση σιωπηρής συνενοχής.

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, το κινεζικό καθεστώς, σε αντίθεση με τη δικτατορία του Πούτιν, θεωρείται ότι παρέχει κάποια περιθώρια για διαπραγμάτευση διαφωνιών, με την προοπτική αλληλεξαρτήσεων στρατηγικής φύσης. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η Συμμαχία αποδέχεται και υιοθετεί τον αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος της Κίνας, που δομείται ακόμη από την εξουσία του ΚΚ της χώρας, αλλά ότι πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια διαλόγου με το Πεκίνο.