Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη μπορεί να ολοκληρώθηκε όμως την επομένη έχει ήδη ξεκινήσει ένα «γαϊτανάκι» προβλέψεων και αναλύσεων για το τί μέλλει γενέσθαι για την Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά τον «Σουλτάνο» της Ευρώπης Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιας και ο τελευταίος ίσως να έχει «βάλει στο μάτι» την Ε.Ε για μία τελευταία φορά(;) πριν τις εκλογές στη γειτονική χώρα.
Για τη Σύνοδο και το τι κέρδισε η χώρα μας το αναλύσαμε σε προηγούμενο κείμενο, με τα βλέμματα της παγκόσμιας γεωστρατηγικής σκακιέρας να είναι στραμμένα στη Τουρκία και στις «κρυφές επιδιώξεις» σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά την «καρδιά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν αποτελεί κρυφό μυστικό, όπως είχαμε αναλύσει και σε παλαιότερο άρθρο μας, πως απώτερος σκοπός με βάση όσα διέρρεε η τουρκική πλευρά, των ενεργειών του Ερντογάν, ήταν μια συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζ.Μπάιντεν, μια συνάντηση που όλα δείχνουν πως εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο Ερντογάν για να «καλμάρει» μεταξύ άλλων και το εσωτερικό του ακροατήριο, ρίχνοντας στο τραπέζι και το πρόγραμμα απόκτησης αμερικανικών F-16.
Για να μπορέσει να πάρει αυτό που πραγματικά ήθελε από τη Σύνοδο και τους Αμερικανούς, ο τούρκος Πρόεδρος, με βαριά (;) καρδιά είπε το ΝΑΙ για ένταξη στη Συμμαχία του ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, μιας και το «μαστίγιo» απέδωσε καρπούς, και είχε έρθει η ώρα για λίγο «καρότο». Παράλληλα, για τις καταδίκες από Σουηδία και Φινλανδία κουρδικών οργανώσεων όπως το PKK, ΥPG και το κίνημα των Γκιουλενιστών FETO, ας κρατάμε μικρό καλάθι επί του παρόντος.
Ας πάμε τώρα στο μεγάλο παιχνίδι. Εκεί που πραγματικά έγινε αντιληπτό το τι θέλει πραγματικά η Τουρκία. Τόσο ο Μπάιντεν (αν όχι οι σύμβουλοί του), όσο και ο Ερντογάν γνωρίζουν, ότι το yes για την πώληση όπλων προς την Άγκυρα δεν αφορά τα αμερικανικά F-16, κυρίως λόγω του νόμου CAATSA όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Geopolitics and Daily και η chief editor Γιώτα Χουλιάρα, μιας και ο νόμος « CAATSA, δηλαδή Countering America’s Adversaries Through Sanctions, είναι ομοσπονδιακός νόμος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερική και αφορά το πώς αντιμετωπίζονται οι πράξεις των χωρών που λειτουργούν εχθρικά προς τις ΗΠΑ μέσω κυρώσεων».
Και εδώ πρέπει να κάνουμε μια παύση και αναρωτηθούμε, εάν η τριμερής συμφωνία Τουρκίας – Σουηδίας – Φινλανδίας κρύβει κάτι άλλο πίσω από τις γενικόλογες ανακοινώσεις. Ίσως, όπως αναφέρουν αναλυτές και σύμβουλοι ασφαλείας όπως ο Αλέξανδρος Νίκλαν, το πρόβλημα να είναι στο γεγονός της ύπαρξης συμμετοχής της Τουρκίας σε ζητήματα PESCO.
Τι είναι η PESCO
Η PESCO ( Permanent Structured Cooperation) είναι στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλουν να συμμετάσχουν ιδιαίτερα στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας. Η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO) έχει ως στόχο την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας στην ΕΕ και είναι ο κεντρικός θεσμός που διασφαλίζει ότι η σημερινή κατάσταση με τις διαφορετικές εθνικές αμυντικές πολιτικές μπορεί δύναται να μπει κάτω από μια ομπρέλα.
Η ιδέα της εφαρμογής μόνιμου πλαισίου συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. για θέματα Άμυνας και Ασφάλειας (Ευρωπαϊκή Διαρθρωμένη Αμυντική Συνεργασία-Permanent European Structured Cooperation,PESCO) δημιουργήθηκε το 2007 με τη συμφωνία της Λισσαβόνας, και υλοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2007.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας (CSDP) βασίζεται στην κυβερνητική συνεργασία των κρατών-μελών, ενώ η Γαλλοβρετανική σύσκεψη στο Saint Malo και η υπογραφή της ομώνυμης διακήρυξης το 1998 θεωρείται ως το κύριο σημείο εκκίνησης της Κοινής Ευρωπαϊκής Αμύνης.
Υπό αυτό το πρίσμα είναι ένα εύλογο ερώτημα για το εάν και με ποιον τρόπο η γειτονική χώρα σκοπεύει ή έχει πάρει υποσχέσεις για να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή ασπίδα, την ίδια στιγμή που συνεργάζεται στενά τόσο με τη Ρωσία, όσο και με χώρες όπως το Πακιστάν και το Πεκίνο, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει τις απειλές στη χώρα μας περί αποστρατικοποίησης νησιών του Αιγαίου, ζητήματα δήθεν «ύπαρξης τουρκικής μειονότητας στη Θράκη» και φυσικά Ανατολική Μεσόγειο με Κύπρο και κοινή εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η χώρα μας να αντιδράσει άμεσα και να προχωρήσει στον αποκλεισμό της Τουρκίας από το σύστημα ασφαλείας PESCO, καθώς πολύ φοβάμαι, ότι με μια πολιτική κατευνασμού και υποχώρησης στο συγκεκριμένο ζήτημα ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για μία νέα κερκόπορτα στην Ευρώπη. Μια κερκόπορτα που ανοίγει(;) με σκοπό να απομακρύνει την Τουρκία από την Ρωσία, όμως κινδυνεύει να χάσει συνοχή και εδάφη εάν μετά τις εκλογές της Τουρκίας ο Ερντογάν «ξυπνήσει με ένα νέο αφήγημα» για Ελλάδα και Ε.Ε.