Η Αθήνα και το ανατολίτικο παζάρι

Πριν καν αρχίσει επισήμως η Σύνοδος του ΝΑΤΟ, στην Αθήνα αρχίσαμε να…μετράμε νικητές και ηττημένους! Την ώρα που μόνο κάποια πρωτοσέλιδα στην Τουρκία πανηγυρίζουν για «νίκη» του Ερντογάν, στην Αθήνα ξεκίνησαν οι αναλύσεις για…ήττα της Ελλάδας!

Και για ποιο θέμα; Για το τριμερές μνημόνιο Σουηδίας-Φινλανδία-Τουρκίας, προκειμένου η Άγκυρα να άρει το βέτο στην είσοδο στη συμμαχία των δυο σκανδιναβικών χωρών, οι οποίες σήμερα θα λάβουν πρόσκληση για να γίνουν το 31^ο και 32^ο μέλος του ΝΑΤΟ.

Φωτιά στις φήμες!

Το παρασκήνιο δε αυτής της «συμφωνίας» πήρε φωτιά καθώς υπήρξαν κάποιοι, αλλά πολλοί περισσότεροι αναλυτές και δημοσιολόγοι, που «έβλεπαν», «διέβλεπαν», «υποπτεύθηκαν», ή οι πιο…συνωμοσιολόγοι «ήξεραν» για…αμερικανικό δάκτυλο σ αυτή τη συμφωνία. Και μάλιστα με παραχωρήσεις! Βεβαίως, η διάψευση από το Λευκό Οίκο, λίγους ενόχλησε! Άλλωστε, τα σενάρια έχουν τη γοητεία τους όταν εξυφαίνονται, όχι όταν αποδομούνται…

Σε κάθε περίπτωση βεβαίως, το αν, ποια και πόσα ανταλλάγματα υπήρξαν, και από ποιες πλευρές θα πρέπει να το…ξαναδούμε μετά τη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν, όταν θα έχουμε το δημόσιο πλαίσιο συζήτησης των δυο αρχηγών.

Από την πλευρά της, όμως, η Αθήνα δεν αλλάζει τη στρατηγική και την τακτική που είχε σχεδιάσει για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, μετά την τριμερή συμφωνία. Και τούτο για έναν βασικό συν τέσσερεις συμπληρωματικούς λόγους.

Η βασική γραμμή

Η Ελληνική Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός προσέρχονται στη Σύνοδο με μια ξεκάθαρη απόφαση: «Αν προκληθούμε θα απαντήσουμε». Η απόφαση αυτή ισχύει όχι μόνο σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, αλλά και όπου κριθεί ότι η Τουρκία ξεπερνά τα εσκαμμένα…

Οι θέσεις της Ελλάδας απέναντι στις Τουρκικές αιτιάσεις και αναθεωρητική ρητορική είναι δομημένες και έτοιμες να δημοσιοποιηθούν οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της Συνόδου, η οποία έτσι κι αλλιώς έχει άλλο θέμα -την Ουκρανία.

Οι πρόσθετοι λόγοι

Παράλληλα, όμως υπάρχουν και οι συμπληρωματικοί λόγοι που η Αθήνα δεν αναπροσαρμόζει την τακτική της μετά την τριμερή συμφωνία. «Το παζάρι του Ερντογάν δεν κράτησε πολύ» είναι το σχόλιο της Αθήνας, κάτι που επισήμως διατυπώνεται πιο κομψά: «Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για τη θετική εξέλιξη». Πολιτικά η Αθήνα εκτιμά ότι η συμφωνία συνιστά «υποχώρηση της Τουρκίας».

Επί της ουσίας, η Κυβέρνηση αξιολογώντας τη συμφωνία πιστεύει ότι «δεν μας ακουμπά καθώς δεν προκύπτουν ζητήματα που να θίγουν τα συμφέροντα της χώρας». Παράλληλα, στην Κυβέρνηση σημειώνουν ότι «δεν διαφοροποιείται σε κάτι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις χέσεις ΕΕ-Τουρκίας».

Μάλιστα, προχωρώντας περαιτέρω, η Ελληνική κυβέρνηση εκτιμά ότι η είσοδος Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, «δυο ακόμη χωρών της ΕΕ, ενισχύει την ευρωπαϊκή πτυχή της συμμαχίας».

Αλλού είναι το θέμα…

Πάντως, αν κάποιος πιστεύει ότι οι συμπτώσεις στην πολιτική «παίζουν» κάποιο ρόλο τότε,  θα πρέπει να σταθεί στην απουσία Ερντογάν από την οικογενειακή φωτό  του ΝΑΤΟ, αλλά και από το δείπνο. Ίσως η…πολιτική μοίρα συγκυριακά να θέλει να δείξει ότι η…Τουρκία θα φύγει νηστική από το τραπέζι.

Το κρίσιμο, σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν η Τουρκία. Ούτε -για να είμαστε ειλικρινείς- οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Λίγο τους αφορούν τους συμμάχους όλα αυτά. Το κρίσιμο ήταν η νεκρανάσταση του ΝΑΤΟ, ενός οργανισμού που ο μεν Μακρόν προ μηνών το αποκαλούσε «εγκεφαλικά νεκρό» οι δε ΗΠΑ σκέπτονταν ακόμη και αποχώρηση. Και ω του θαύματος, η εισβολή της Ρωσίας του δίνει το φιλί της ζωής και επαναδραστηριοποιείται, έχοντας ΚΑΙ λόγω ύπαρξης ΚΑΙ δυνατότητα διεύρυνσης. Άρα…το ΝΑΤΟ επεδίωκε να βγει κερδισμένο από αυτή τη Σύνοδο. Κι αυτό φαίνεται να γίνεται. Μέχρι το τέλος της βεβαίως υπάρχει ακόμη πολύς καιρός…