Σύνοδος ΝΑΤΟ: Γιατί η Ελλάδα δεν θέλει μια «επανάληψη» της Μαδρίτης του 1997

Με τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη να ξεκινάει σήμερα και αύριο, τα «καυτά ζητήματα» που αφορούν το μέλλον της Πατρίδας μας έχουν αρχίσει να κορυφώνονται στο ανώτατο επίπεδο συζητήσεων με τα εμπλεκόμενα μέρη, Ελλάδα και Τουρκία να ετοιμάζονται πυρετωδώς για μία ακόμη «μάχη».

Προς το παρόν, δεν διαφαίνεται μία συνάντηση μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μιας και ο τελευταίος επιμένει στην προώθηση των ακραίων και παράλογων απαιτήσεων εις βάρος της Ελλάδας για αποστρατικοποίηση νησιών Αιγαίου, καζάν -καζάν στην Ανατολική Μεσόγειο, «δήθεν καταπάτηση δικαιωμάτων, μιας δήθεν τουρκικής μειονότητας» και πολλά ακόμη που καθημερινά θέτει στο τραπέζι ο Τούρκος Πρόεδρος.

Η Ελλάδα οφείλε να απαντήσει στις προκλήσεις με «τόνους Δημοκρατίας και διπλωματικής πειθούς», δίχως όμως να ξεχάσει και την αστείρευτη πηγή δύναμης και αξιοπιστίας των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων, που διαχρονικά αποτελούν το μεγαλύτερο asset της Ελληνικής Διπλωματίας.

Παράλληλα, και σε αυτό θα ήθελα να σταθώ, η χώρα μας οφείλει να μην πέσει σε μια καλοστημένη παγίδα. Μια παγίδα ίδια με εκείνη που είχε στηθεί το όχι και τόσο μακρυνό 1997, όταν και η Ελλάδα αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα για την Τουρκία» στο Αιγαίο σε μια Σύνοδο ΝΑΤΟ που όλως τυχαίως είχε πραγματοποιηθεί στη Μαδρίτη!

Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα εκείνης της περιόδου όταν Πρωθυπουργοί της Ελλάδος και της Τουρκίας, Σημίτης και Ντεμιρέλ, είχαν κατ’ ιδίαν συναντήσεις, με πρωτοβουλία της Αμερικανίδας Υπουργού Εξωτερικών, Όλμπραϊτ.  Τότε οι δύο «ηγέτες» είχαν καταλήξει στη γνωστή συμφωνία της Μαδρίτης, την οποία υπέγραψαν οι Υπουργοί Εξωτερικών Πάγκαλος και Τζεμ, υπό τα βλέμματα των Σημίτη, Ντεμιρέλ και Κρανιδιώτη. Για όσους δεν γνωρίζουν, με τη συμφωνία της Μαδρίτης, η Ελλάδα αναγνώριζε, για πρώτη φορά, στην Τουρκία «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο».

Στη Σύνοδο Κορυφής του Ν.Α.Τ.Ο. στη Μαδρίτη, την 8η Ιουλίου 1997, έλαβαν χώρα συνομιλίες μεταξύ ελληνικής και τουρκικής πλευράς υπό την επίβλεψη της Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α., Madeleine Albright. Στο πλαίσιο της Συνόδου αυτής, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κ. Σημίτης, και ο Πρόεδρος της Τουρκίας υπέγραψαν μια συμφωνία, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως απώτερο σκοπό τους αποτελεί “η μείωση της έντασης στο Αιγαίο, και η απομάκρυνση του κινδύνου σύρραξης ανάμεσα στις δύο χώρες”.

Τα βασικότερα σημεία της Συμφωνίας όριζαν πως:

“Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν την προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις που θα βασίζονται σε:

• • Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
  • Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
  • Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
  • Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
  • Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
  • Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης, και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας”.

Η Συμφωνία έγινε ευρέως αποδεκτή από την ελληνική πολιτική σκηνή, σχεδόν από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, αλλά και από τον ελληνικό τύπο – χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας τα “Νέα” στις 9/7/1997: “Ήρεμα νερά στο Αιγαίο έβγαλε η Μαδρίτη”.

Είναι ευρέως αποδεκτό, ότι δια μέσω αυτής, η Τουρκία πέτυχε το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, καθώς η χώρα μας παραδέχθηκε, ότι η Τουρκία έχει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα».

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ότι οι Τούρκοι επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την παγκόσμια αστάθεια και τη νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργείται μιας και ο εκβιασμός για βέτο στο ενδεχόμενο ένταξης Σουηδίας – Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ φαίνετια πως «νομιμοποιεί» στο δικό τους μυαλό, ότι ήρθαμε σε μια Σύνοδο για να κάνουμε «ό,τι θέλουμε και να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο». Η απάντηση της Αθήνας πρέπει να είναι σκληρή. Η Ελλάδα δεν πρέπει να διαπράξει το ίδιο σφάλμα με την Σύνοδο της Μαδρίτης και αποτελεί ύψιστη υποχρέωση να διαφυλάξει Κύπρο και εθνικά συμφέροντα αντιστεκόμενη σε όλα τα επίπεδα στην τρομακτική τουρκική προκλητικότητα.