Φυσικό αέριο: Ο εναλλακτικός τρόπος της διαδρομής του αερίου από άλλες χώρες

Εναλλακτικούς τρόπους για την μεταφορά του φυσικού αερίου ψάχνει η Ευρώπη, μιας και η λύση της Ρωσίας έχει τελειώσει οριστικά, αναδεικνύονται εναλλακτικές διαδρομές από άλλα κράτη, με την Αλγερία να παίζει το ρόλο του… μπαλαντέρ , ενώ πάντα υπάρχουν και τα σενάρια αναβίωσης του Eastmed.

«Οι κυβερνήσεις μας υπέγραψαν δήλωση προθέσεων για συνεργασία στον τομέα της ενέργειας, ενώ η ΕΝΙ και η Sonatrach συμφώνησαν στην αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου προς την Ιταλία». Με αυτά τα λόγια, σε μία επίσκεψη-αστραπή στο Αλγέρι στις αρχές Απριλίου, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι είχε ανακοινώσει την αναβίωση της ενεργειακής συνεργασίας με την Αλγερία. Έως το 2024 η βορειοαφρικανική αυτή χώρα αναμένεται να προμηθεύσει στην Ιταλία εννέα δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αέριου, μέσω του αγωγού Transmed, που διέρχεται και από την Τυνησία.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αλγερία γίνεται και πάλι ο μεγαλύτερος πάροχος φυσικού αερίου στην Ιταλία, αντί της Ρωσίας. Εμπορικοί δεσμοί πάντα υπήρχαν. Το 1983 είχε εγκαινιαστεί ο αγωγός Transmed με χωρητικότητα έως 30 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Πρόκειται για μία γιγαντιαία ποσότητα, η οποία για πρώτη φορά κρίνεται απαραίτητη μετά τις γεωπολιτικές αναταράξεις των τελευταίων μηνών, όπως επισημαίνει ο Νταβίντε Ταμπαρέλι, διευθυντής του ανεξάρτητου οίκου αξιολόγησης ενεργειακών επενδύσεων Nomisma Energia, με έδρα στην Μπολόνια. «Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 κανείς δεν φανταζόταν ότι θα φτάναμε σε μία τέτοια ποσότητα», λέει χαρακτηριστικά. «Κι όμως, τόσο χρειαζόμαστε σήμερα…»

Πολιτική αστάθεια στη Λιβύη

Παραδοσιακούς δεσμούς διατηρεί η Ιταλία και με τη Λιβύη. Το 2004 εγκαινιάστηκε εκεί ο αγωγός Greenstream, στον οποίο επίσης συμμετέχει ο ιταλικός ενεργειακός κολοσσός ΕΝΙ. Στη Λιβύη υπάρχουν αξιόλογα αποθέματα φυσικού αερίου, αλλά μέχρι στιγμής η πολιτική ρευστότητα καθιστά πολύ δύσκολη την αξιοποίησή τους. «Η χωρητικότητα φτάνει τα δέκα δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, αλλά μέχρι στιγμής δεν αξιοποιείται ούτε το 50%», λέει ο Ταμπαρέλι. «Οι κρατικές δομές έχουν καταρρεύσει, δεν υπάρχει κάποια αρμόδια υπηρεσία που να μπορεί να δώσει άδεια για νέες εξορύξεις φυσικού αερίου».

Από το 2020 η Ιταλία συνδέεται και με τα κοιτάσματα της Ανατολικής Ευρώπης μέσω του αγωγού TAP, ο οποίος μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στον ιταλικό Νότο μέσω Ελλάδας και Αλβανίας. Η κατασκευή του είχε προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Απουλίας, ωστόσο σήμερα ο αγωγός αποδεικνύεται πολύτιμος. Το μερίδιο του TAP στο σύνολο των ιταλικών εισαγωγών φυσικού αερίου έχει φτάσει το 10% και σύντομα αναμένεται να διπλασιαστεί. «Η Ιταλία πρέπει να επενδύσει στα δίκτυα ενέργειας, πρέπει να τα ενισχύσει και να τα επεκτείνει», εκτιμά ο Νταβίντε Ταμπαρέλι.