NATO: Ο Μητσοτάκης και η παγίδα Ερντογάν στη Μαδρίτη

Σύμφωνα με μια ορισμένη εκδοχή του φιλελεύθερου χώρου στην Ελλάδα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός πρόκειται να περάσει ένα ευχάριστο θερινό διήμερο στη Μαδρίτη, όπου θα διεξαχθεί, στις 29 και 30 Ιουνίου, η επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για την γνωστή παρερμηνεία όλου του Φιλελευθερισμού, στο όνομα του Φιλελευθερισμού, με βάση την οποία δεν υπάρχουν έθνη, λαοί, σύνορα, πολιτισμοί παρά μόνο business. Προτού όμως σηκωθούν ο Λοκ και ο Τοκβίλ από τους τάφους τους, ας προσγειωθούμε σιγά – σιγά στην πίστα της πραγματικότητας με φιλελεύθερο τρόπο: πατώντας, δηλαδή, και με τα δυο μας πόδια στο έδαφος, χωρίς να αρχίσουμε να ομοιάζουμε με εκείνους που μιλάνε μεταφυσικά για έναν άλλους κόσμους που είναι εφικτοί.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόκειται να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, ο οποίος έχει συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο: Ταγίπ Ερντογάν. Πρόκειται για έναν αποδεδειγμένα δυσανεκτικό, αν όχι αλλεργικό, στον φιλελεύθερο διάλογο, που εδράζεται και προάγει την ανταλλαγή έλλογων επιχειρημάτων μέσα σε ήρεμη ατμόσφαιρα.

Και ο Ερντογάν έχει ένα πλούσιο βιογραφικό λεκτικών προκλήσεων, που δεν αμελεί να το υπενθυμίζει, με ύφος που φέρνει συχνά σε καφενόβιο νταή, μέσα από ρητορικά σχήματα έντασης. Επειδή ακριβώς είναι ο Πρόεδρος της φιλελεύθερης παράταξης, ο Πρωθυπουργός καλείται, εκ των πραγμάτων, να επιδείξει την δέουσα αυτοσυγκράτηση, την οποία έχει επιδείξει σε όλο το πρωθυπουργικό του παρελθόν και η οποία εκθέτει πάντοτε τον συνομιλητή του. Η τροφοδότηση της έντασης, που επιδιώκει ο Ερντογάν όλο το τελευταίο διάστημα, θα λειτουργήσει θαυμάσια υπέρ της δημιουργίας ενός «εμπόλεμου σκηνικού», που επιθυμεί διακαώς, εδώ και καιρό, να στήσει.

Επιπλέον, η ελληνική πλευρά δεν θα έπρεπε να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να θέσει ακόμη και ζήτημα κυριαρχίας νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος. Ο Πρωθυπουργός και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εξωτερικών έχουν εργασθεί μεθοδικά και αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της συγκέντρωσης νέων, πρόσθετων στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν την ελληνικότητα των νησιών. Ας μη γελιόμαστε όμως στο σημείο αυτό: ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν δεν πιστεύει ότι μπορεί να αμφισβητήσει βάσιμα την ελληνικότητα του Αιγαίου. Η πολιτική υστεροβουλία, που τον οδηγεί σε αυτές τις νομικά έωλες επιχειρηματολογίες, έχει εσωτερικό, ενδοτουρκικό χαρακτήρα, αφού ο Ερντογάν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας και την προοπτική της επόμενης προεδρικής εκλογής, με ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επίπεδο εθνικιστικών πλειοδοσιών μεταξύ των επικρατέστερων υποψηφίων. 

Άλλο πιθανό σοβαρό εμπόδιο, το οποίο ενδέχεται να προκύψει στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της Βορειοατλαντικής ‘Ένωσης, έχει να κάνει με το ενδεχόμενο της συνάντησης μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών. Εάν το ζήτημα τεθεί από την πλευρά του εξ Ανατολών γείτονα, καλό και διαπραγματευτικά σκόπιμο θα ήταν να μην απορριφθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Βέβαια, οι απευθείας επικοινωνιακοί διάδρομοι έχουν αποκλειστεί από την πλευρά Ερντογάν, αλλά τούτο δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι, για λόγους κυρίως διεθνούς εικόνας της χώρας, η Ελλάδα τοποθετείται εξαρχής αρνητικά έναντι ενός τέτοιου ενδεχομένου.

Σε κάθε περίπτωση, η Σύσκεψη του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη δεν θα είναι για την ελληνική πλευρά μια μορφή «θερινής ανάπαυλας» από τον όγκο της κυβερνητικής εργασίας, αλλά προϋποθέτει μια καλοσχεδιασμένη προετοιμασία για να παραχθούν τα ίδια θετικά αποτελέσματα, όπως συνέβη με πλήρη επιτυχία και στο εγγύς παρελθόν.