Για όσους δεν έχουν δει την ταινία, ο Neville, έχοντας επιζήσει από μια παγκόσμια πανδημία και αντιμέτωπος με το βέβαιο τέλος του, συμβολίζει τη χωρίς όριο επιστημονική εξέλιξη που οδηγεί στην καταστροφή της ανθρωπότητας.
Το γλυπτό, από χυτό αλουμίνιο, αποτίνει φόρο τιμής στον κινηματογραφικό ήρωα με έναν τρόπο σκοπίμως ακατέργαστο αλλά ρωμαλέα στιβαρό, υποδηλώνοντας μια αταλάντευτη στάση απέναντι στον επικείμενο όλεθρο.
Τα “χάρτινα” έργα τέχνης
Ο Oehlen, βέβαια, δεν παύει να εξερευνά τα όρια της ζωγραφικής, που ασκεί επί περίπου σαράντα έτη, παρότι πρόσφατα έστρεψε το ενδιαφέρον του και στη γλυπτική.
Στα συναρπαστικά έργα του που αποτυπώνονται σε χαρτί αντιπαραθέτει και συνδυάζει αφηρημένα και παραστατικά στοιχεία και κολάζ, αναθεωρώντας και ανατρέποντας τα ιστορικά στοιχεία και τις συμβάσεις του μοντερνισμού με απρόσμενες αναφορές στην κλασική τέχνη. Έτσι, καθώς κινείται από τον προσεκτικό σχεδιασμό στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, φέρνει στο φως εκπληκτικές νέες δυνατότητες.
Σε αρκετά από τα 21 μικρά έργα που παρουσιάζονται στην Αθήνα, ο Oehlen παραπέμπει επίσης στην ίδια πηγή που είχαν οι πίνακες του John Graham στην έκθεση του 2021 στην γκαλερί Gagosian Beverly Hills.
Σε αυτά τα σχέδια, ο Γερμανός εικαστικός κινείται ανάμεσα στο ασπρόμαυρο και μια περιορισμένη παλέτα χρωμάτων, αποτυπώνοντας βιομορφικά σχήματα παράλληλα με απολύτως αφηρημένα τμήματα, με διάχυτη την άναρχη ενέργεια σε όλα.
Σε 13 μεγαλύτερα έργα, παραπέμπει στους δικούς του πίνακες Ö-Norm των ετών 2020-21. Ξεχωρίζοντας για τις χαλαρές οργανικές γραμμές που συχνά εκτείνονται στα άκρα των στηριγμάτων τους, τα σχέδια μοιράζονται με τους αρχικούς πίνακες ένα ανεπεξέργαστο, ημιτελές στοιχείο και δημιουργούν ένταση ανάμεσα στην κομψότητα και την εξαθλίωση.
Η έκθεση “Works on Paper and a Sculpture”, που θα διαρκέσει έως τις 20 Αυγούστου του 2022, είναι συνέχεια της αποκλειστικής παρουσίασης του έργου του καλλιτέχνη από την γκαλερί Gagosian στη διεθνή φουάρ Frieze New York. Η Gogosian Athens βρίσκεται στην οδό Αναπήρων Πολέμου 22, στο Κολωνάκι.
Εδώ, το σχέδιο γίνεται το πεδίο όπου οι ιδέες του αυθεντικού και της έκφρασης υφίστανται ενδελεχή και συνάμα παιχνιδιάρικη επαναξιολόγηση μέσω των πειραματισμών με τη γραμμή, το σχήμα και τον τόνο. Ένα πρόσθετο μεγάλο σκίτσο από κάρβουνο του 2016 αναπαριστά έναν χαλαρό ιστό μαύρων γραμμών που φανερώνει τη μακρόσυρτη κίνηση και τις αλλαγές κατεύθυνσης στο χέρι του καλλιτέχνη.
Αυτές οι λιτές συνθέσεις υπαινίσσονται τον συνεχή επαναπροσδιορισμό της αισθητικής αξίας και της εννοιολογικής βαρύτητας που χαρακτηρίζει την καταναλωτική κουλτούρα του 21ου αιώνα, ενώ τα ετερόκλιτα συστατικά τους προκαλούν επίσης τον θεατή να ανακαλύψει περαιτέρω οπτικούς και θεματικούς δεσμούς.