Το θρίλερ των γαλλικών βουλευτικών εκλογών οδεύει προς το τέλος, και απόψε θα “κληρώσει” αν ο Γάλλος πρόεδρος θα έχει “συγκάτοικο” στην εξουσία ή θα έχει την πλήρη ευθύνη και τον απόλυτο έλεγχο όποιων αποφάσεων.
Από τις 9 το πρωί (ώρα Ελλάδος) περίπου 48 εκατομμύρια Γάλλοι ψηφοφόροι καλούνται στις κάλπες για τον β’ γύρο των βουλευτικών εκλογών, ενώ ήδη από το Σάββατο, ξεκίνησαν να ψηφίζουν οι εκλογείς των υπερπόντιων περιοχών .
Η μάχη προμηνύεται σκληρή με τους δύο υποψηφίους να έρχονται από τον α’ γύρο με μία οριακή διαφορά, αλλά σαφή νικήτρια την αποχή σε ποσοστό 52,5%, που δεν αποκλείεται να επαναληφθεί εξαιτίας και του καύσωνα που επικρατεί, δυσκολεύοντας τις μετακινήσεις. Στον α’ γύρο ο Μακρόν επικράτησε του μπλοκ του Μελανσόν με 25,75% έναντι 25,66%. Η διαφορά ήταν 21.359 ψήφοι
Στις αρχές της εβδομάδας, ο Εμανουέλ Μακρόν δραματοποίησε το διακύβευμα, λίγο πριν την περιοδεία στην ανατολική Ευρώπη και την επίσκεψη στην Ουκρανία, προειδοποιώντας εναντίον των «άκρων» που θα σπείρουν την «αταξία» στη Γαλλία.
Από την πλευρά του, ο ηγέτης τιςριζοσπαστικής αριστεράς Ζαν-Λικ Μελασόν, που προσδοκά σε μια “συγκατοίκηση” επεσήμανε την απειλή μιας «αναστάτωσης» αν οι Γάλλοι δεν σπεύσουν στις κάλπες αυτό το Σαββατοκύριακο.
Η ακροδεξιά, που συναρθρώνεται γύρω από τη Μαρίν Λεπέν και το κόμμα της Εθνικός Συναγερμός (RN) μπορεί από την πλευρά της να φθάσει το όριο των 15 βουλευτών και να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα στην Εθνοσυνέλευση, κάτι που θα σημαίνει περισσότερα μέσα και χρόνο ομιλίας.
Τι δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, «οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια μικρή διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων παρατάξεων», με τη συμμαχία της Αριστεράς του Ζαν Λικ Μελανσόν λαμβάνει 34% των ψήφων και τη παράταξη του Εμμανουέλ Μακρόν 33% των ψήφων.
Η Μαρίν Λε Πεν φαίνεται πώς θα καταλάβει την τρίτη θέση με ποσοστό 26%, εξασφαλίζοντας και τη σχετική χρηματοδότηση, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι του Σαρκοζί αναμένεται να μείνουν στην τέταρτη θέση με ποσοστό 7%.
Το σενάριο της “πολιτικής συμβίωσης”
Σε περιόδους συμβίωσης ή συγκατοίκησης στην εξουσία, ο Γάλλος πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να ορίσει πρωθυπουργό από τη νέα πλειοψηφία της κάτω βουλής. Αρχηγός κράτους και αρχηγός κυβέρνησης πρέπει να «συνυπάρχουν» για να διοικήσουν τη χώρα. Η κατάσταση είναι μειονεκτική για έναν πρόεδρο, ο οποίος χάνει την εξουσία λήψης αποφάσεων σε εσωτερικά ζητήματα, καθώς η πλειοψηφία του πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο προχωρά στη δική του νομοθετική ατζέντα. Ο πρόεδρος πρέπει να μοιραστεί τα προνόμια με τον πρωθυπουργό και δεν μπορεί να υποχρεώσει τον τελευταίο να παραιτηθεί. Ωστόσο, ένας πρόεδρος διατηρεί την εξουσία να διαλύει το κοινοβούλιο και να προκαλεί νέες βουλευτικές εκλογές.
Από το 2002, μετά από μεταρρυθμίσεις που αναμόρφωσαν το εκλογικό ημερολόγιο και συντόμευσαν τις προεδρικές θητείες, οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία έχουν προγραμματιστεί να ακολουθήσουν λίγο μετά τις προεδρικές. Η κίνηση κατέστησε φυσικά λιγότερο πιθανή τη συμβίωση, καθώς ένας πληθυσμός που μόλις εβδομάδες πριν ψήφισε για να επιλέξει νέο πρόεδρο, γενικά έδωσε στον πρόσφατα εκλεγμένο ηγέτη τα νομοθετικά μέσα για να εκπληρώσει αυτές τις νικητήριες προεκλογικές υποσχέσεις.
Όμως, ενώ είναι λιγότερο πιθανή, η συμβίωση δεν είναι αδύνατη. Και έτσι η αγωνία κορυφώνεται μέχρι το αποτέλεσμα της κάλπης…