Μετά τη Ρουμανία και τη Μολδαβία, ο Εμμανουέλ Μακρόν μετέβη στην Ουκρανία, συνοδευόμενος από τον Γερμανό Καγκελάριο, τον επικεφαλής της Ιταλικής Κυβέρνησης, καθώς και τον Ρουμάνο Πρόεδρο. Για την επίσκεψη αυτή χύθηκαν τόνοι μελάνης, αλλά, τελικά, ποιο δεν είναι ευδιάκριτο το διακύβευμα αυτής της επίσκεψης.
Οι υψηλοί προσκεκλημένοι και επισκέπτες του Ζελένσκι επανέλαβαν την αλληλεγγύη τους προς τον ουκρανικό λαό σε περίοδο πολέμου και υποστήριξαν την υποψηφιότητα της χώρας για την ΕΕ. Πέρα από την προβολή, ποιες ήταν οι προκλήσεις αυτής της επίσκεψης, ειδικά για τον Γάλλο πρόεδρο, ο οποίος είχε επισκεφθεί λίγο πριν τη Ρουμανία και τη Μολδαβία;
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="658" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Ουσιαστικά, αυτή η υποστήριξη προς την Ουκρανία αλλάζει τα πάντα σχετικά με τη στρατηγική τοποθέτηση ως προς την πολύπαθη χώρα. Για περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, η Ουκρανία προσπαθεί να συνδεθεί με την Ευρώπη, προκειμένου να ξεφύγει από τη ρωσική σφαίρα επιρροής. Και ενώ μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες ήταν μία ακόμη σοσιαλιστική δημοκρατία στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης, τώρα προετοιμάζεται για την ένταξή της στην ΕΕ, με την απόφαση επί της αρχής να αναμένεται να ληφθεί την επόμενη εβδομάδα.
Βέβαια, θα πρέπει να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια από την Ουκρανία, καθώς και από τους Ευρωπαίους, αλλά η συμβολική χειρονομία αυτών των τεσσάρων μεγάλων Ευρωπαίων ηγετών που μετέβησαν στο Κίεβο για να ανακοινώσουν την υποστήριξή τους σε αυτήν την υποψηφιότητα, για την αποδοχή αυτής της υποψηφιότητας, παραμένει εξαιρετικά ισχυρή για την Ουκρανία, για την ευρωπαϊκή ήπειρο και για τη Ρωσία.
Η Ουκρανία δεν έχει ειδικό καθεστώς ενόψει του πολέμου στην προσπάθειά της για ολοκλήρωση. Η Ουκρανία θα πρέπει να περάσει, για να είναι νόμιμη η υποψηφιότητά της και για να μπορέσει να ενσωματωθεί πραγματικά, από όλα τα στάδια μιας κανονικής υποψηφιότητας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ένας εύκολος δρόμος ειδικά για την Ουκρανία, ένας δρόμος που να παρακάμπτει το σύνολο των σχετικών ενταξιακών προϋποθέσεων.
Αν και αν δεν λείπουν τα εσωτερικά πολιτικά κίνητρα για τον Γάλλο Πρόεδρο εν όψει του μεθαυριανού δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών, αυτά δεν επισκιάζουν το πραγματικά σημαντικό βήμα που έκαναν η Γαλλία και η Γερμανία, ανακοινώνοντας την υποστήριξή τους στην υποψηφιότητα της Ουκρανίας. Για αυτά τα δύο κράτη μέλη, που είναι ιδρυτικά της ευρωπαϊκής οικοδόμησης και που ενδιαφέρονται για την εμβάθυνση πριν από τη διεύρυνση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είναι πραγματικά αξιοσημείωτη η απόφαση της απορρόφησης μιας τεράστιας χώρας, που αριθμεί 44 εκατομμύρια κατοίκους και η οποία πρέπει να ανοικοδομηθεί σχεδόν ολοσχερώς.