Ένας από τους καινοτόμους τρόπους παραγωγής καυσίμων, που θα αποτελέσουν το μέλλον στην πράσινη ενέργεια είναι το υδρογόνο, μιας και όλο και περισσότερες χώρες ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις για τη μείωση των ρίπων, μιας και η κλιματική αλλαγή έχει φέρει πολλά δεινά στο μικροκλίμα.
Μάλιστα γι’ αυτό το λόγο αποτέλεσε κα αντικείμενο έρευνας που πραγματοποίησε ο νορβηγικός νηογνώμονας DNV. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελέτη, το υδρογόνο είναι πιθανό να καλύψει το 0,5% της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης έως το 2030 και μόλις το 5% έως το 2050 — δύο τρίτα λιγότερο από ό,τι θα έπρεπε σε μια καθαρή μηδενική διαδρομή και αρκετά μακριά από τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού. Όπως τονίζεται, η χρήση του υδρογόνου θα πρέπει να τριπλασιαστεί για να καλύψει το 15% του ενεργειακού μείγματος μέχρι τα μέσα του αιώνα.
«Το υδρογόνο είναι απαραίτητο για την απανθρακοποίηση της ναυτιλίας»
Σύμφωνα με τον Ρεμί Έρικσεν, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του DNV, «το υδρογόνο είναι απαραίτητο για την απανθρακοποίηση τομέων που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ηλεκτροκίνηση, όπως η αεροπορία και η ναυτιλία και ως εκ τούτου θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε αυτούς τους τομείς».
«Θα πρέπει επίσης να υποστηριχθεί η κλιμάκωση της παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας και η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα ως κρίσιμα στοιχεία για την παραγωγή υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα».
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του DNV το πράσινο υδρογόνο με βάση την ηλεκτρική ενέργεια (παράγεται από τη διάσπαση του υδρογόνου από το νερό με χρήση ηλεκτρόλυσης) θα είναι η κυρίαρχη μορφή υδρογόνου μέχρι τα μέσα του αιώνα, αντιπροσωπεύοντας το 72% της παραγωγής. Την ίδια ώρα, το υδρογόνο σε «μπλε» μορφή μέσω αναμόρφωσης φυσικού αερίου με ατμό μεθανίου με CCS, έχει μεγαλύτερο ρόλο να παίξει βραχυπρόθεσμα (περίπου 30% της συνολικής παραγωγής το 2030), αλλά η ανταγωνιστικότητά του θα μειωθεί καθώς αυξάνεται η ικανότητα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και μειώνονται οι τιμές.
6,8 τρισεκατομμύρια δολάρια το κόστος
Η παγκόσμια δαπάνη για την παραγωγή υδρογόνου για ενεργειακούς σκοπούς από τώρα έως το 2050 θα είναι 6,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, με επιπλέον 180 δισεκατομμύρια δολάρια για αγωγούς υδρογόνου και 530 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή και λειτουργία τερματικών σταθμών αμμωνίας, σύμφωνα με την έρευνα.
Σημειώνεται, επίσης πως τα παράγωγα υδρογόνου, όπως η αμμωνία και η μεθανόλη, είναι το κλειδί για την απανθρακοποίηση του κλάδου των μεταφορών, όπως η ναυτιλία και η αεροπορία, αλλά αυτά τα καύσιμα δεν θα επεκταθούν μέχρι τη δεκαετία του 2030.
«Στην Ευρώπη το υδρογόνο πιθανότατα θα είναι το 11% του ενεργειακού μείγματος μέχρι το 2050. Ένα 5% παγκοσμίως μεταφράζεται σε περισσότερα από 200 εκατ.τόνους υδρογόνου ως φορέα ενέργειας, που εξακολουθεί να είναι ασήμαντο ποσοστό», ανέφερε ο Έρικσεν.
Ολλανδική εταιρία «χτίζει» το πρώτο πλοίο υδρογόνου που θα μεταφέρει χάλυβα
Σε ρότα υλοποίησης βρίσκεται ένα πλοίο υδρογόνου μηδενικών εκπομπών CO2, για θαλάσσιες μεταφορές μικρών αποστάσεων, αποτέλεσμα συνεργασίας της εταιρείας παραγωγής χάλυβα Tata Steel με την ολλανδική ναυτιλιακή Van Dam Shipping.
Το πλοίο που θα αναπτυχθεί και θα συνάψει μακροπρόθεσμη σύμβαση με τον κολοσσό του χάλυβα θα έχει χωρητικότητα περίπου 5.000 τόνους και σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι το πρώτο αυτού του τύπου. Η ναυτιλία που κινείται με υδρογόνο αποτελείται επί του παρόντος κυρίως από πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας και μικρά πορθμεία, αμφότερα υβριδικά, εν μέρει με υδρογόνο και εξ ολοκλήρου με υδρογόνο.
Όπως τονίζεται, κάθε χρόνο η Tata Steel αποστέλλει 2 εκατομμύρια τόνους χάλυβα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, ενώ στόχος είναι από το 2024, το πλοίο που θα κινείται με υδρογόνο να μπορεί να πλέει 100% χωρίς εκπομπές ρύπων και να εξοικονομεί περίπου 3.000 τόνους CO2 ετησίως σε σύγκριση με ένα πλοίο που πλέει με ορυκτά καύσιμα.