Κόσμος

Παραφωνία Στόλτενμπεργκ

Ο Μανώλης Σταυρουλάκης γράφει στο pagenews.gr ότι με τις συνεχείς τοποθετήσεις του τις τελευταίες ημέρες, ο Γενς Στόλτενμπεργκ άλλοτε τηρεί ίσες αποστάσεις και άλλοτε υποβιβάζει τις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις απέναντι στη χώρα μας σε «διμερείς διαφορές»

Με τις συνεχείς τοποθετήσεις του τις τελευταίες ημέρες, ο Γενς Στόλτενμπεργκ άλλοτε τηρεί ίσες αποστάσεις και άλλοτε υποβιβάζει τις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις απέναντι στη χώρα μας σε «διμερείς διαφορές», υποδυόμενος ουσιαστικά τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου αλλά και ερχόμενος, την ίδια στιγμή, σε αντίθεση με καταστατικές αξίες και αρχές του ΝΑΤΟ.

Η Βορειοατλαντική Συμμαχία, όμως, λειτουργεί ως ένας διεθνής περιφερειακός οργανισμός με φύση τοπικής συμφωνίας και με βασικούς σκοπούς τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας σε συμφωνία με τους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών.

Οι ενέργειες του ΝΑΤΟ υποχρεούται να συνάδουν με τις υποχρεώσεις των κρατών μελών του προς τον ΟΗΕ, ο οποίος πέραν της γενικής αρχής ιεραρχίας υπερισχύει και καταστατικά – κανονιστικά οποιασδήποτε τοπικής συμφωνίας, όπως είναι ακριβώς η περίπτωση του ΝΑΤΟ.

Το σύστημα ανάθεσης / δικαιοπαροχής που ακολουθεί ο ΟΗΕ, βασισμένο στις αρχές του Χάρτη, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών, βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας στη διαχείριση κρίσεων και διενέξεων, όπως είναι η τρέχουσα διένεξη που τροφοδοτείται από τον Ενρντογάν. Σε σχέση με τη νομιμότητα και τη νομιμοποίηση των διεθνών επεμβάσεων και το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, πρωτεύοντα ρόλο ανάμεσα στους διεθνείς περιφερειακούς οργανισμούς, μετά και την υιοθέτηση του νέου του δόγματος, κατέχει το ΝΑΤΟ.

Η επανεκκίνηση του ΝΑΤΟ στον εικοστό πρώτο αιώνα, σε συνέχεια της υπαρξιακής του αναζήτησης κατά την τελευταία περίοδο του εικοστού αιώνα, επιχειρηματολογείται με την μετεξέλιξη του από έναν οργανισμό / σύμφωνο συλλογικής άμυνας σε ένα σύστημα διεθνούς κοινωνίας κρατών συλλογικής ασφάλειας και άμυνας και τα συμφραζόμενα της, με ρόλο και λόγο στην επίλυση συγκρούσεων.

Με την αναφορά, δε, στην ευθύνη προστασίας η διεθνής κοινότητα παραπέμπει στις περιπτώσεις γενοκτονίας, εθνοκάθαρσης, εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και στην ευθύνη κάθε επιμέρους κράτους να προστατεύει τους πληθυσμούς του στις περιπτώσεις αυτές. Ως εκ τούτου, το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς Οργανισμοί καθίστανται κομβικά σημεία στην επίλυση συγκρούσεων και διενέξεων, αποσκοπώντας στη διαλεύκανση της ιδιότητας των προαναφερθέντων κανόνων.

Και ο επανειλημμένος ιστορικός αναθεωρητισμός της Άγκυρας είναι αναντίρρητη υπονόμευση των διεθνών κανόνων, τους οποίους υπηρετεί το ΝΑΤΟ, σε πείσμα της παραφωνίας του σημερινού γενικού γραμματέα του.