Θα οδηγήσει η τοξικότητα στην ασφυξία;

Η πλήρης μάσκα αερίου για το πρόσωπο, μπορεί να προστατεύει από επικίνδυνες τοξικές αναθυμιάσεις, αλλά δεν…προσφέρεται για «ασπίδα» στο πολιτικό κλίμα. Ούτε βεβαίως ενδείκνυται, σε μια τόσο παρατεταμένη και έντονη προεκλογική περίοδο να…κυκλοφορούμε με μάσκες για να αποφύγουμε την τοξικότητα που εκπέμπουν κάποιοι πολιτικοί. Πολλώ δε μάλλον που μόλις «πετάξαμε» και τις μάσκες για τον κορωνοιό…

Επικίνδυνη κλιμάκωση

Μπορεί να φαντάζει χιουμοριστικό, όμως δεν είναι τόσο. Στην πολιτική ατμόσφαιρα υπάρχει πλέον διάχυτη τοξικότητα. Ξεκίνησε πρώτα από τα κοινωνικά δίκτυα, μετά συγκροτήθηκαν κομματικές ομάδες αποδόμησης, υιοθετήθηκε -στη συνέχεια- ως στυλ και δημόσια ρητορική συγκεκριμένων πολιτικών -οριζοντίως της πολιτικής σκηνής- και πλέον τείνει να λάβει χαρακτηριστικά κυρίαρχης πολιτικής συμπεριφοράς.

Δεν είναι μόνο που ο τοξικός (και ανορθολογικός) λόγος ικανοποιεί και «θωπεύει» τις ανάγκες και το θυμικό των δυσαρεστημένων πολιτών. Είναι ότι οδηγεί το δημόσιο λόγο στην εκτροπή από την αναζήτηση λύσεων και στο τέλος εθίζεται το κοινό (οι Πολίτες) στα εύκολα συνθήματα, τις μισές αλήθειες με συνέπεια να μην είναι εφικτή η εξεύρεση λύσεων, αλλά μόνο η δημιουργία προβλημάτων…

Γραμμή άμυνας

Αυτή η ποιότητα δημόσιου-τοξικού λόγου, αποκτά πολλαπλασιαστική δύναμη (κι άρα έχει δυσμενέστατες συνέπειες) αν διατρέχει τα Εθνικά θέματα, τα ελληνοτουρκικά κλπ. Προς τούτο, κινείται στην απολύτως σωστή κατεύθυνση η χθεσινή αναφορά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα ο οποίος συντασσόμενος -σε ήπιους τόνους- στην Εθνική γραμμή μίλησε για «μια και μόνη διαφορά με την Τουρκία», την οποία κάλεσε να αποφεύγει τις εντάσεις διότι τα κυριαρχικά δικαιώματα και η εθνική μας κυριαρχία δεν τίθενται εν αμφιβόλω.

Βεβαίως, αν και σημειώθηκε από την Κυβέρνηση αυτή η αναφορά του Α.Τσίπρα, δεν σημαίνει ότι «θεραπεύθηκε» η πρωτοφανής πρόκληση από τις αναφορές του διασώστη Ι.Αποστολόπουλου, στην εκδήλωση που διοργάνωσε στο Ευρωκοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στ.Κούλογλου. Εξακοντίστηκαν στον αέρα απόψεις περί «εγκλημάτων στο Αιγαίο», αντί να διασώζουν ανθρώπους (σ.σ. το Λιμενικό) τους πετάνε στη θάλασσα», «τους παρατάνε στην ανοιχτή θάλασσα χωρίς τροφή νερό ή οποιοδήποτε μέσο να καλέσουν βοήθεια» κλπ.

Αφομοίωση προπαγάνδας

Δεν είναι ότι πρόκειται για ακραίες και περιθωριακές φωνές. Πρόκειται  για αφομοίωση όλης της τουρκικής προπαγάνδας και εκφώνησή της στην Ελληνική γλώσσα! Δεν πρόκειται για πρόκληση, αλλά για προσβολή. Γι’ αυτό άλλωστε και οι πιο νουνεχείς της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση ακούγοντας τον οχετό κατά της Ελλάδας και προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την αντίδραση του συναδέλφου τους ευρωβουλευτή, μιλώντας για «φιλοξενία» και «ελεύθερη διατύπωση απόψεων που δεν δεσμεύουν κόμματα» κλπ. κλπ.

Είναι ξεκάθαρο ότι στα Εθνικά δεν μπορεί, όχι μόνο να γίνουν ανεκτές τέτοιες φωνές, αλλά ούτε καν να διατυπώνονται απόψεις που να ενισχύουν την αναθεωρητική και επιθετική τακτική της Τουρκίας. Κι αυτό πρέπει να διαπερνά τις πολιτικές δυνάμεις…οριζοντίως, καθέτως και από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Χωρίς καμία παρέκκλιση!

Εγκλωβισμός;

Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες διαπιστώνουν την καθημερινή και την ολοένα αυξανόμενη ένταση εκφοράς τοξικού λόγου από την αξιωματική αντιπολίτευση. «Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό  να μην εγκλωβιστεί η χώρα σε μια αφόρητη  πολιτική τοξικότητα, σε μια αντιπαράθεση με κραυγές, με κατηγορίες χωρίς επιχειρηματολογία που τελικά αποξενώνει ακόμα περισσότερο τους πολίτες από την πολιτική» είναι η άποψη του Πρωθυπουργού.

Στην Κυβέρνηση σημειώνουν ότι «όσο σκληρή  κι αν είναι η πολιτική αντιπαράθεση δεν πρέπει να επιστρατεύονται ύβρεις, συκοφαντίες, διαστρέβλωση των πραγμάτων και ψέματα» και επισημαίνουν ότι αυτήν την τακτική την ακολουθούν τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Από το Μέγαρο Μαξίμου επισημαίνουν τόσο τη στάση της αντιπολίτευσης στη διαχείριση της πανδημίας, όσο και την άποψη  περί «ύφεσης Μητσοτάκη» (αν και υπάρχει παγκόσμια κρίση και πόλεμος), καθώς δε και στην επιχειρηματολογία για την ακρίβεια αι την ενεργειακή κρίση.

Η άποψη και η επιθυμία του Πρωθυπουργού, όπως πλειστάκις την έχει διατυπώσει είναι οι εκλογές να διεξαχθούν στο τέλος της συνταγματικά προβλεπόμενης θητείας της Κυβέρνησης, προς το τέλος της τετραετίας. Το ζητούμενο από την άλλη πλευρά είναι αν, πόσο και αν πρέπει να αντέξει η κοινωνία τόση και τέτοια τοξικότητα για έναν -και πλέον, λόγω μη αυτοδυναμίας στην πρώτη κάλπη;- χρόνο; Η ερώτηση στην παρούσα φάση φαντάζει ρητορική…