Η πολιτισμική αριστερά αλλάζει κομματική στέγη;

Αρχίζει να αποτυπώνεται στις μετασυνεδριακές δημοσκοπήσεις αυτό που εισπράττεται ως κοινωνική αίσθηση. Το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη διεκδικεί δυναμικά από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα μικρό αλλά πολύτιμο σε επιρροή στη διαμόρφωση κοινής γνώμης κοινωνικοπολιτικό χώρο: την πολιτισμική αριστερά.

Η νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ομολογουμένως, αντιμετωπίζει με ευελιξία αυτό το φάσμα αριστερών, που δεν επιμένουν πρωταρχικά σε υλικά ζητήματα και που δείχνουν ιδιαίτερες ευαισθησίες στον σύγχρονο δικαιωματικό λόγο, σε κινήματα κοινωνικού προοδευτισμού, σε νέες μορφές πολιτικής συμμετοχής και πολιτικής λογοδοσίας. Έχοντας επίγνωση της αυξημένης ευαισθησίας τους στα θέματα της εσωκομματικής δημοκρατίας και το διάχυτο φόβο για επιδέξιους ηγεμονισμούς, το ΠΑΣΟΚ κινείται με ξεχωριστή προσοχή, προκειμένου να διασκεδάσει αυτούς τους φόβους και να επαναπατρίσει πολυσήμαντη μερίδα ψηφοφόρων που τους είχε κερδίσει η μια ή η άλλη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, κατά το παρελθόν.

Τα σύνολο  που στεγάζεται κάτω από τον όρο «πολιτισμική αριστερά» δεν διαθέτει ιδεολογική ομοιογένεια και πολιτική ομοιομορφία. Πρόκειται για μια κατηγορία ψηφοφόρων, που διαθέτουν συνήθως ένα ανώτερο μορφωτικό κεφάλαιο και η οποία δίνει έμφαση σε ζητήματα ύφους και ήθους της εξουσίας και στις θεσμικές και αισθητικές παραμέτρους του πολιτικού φαινομένου, ενώ χαρακτηρίζεται και από τάσεις πολιτικού ελιτισμού.

Οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι και ο ευρύς πληβειακός χαρακτήρας της αντιπολιτευτικής στρατηγικής του ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν απωθητικά για αυτό τον κοινωνικό χώρο, στοιχείο που έγινε εγκαίρως αντιληπτό από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφεύγει τις μαζικές καταγγελίες και τις δομικές αντιπολιτευτικές ρήξεις, έως τώρα τουλάχιστον, και με την πρωτοβουλία του για την συνεδριακή και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, εξ αντικειμένου, ανέλαβε και παίζει το ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ των ποικιλόνυμων κοινωνικών δυνάμεων, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η ευαισθησία σε θέματα εσωκομματικής δημοκρατικής λειτουργίας και σύγχρονων ηγετικών μορφών εξουσίας.

Έως τώρα, το υπό διαμόρφωση πλατύ κοινωνικό μέτωπο, που επιθυμεί να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, φαίνεται να μετρά μια σημαντική απώλεια, με δεδομένες μάλιστα και την αναζήτηση ιδεών και τη διαμόρφωση απόψεων, τις οποίες, κατά καιρούς, κομίζει στο δημόσιο χώρο η πολιτισμική αριστερά.