Μάκης Σαλιάρης: Το πρόσωπο πίσω από την Αυτοκίνηση

Πολυτάλαντη και πολυσχιδής προσωπικότητα που δε χωρούσε σε καλούπια, με μεγάλη καριέρα στις Αναβάσεις και τους Αγώνες Ταχύτητας του καιρού του, η οποία αρίθμησε συνολικά 17 Πανελλήνιους τίτλους.

Ωστόσο, δε μπορείς να μιλήσεις για τον Μάκη Σαλιάρη με βάση μόνο όσα έκανε στους αγώνες αυτοκινήτου, καθώς υπήρξε ένα από τα πιο πρωτοπόρα πνεύματα της εποχής του. Στην αυγή ακόμα της δεκαετίας του 60, όταν κανείς μας ακόμη δεν ήξερε το rock and roll,εκείνος ήταν ντράμερ των Stormies (συγκρότημα στο οποίο μετείχαν ο Ντέμης Ρούσσος και ο Λουκάς Σιδεράς των Aphrodites Child). Στο μουσικό παρελθόν του καταγράφονται και οι We Five, των οποίων επίσης υπήρξε μέλος εν έτει 1965. Στο συγκρότημα εκείνο έπαιζε κιθάρα, με καταπληκτικό τρόπο που μάγευε το κοινό, ένας άσημος μουσικός που τον έλεγαν… Έρικ Κλάπτον! Ο μετέπειτα διάσημος παγκοσμίως Βρετανός αναφέρει εκείνη την εποχή στην αυτοβιογραφία του, ενθυμούμενος με νοσταλγία τις νύχτες του Πειραιά και τους We Five.

H λαμπερή σταδιοδρομία του στους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτου ξεκίνησε το 1969 και ολοκληρώθηκε το 1997. Ξεκίνησε με τις Alfa Romeo GTA στο εμβληματικό σήμερα στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοΐου, ενώ εμφανίστηκε και στο Πρωτάθλημα Ενιαίου με τις Alfa Romeo Alfasud το 1975. Δύο χρόνια αργότερα έκλεισε συμβόλαιο με την Marlboro, με τα χρώματα της οποίας αγωνιζόταν έως το 1990. Από τότε αρχίζει η εξαιρετικά επιτυχημένη σταδιοδρομία του με τα δίλιτρα πρωτότυπα, με τα οποία κέρδισε αγώνες και τίτλους, αλλά και πολύ σημαντικά ρεκόρ σε απόλυτους χρόνους στις ελληνικές αναβάσεις. Αγωνιστικό-σφραγίδα το λευκό-κόκκινο Chevron, με το οποίο οι παλαιότεροι φίλοι των ελληνικών αγώνων τον έχουν συνδέσει διαχρονικά.

Δεκαεφτά πανελλήνια πρωταθλήματα δεν αρκούν ίσως για να περιγράψουν έναν οδηγό που είχε το θάρρος να πηγαίνει τέρμα γκάζι στο βρεγμένο, να φρενάρει εκατοστά του δευτερολέπτου πριν το όριο, αλλά και να ρυθμίζει αριστοτεχνικά το μονοθέσιό του, έχοντας πλήρη επίγνωση των δύσκολων ελληνικών δρόμων.

Στη Μέκκα των ελληνικών βουνών, τη Ριτσώνα, έκανε τον απόλυτο χρόνο δέκα φορές (1977, 1978, 1979,1980, 1981, 1982, 1984, 1985, 1986, 1989).

Δε δίστασε φυσικά να οδηγήσει και Formula 3, τις οποίες εισήγαγε στις ελληνικές αναβάσεις για πρώτη φορά ο αείμνηστος Νίνο, παρά το ανατριχιαστικό ατύχημά του με μονοθέσιο αυτής της κατηγορίας στις αρχές Μαρτίου 1990 στη Ριτσώνα, όπου χάνοντας τον έλεγχο βρέθηκε κάτω από τις μπαριέρες. Ο ίδιος, μιλώντας μετέπειτα για το ατύχημά του, είπε τα εξής: «το αυτοκίνητο έπαθε βλάβη, ξέφυγε και μπήκε κάτω από τη μπαριέρα. Τα σίδερα τα έχω ακόμα μέσα στο κεφάλι». Όμως, χωρίς να πτοηθεί αγωνίστηκε για άλλα επτά χρόνια και το 1997 αποσύρθηκε οριστικά.

Κανένα αφιέρωμα για τον Σαλιάρη δε μπορεί να θεωρείται ολοκληρωμένο, αν δεν αναφέρεται στο φαινόμενο της Αυτοκίνησης, η οποία ξεκίνησε το 1980. Ο πολυπρωταθλητής μας λειτουργούσε μέχρι τότε το κτίριο επί της λεωφόρου Κηφισίας ως επιχείρηση πώλησης αυτοκινήτων, η οποία άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα όταν μέσα σε μια νύχτα οι τιμές τους διπλασιάστηκαν, το καλοκαίρι του 1979. Εκείνος τότε τόλμησε να του αλλάξει χρήση και να δημιουργήσει έναν ακόμη θρύλο, που άλλαξε για πάντα την αθηναϊκή νύχτα και τον τρόπο που διασκεδάζουμε. Έφερε με επιτυχία νέους κανόνες και νέες συμπεριφορές στον τρόπο διασκέδασης, σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα να τη διαχωρίζουμε σε δύο εποχές (πριν και μετά την Αυτοκίνηση).

Σε μια από τις σπάνιες στιγμές που μίλησε παλαιότερα για τον εαυτό του, είπε λίγες και ξεκάθαρες κουβέντες: Αισθάνεται πλήρης γιατί η ζωή του υπήρξε πολύ γεμάτη και με έντονη δράση, δεν θα άλλαζε τίποτα εκ των υστέρων, καθώς δεν έχει μετανιώσει για τίποτα από όσα έκανε. Όσο για τους πιο αγαπημένους αγώνες, ανέφερε δύο, που φυσικά ήταν αναβάσεις: Τη Ριτσώνα και την Πιτίτσα.