Ο Τσίπρας της χρησιμοθηρίας

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει άλλο περιθώριο ήττας. Μετράει ήδη τρεις εκλογικές ήττες από την Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πιθανή νέα ήττα  θα σημάνει την ταφόπλακα των φιλοδοξιών του για την επάνοδο στο πρωθυπουργικό αξίωμα και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά.

Για αυτόν τον λόγο εξάλλου, ζήτησε αναβάθμιση τη προσωπικής πολιτικής αξιοπιστίας του μέσα από  την προσφυγή στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια κίνηση, που εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική της επανόδου στην κυβερνητική εξουσία, προϋπόθεση sine qua non για την πολιτική του επιβίωση σε υψηλές θεσμικές πτήσεις.

Κι αυτή η κυνική χρήση των συμπαθούντων τον χώρο της μείζονος αντιπολίτευσης δεν πρέπει να αιφνιδιάζει. Το έχει κάνει και με άλλους, σε άλλους χρόνους. Η χρησιμοθηρική αντιμετώπιση φίλων, μελών και στελεχών δεν είναι αλλότρια προς την ιστορική πορεία του ανδρός. Μέλη, στελέχη και υπουργοί καρατομήθηκαν αρχηγικώ τω τρόπω, αφού προηγουμένως χρησιμοποιήθηκαν με τις απαιτούμενες πολιτικές κολακείες. Κόμματα, κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών είναι εδώ για να επιβεβαιώσουν το ακριβές του λόγου.

Μόνο που τώρα, οι πολιτικοί χρόνοι είναι περιορισμένοι, τα περιθώρια πολιτικού λάθος είναι σχεδόν μηδενικά για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει λάβει την απόφαση να ηγηθεί ενός υπερ- ταξικού λαϊκού μετώπου, με νεοεθνοπατριωτικές αναφορές. 

Αυτό το ριμέικ της αντιπολιτευτικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ των ετών 2012 – 2015 προσκρούει, όμως, σε δύο κυρίως σοβαρά εμπόδια: την πολιτική υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη σε πολιτική αξιοπιστία και σε γνώσεις των φακέλων της καθημερινότητάς μας και την πολιτική απόρριψη που γνωρίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε όλες ανεξαιρέτως τις έρευνες, όπου κινείται μεταξύ της δεύτερης και της… τρίτης θέσης στις επιλογές των πολιτών αναφορικά με την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία της Χώρας.