Ο διδάκτωρ συνταγματικού δικαίου Ξ. Ι. Κοντιάδης, ιδιότητα που μας θυμίζει με μια γραφικότητα σε κάθε δεύτερη παράγραφο του γραπτού και προφορικού του λόγου, μας πληροφορεί, μετά την απόφαση του ΣτΕ για την συνταγματικότητα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, πως η παρούσα Κυβέρνηση ανήκει σε αυτές «που δεν μπορούν να μεταρρυθμίσουν τίποτα επί της ουσίας και κουβαλάνε το τραύμα ότι στα πανεπιστήμια κάποτε κυριαρχούσαν οι αριστερές ιδέες».
Το θέμα που ανοίγει ο κ. Ξ. Ι. Κοντιάδης είναι ευρύ, αφού αφορά όσους διανοουμένους δεν είναι μαρξιστές, δεν γοητεύονται ούτε, πολύ περισσότερο, αρδεύονται από τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό.
Εδώ, έχουμε να κάνουμε με την προοδευτικότητα ως μόνιμο συρμό, ως μόδα. Κι αυτή η διαρκής μόδα υποκρύπτει στο βάθος ένα φόβο. Πρόκειται για τον φόβο λαλίστατων πνευματικών ανθρώπων να κηρύσσουν δημοσίως την πίστη τους στις αρχές του μαρξικού υλισμού. Αυτό τους αποκόπτει αυτόματα από τη «μάζα» των φιλελεύθερων ή των συντηρητικών διανοουμένων. Οι τελευταίοι αυτοί ανήκουν στη χορεία των μη προοδευτικών, σε μια τριτοκλασάτη περίπτωση των ανθρώπων (με ή χωρίς διδακτορικό τίτλο σπουδών), που αδυνατούν να δουν το «βάθος των πραγμάτων». Με ένα λόγο, τελούν σε πνευματική αδυναμία να ασκήσουν έναν πραγματικά κριτικό λόγο στη σωρευθείσα γνώση και στα εκπαιδευτικά πράγματα. Η κριτική σκέψη φέρει ένα αριστερό πρόσημο. Διαφορετικά, δεν είναι κριτική.
Επιπλέον, ενδόμυχα και ασυνείδητα, φιλελεύθεροι ή συντηρητικοί άνθρωποι των γραμμάτων φέρουν και ένα ψυχικό και πνευματικό τραύμα, όπως ενημερώνει ο συνταγματολόγος, που δεν τους επιτρέπει να έχουν και την απαραίτητη σχετική πνευματική διαύγεια. Πρόκειται για το τραύμα που κουβαλούν, ότι κάποτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κυριαρχούσαν οι αριστερές ιδέες, που αποτελούν τον αλάνθαστο πνευματικό οδικό δείκτη και τον διακριτό φωτοδότη απέναντι στις ρηχές θεωρητικές καταθέσεις φιλελεύθερων και συντηρητικών.
Τραυματισμένοι λοιπόν, φιλελεύθεροι και συντηρητικοί οφείλουν να στηρίζουν κυβερνήσεις που να μπορούν να μεταρρυθμίζουν κάτι επί της ουσίας. Σωστά. Μόνο που για να αρχίζουν να κάνουν ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να παρακάμψουν αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, δηλαδή του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας. Κάτι, που όπως και να το κάνουμε, είναι προβληματικό. Συνταγματικά.