Πολιτική

Οι πάντα ύποπτοι Αμερικανοί

Με βάση έναν ορισμένο αντιπολιτευτικό λόγο, η πρόσφατη αμυντική συμφωνία που συνήψε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τις ΗΠΑ, οδηγεί σε μια επ’ αόριστον και άνευ ανταλλαγμάτων δορυφοριοποίησή της χώρας από τις ΗΠΑ

Με βάση έναν ορισμένο αντιπολιτευτικό λόγο, η πρόσφατη αμυντική συμφωνία που συνήψε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τις ΗΠΑ, οδηγεί σε μια επ’ αόριστον και άνευ ανταλλαγμάτων δορυφοριοποίησή της χώρας από τις ΗΠΑ. Αποτιμώντας κάποιος με μιαν απόσταση τη Συμφωνία, συνάγει, ωστόσο, τα αντίθετα συμπεράσματα, αν δεν επιθυμεί να περιοριστεί στον «πάγιο» αντιαμερικανισμό ενός τμήματος του κομματικού μας συστήματος.

Η Αμυντική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, η οποία, πλέον,  φέρει την επίσημη ονομασία του Τροποποιητικού Πρωτοκόλλου, εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα και, μάλιστα, πολυεπίπεδα.

Στο προοίμιο της εν λόγω Συμφωνίας εκφράζεται ρητά η δέσμευση των Αμερικανών για ένοπλη αρωγή των ολιγόμυαλων Γιάνκηδων για παροχή προστασίας της χώρας μας σε περίπτωση απειλής ή επίθεσης. Το προοίμιο προβλέπει με ενάργεια «αμοιβαία προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας έναντι κάθε απειλής, ακόμα και ένοπλης επίθεσης».

Επίσης, ο στρατηγικός χαρακτήρας και ο ευρύς ορίζοντας της παρουσίας των ΗΠΑ στη χώρα μας ανανεώνονται, πλέον, σε ετήσια βάση, με την κατοχύρωση του δικαιώματος κάθε πλευράς να προβεί σε καταγγελία της εάν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο.

Κι ακόμη, η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες περικλείει βάθος χρόνου, αλλά και επεκτείνεται και στον χώρο, αφού οι δυνάμεις των ΗΠΑ εγκαθίστανται σε ακόμη τέσσερα σημεία, στα οποία προβλέπεται με σαφήνεια ότι πρόκειται να αναπτυχθούν και νέες υποδομές. Τούτο μεταφράζεται πρακτικά, μεταξύ άλλων, ότι στο Ναύσταθμο στην περιοχή της Σούδας θα αναπτυχθούν το σύνολο των υποδομών και ο όλος ρόλος της βάσης, δεδομένου ότι συνιστά το κοντινότερο σημείο για επιχειρήσεις της Δύσης απέναντι σε απειλές την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Οι προσεγγίσεις των εθνικών θεμάτων και των ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής προϋποθέτουν γνώση του εκάστοτε φακέλου, στοιχείο που κάθε άλλο υποτιμούσαν ηγετικά πρόσωπα της αριστεράς στον τόπο μας. Η περίπτωση του θυμώδους Χαρίλαου Φλωράκη θυμίζει τα περίφημα νυχτέρια του, προκειμένου αυτός, ένας ταπεινός ταχυδρομικός υπάλληλος, να αρθρώσει επιχείρημα από το βήμα της Βουλής, χωρίς να καταφεύγει σε ρητορικές ευκολίες και σε μεγαλόστομες εκφράσεις.