Έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει, όλο το τελευταίο διάστημα, ιδίως μετά και το τρίτο Συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι βασική πολιτική επιλογή της σημερινής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μαζική, υπερταξική αντιπολίτευση, με πλατιές αναφορές στις λαϊκές μάζες και με τον πρόεδρό του σε νεοροβεσπεριανό ρόλο. Η πολιτική αυτή δεν φαίνεται να αποδίδει τους αναμενόμενους εκλογικούς καρπούς και πιο πρόσφατο επίτευγμά της είναι η πατριωτική στροφή στα εθνικά θέματα και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως λαϊκός εμπνευστής και αρχηγός ξεκόβει οριστικά με τον αριστερό διεθνισμό και υιοθετεί μια νεοπατριωτική ρητορική, που αγκαλιάζει τον Ανδρέα Παπανδρέου έως και τον Αντώνη Σαμαρά, με βάση όσα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας υποστήριξε χθες στη Βουλή με αντικείμενο την κύρωση της αμυντικής συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ.
Ο λόγος αυτός θα μπορούσε να γίνει πιστευτός, η ρητορική επίκληση στον πρώην Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατία και Πρωθυπουργό της Χώρας θα μπορούσε να είναι πολιτικά ελκυστική, πλην, όμως, είναι νωπή στη συλλογική μνήμη η έντονη αντιπαράθεση μεταξύ Τσίπρα και Σαμαρά τόσο πριν όσο και μετά τις διπλές εκλογές του 2015.
Αμετροεπής, αλαζόνας, τοξικός, είναι μόνο μερικά από τα επίθετα με τα οποία έχει φροντίσει να «στολίσει» τον Α. Τσίπρα ο πρώην Πρόεδρος της ΝΔ, ο οποίος έχει δημοσίως ισχυριστεί, ενδεικτικά, ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποφέρει από delusion, ότι έχει κληροδοτήσει στην κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ναρκοθετημένη γη και ότι έχει δώσει μάχη για να μην βγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση των μνημονιακών ετών.
Δεν αποκλείεται η λαϊκοπατριωτική ρητορική του Α. Τσίπρα να αποδειχθεί εκλογικά προσοδοφόρος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αλλά είναι βέβαιον ότι η προσπάθεια αυτή αυτουπονομεύεται από πολιτικά γκροτέσκο αναφορές στον πρώην Πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος είναι από τους γνωστότερους εκφραστές της δεξιάς – πατριωτικής πτέρυγας του κόμματος.