Άποψη

Η αριστεία έπαψε να είναι ρετσινιά

Ο Μανώλης Σταυρουλάκης γράφει στο pagenews.gr ότι η επιτυχία δεν είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένη, χρειάζεται ειδική προετοιμασία για την επιτυχία, αλλά και προσωπική φιλοδοξία για καλλιέργεια των δεξιοτήτων του μαθητή.

Ούτε σκωπτική διάθεση, ούτε σαρκαστικός χλευασμός για την απόφαση του Α. Τσίπρα να υποστηρίξει την προσπάθεια του υιού του να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις του σε ένα σχολείο αρίστων. Η επιτυχία δεν είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένη, χρειάζεται ειδική προετοιμασία για την επιτυχία, αλλά και προσωπική φιλοδοξία για καλλιέργεια των δεξιοτήτων του μαθητή.

Πράγματι, η διαδικασία εισαγωγής των μαθητών στα Πρότυπα Σχολεία για την Α’ Γυμνασίου και την Α’ Λυκείου γίνεται με ειδική διαδικασία εξετάσεων. Ο γιος του Α. Τσίπρα καλείται λοιπόν να ακολουθήσει ένα πειθαρχημένο τρόπο εργασίας, προκειμένου να καταφέρει τον καθ’ όλα θεμιτό και αξιέπαινο στόχο του, να περάσει δηλαδή στο Πρότυπο Σχολείο Πλάκας.

Η επιλογή αυτή έρχεται βέβαια σε πλήρη αντίθεση με τον δομομαρξιστή θεωρητικό και πρώην Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με τον οποίο «δεν υπάρχει έννοια αριστείας, το Πειραματικό Σχολείο δεν σημαίνει σχολείο αριστείας, η οποία υπό κάποιους όρους είναι ρετσινιά, διότι, αν γίνεις άριστος με κάποια διαδικασία, φέρεις το βάρος της αριστείας σου, πρέπει να αποδεικνύει διαρκώς την αριστεία σου εσαεί».

Επιπλέον, η επιλογή αυτή έρχεται σε ρήξη με τα σαφή χαρακτηριστικά ιδεολογικής αλλοτρίωσης από τις κυρίαρχες αξίες του ανταγωνισμού, τις οποίες επιδέξια ενσταλάζει στις τρυφερές εφηβικές ηλικίες των μαθητών ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής μέσα από ιδεολογικούς μηχανισμούς καταστολής, όπως υποστηρίζει ο αριστερός ευρωκομμουνιστής και επίσης πρώην Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ν. Φίλης. Για τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τα πειραματικά και τα πρότυπα πειραματικά σχολεία συνιστούν «δίκτυο σχολείων για τα παιδιά μιας μειοψηφικής μορφωτικής και κοινωνικής ελίτ που θα λειτουργεί με ξεχωριστές προδιαγραφές και προνομιακές ρυθμίσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα σχολεία σαν ένα καρκίνωμα στα σπλάχνα της δημόσιας εκπαίδευσης που θα απομυζά και θα τρέφεται από την αφαίμαξη των άλλων σχολείων, των σχολείων των πολλών και των αδύναμων».

Η ιστορία προχωρά, όμως, με τομές και ρήξεις, με ασυνέχειες και συμβολικές πατροκτονίες, και ο γιος του πρώην Πρωθυπουργού φαίνεται να το γνωρίζει ήδη αυτό, στον οποίο αξίζουν συγχαρητήρια για την απόφασή του να καλλιεργήσει τις κλίσεις του και ευχές για επιτυχία στο απαιτητικό εγχείρημα.