Το σύνδρομο του τζάμπα μάγκα

Δεν ήταν λίγοι οι δημοσιογράφοι και οι διεθνολόγοι που περίμεναν μια αποφασιστική κίνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν κατά το σημερινό εορτασμό της 9^ης Μαΐου στη Ρωσία. «Ο Ρώσος θα κλείσει τη στρόφιγγα». «Ο Πούτιν θα πατήσει το κουμπί». «Ο Πρόεδρος θα κηρύξει επισήμως τον πόλεμο». Πρόκειται για εκφράσεις που συμπύκνωναν την αναμενόμενη από αρκετούς έκφραση πολιτικής και ηγετικής αποφασιστικότητας του Ρώσου Πρόεδρου.

Τίποτα από αυτά, όμως, δεν συνέβη, τουλάχιστον προς το παρόν. Ο Πούτιν δεν κατάφερε να συνδυάσει τον εορτασμό μιας ιστορικής αντιιμπεριαλιστικής νίκης με την κατάκτηση της Ουκρανίας ή, έστω, της πρωτεύουσάς της. Τελικά, περιορίστηκε σε μια παρέλαση που ενίσχυσε, κατά το μάλλον ή ήττον, το καθεστώς της εσωτερικής αυταρχίας, το οποίο έχει επιβάλει στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Ο Πούτιν αρκέστηκε, τελικά, στο να απευθύνει μια ομιλία στο πλήθος, το οποίο συγκεντρώθηκε στην Κόκκινη Πλατεία, με αφορμή την επέτειο της συνθηκολόγησης της ναζιστικής Γερμανίας.

Αναφέρθηκε και πάλι στη ναζιστική Γερμανία, επαναλαμβάνοντας το τετριμμένο, ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει σκοπό να αποναζιστικοποιήσει τη χώρα και υπερασπίσθηκε την πολιτισμική ανωτερότητα των «παραδοσιακών αξιών της Ρωσίας, χωρίς, ωστόσο, να μπει στη βάσανο της απόδειξης της πολιτισμικής αυτής ανωτερότητας.

Μετά την ομιλία του Πούτιν, περίπου 11.000 στρατιώτες και άρματα μάχης πέρασαν από την Κόκκινη Πλατεία. Ανάμεσα σε αυτά υπήρχαν και μονάδες που επέστρεφαν από το ουκρανικό μέτωπο.

Ο Ρώσος Πρόεδρος απηύθυνε έναν ακόμη τετριμμένο χαιρετισμό στις ένοπλες δυνάμεις της Ομοσπονδίας, που «παλεύουν για την πατρίδα και για το μέλλον της». Οι κινήσεις αναμενόμενες και λόγοι νωθροί, σε μια οικονομία που πλήττεται από τους δυόμισι μήνες πολεμικών συγκρούσεων και σε μια κοινωνία που έχει αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια κόπωσης από τις αλλεπάλληλες εχθροπραξίες και τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Ένας πρόεδρος, που βλέπει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του να ακυρώνονται και που αδυνατεί ακόμη να αντιληφθεί ότι, με τις κορώνες του και τις διαρροές που αφήνει να εκπορεύονται από το περιβάλλον του, συμπεριφέρεται σαν ένας θρασύδειλος και μοιραίος της διεθνούς πολιτικής σκηνής.