Η καλοδεχούμενη στροφή του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Μεμψίμοιρα σχόλια δεν λείπουν από την αχανή σφαίρα της διαδικτυακής λογόρροιας για την οριστικοποίηση της ευρωπαϊκής και σοσιαλδημοκρατικής στροφής του ΚΙΝΑΛ, που, πλέον, ονομάζεται ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Οι ανησυχίες για φιλελευθεροποίηση και «νεοδημοκρατικοποίηση» του κόμματος και οριστικού απογαλακτισμού του από τις ιδρυτικές διακηρυκτικές αρχές της 3^ης του Σεπτέμβρη απευθύνονται στο συναισθηματικό υπόστρωμα αφοσιωμένων φίλων και μελών του ιστορικού κόμματος, που, εντούτοις, εγκρίνουν τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τους νέους προγραμματικούς στόχους αυτού του πολιτικού χώρου.

Και δεν είναι αναληθές ότι η νέα ηγεσία, καίτοι βλέπει τα ποσοστά της να παγιώνονται δημοσκοπικά σε διψήφια ποσοστά, περί το 15%, αποκόπτει οριστικά με την ανάλυση του διεθνούς γεωπολιτικού γίγνεσθαι με όρους κέντρου – περιφέρειας και με την απολυτοποίηση της ισχύος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ έχει μια επανειλημμένως διατυπωθείσα θέση υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και της ευρωατλαντικής δέσμευσής της.

Η nostalgia του βαθέος ΠΑΣΟΚ και τμήματος της Νεολαίας του για τρίτους δρόμους προς το σοσιαλισμό, μακριά από τις φερόμενες σαν ταξικά συνθηκολογημένες σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες, με εκτεταμένες κοινωνικές πολιτικές, «προγράμματα εκατό ημερών» και ενθάρρυνση αυτοδιαχειριστικών εστιών βάσης παραχωρούν πλήρως τη θέση τους σε αποδοχή προωθημένων θέσεων της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς.

Ακόμη και στοιχεία του σύγχρονου δικαιωματικού λόγου και νέων μορφών πολιτικής λογοδοσίας εντοπίζονται σε αυτή την καινούργια σελίδα που το ΠΑΣΟΚ γυρίζει στην ιστορία του και έρχονται να περιθωριοποιήσουν τις απόψεις σχετικά με συλλήβδην «αστικά» δικαιώματα, ελευθερίες και θεσμούς των σύγχρονων φιλελεύθερων συστημάτων διακυβέρνησης.

Η στροφή είχε επιχειρηθεί και άλλη φορά στην μακρόχρονη πορεία του ΠΑΣΟΚ. Είχε βρει την ενσάρκωσή της στο πρόσωπο του Κώστα Σημίτη, με την κρίσιμη διαφορά όμως ότι εκείνος ήταν σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος ενός μη σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, σε αντίθεση με τον επίσης σοσιαλδημοκράτη Νίκο Ανδρουλάκη στη θέση του προέδρου ενός κόμματος που σοσιαλδημοκρατικοποιείται με ταχείς ρυθμούς, διεκδικώντας την κομματική έκφραση της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς.