Σατανάς ΙΙ: Ο Πούτιν δοκίμασε το «μεγαλύτερο πυρηνικό όπλο του πλανήτη που όμοιό του δεν υπάρχει»

Η Ρωσία πραγματοποίησε με επιτυχία την Τετάρτη δοκιμή του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου Σατανάς ΙΙ, ένα στρατηγικό πυρηνικό όπλο που σύμφωνα με τον πρόεδρο Πούτιν «δεν έχει όμοιό του πουθενά αλλού στον κόσμο».

Η δοκιμή προσφέρει «τροφή για σκέψη σε όσους προσπαθούν να απειλήσουν τη Ρωσία» εν μέσω του πολέμου της Ουκρανίας, δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν σε συνάντησή του με στρατιωτικούς αξιωματούχους που μεταδόθηκε στην τηλεόραση.

Το νέο όπλο «έχει τα υψηλότερα τακτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά και είναι ικανό να αποφεύγει όλα τα σύγχρονα μέσα αντιπυραυλικής άμυνας» δήλωσε ο Πούτιν.

«Δεν υπάρχει ανάλογό του στον πλανήτη και δεν θα υπάρχει για πολύ καιρό» υποστήριξε σύμφωνα με το Reuters.

Ο πύραυλος, ο οποίος ονομάζεται RS-28 Sarmat στη Ρωσία αλλά έχει το παρατσούκλι Satan στο NATO, εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Πλεσέτσκ και χτύπησε στόχους στην χερσόνησο Καμτσάτκα της ρωσικής Άπω Ανατολής.

Ο πύραυλος των 200 τόνων έχει βεληνεκές 10.000 χιλιομέτρων μπορεί να μεταφέρει έως και 15 πυρηνικές κεφαλές που απελευθερώνονται σε μεγάλο ύψος και πλήττουν πολλαπλούς στόχους με ταχύτητα Mach 20,7, ή σχεδόν 25.000 χιλιόμετρα την ώρα.

Με αυτήν την ταχύτητα, μπορεί θεωρητικά να πλήξει οποιοδήποτε σημείο της Γης σε λιγότερο από 30 λεπτά.

Και ένας πύραυλος φέρεται να αρκεί για να καταστρέψει μια ολόκληρη χώρα σαν τη Γαλλία, ανέφερε το ρωσικό Sputnik.

Ο RS-28 Sarmat είναι ένα από τα έξι στρατηγικά πυρηνικά όπλα νέας γενιάς που προανήγγειλε ο Πούτιν το 2018, μαζί με το υπερ-υπερηχητικό όπλο Avanguard, το οποίο μπορεί να αναπτύσσει Mach 27.

Η δοκιμή της Τετάρτης ήταν η τελευταία πριν το όπλο παραδοθεί στον ρωσικό στρατό και τεθεί σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.

Tι είναι οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι ονομάζονται έτσι επειδή εκτελούν κίνηση βολής: εκτοξεύονται υπό γωνία, φτάνουν σε μεγάλο ύψος -πολύ πάνω από την ατμόσφαιρα- και τελικά πέφτουν ελεύθερα προς το στόχο ακολουθώντας καμπύλη τροχιά (το αντίθετο των βαλλιστικών πυραύλων είναι οι πύραυλοι κρουζ που χρησιμοποιούν στροβιλοκινητήρες όπως τα τζετ και πετούν οριζόντια).

Οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, ή ICBM, έχουν βεληνεκές τουλάχιστον 5.500 χιλιόμετρα και προορίζονται κυρίως για πυρηνικά χτυπήματα.

Οι ICBM αναπτύχθηκαν την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και βασίζονται στην ίδια τεχνολογία με τους πυραύλους των διαστημικών αποστολών. Και στις δύο περιπτώσεις, το φορτίο τοποθετείται στην κορυφή ενός πυραύλου που αποτελείται από τουλάχιστον δύο τμήματα ή στάδια.

Το πρώτο στάδιο αποδεσμεύεται και πέφτει στη πίσω στη Γη όταν εξαντλήσει τα καύσιμά του, οπότε πυροδοτείται το δεύτερο στάδιο. Μέχρι να εξαντληθούν τα καύσιμα του δεύτερου σταδίου, το φορτίο κινείται σε ύψος εκατοντάδων ή χιλιάδων χιλιομέτρων και έχει αναπτύξει ταχύτητα πολλών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Όταν εξαντληθούν τα καύσιμα του τελευταίου σταδίου, το φορτίο απελευθερώνεται, ρυθμίζει την πορεία του και αρχίζει την κάθοδο προς τον στόχο. Οι περισσότεροι σημερινοί ICBM μπορούν να μεταφέρουν πολλές κεφαλές, μέχρι και πάνω από δέκα, οι οποίες αποτελούνται από μια πυρηνική συσκευή κλεισμένη σε ένα ανθεκτικό κωνικό περίβλημα.

Κάθε κώνος μπορεί να ρυθμίζει ανεξάρτητα την πορεία του, έτσι ώστε ένας ICBM να μπορεί να πλήττει πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα.

Η ανάπτυξη ICBM που μπορούν να χτυπήσουν οπουδήποτε στον κόσμο θεωρείται ο σημαντικότερος λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις περιόρισαν τη χρήση στρατηγικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων